Ill – Tabescas Utinam Dei Volentibus
Clenched Fist Records, 2015
België heeft dit jaar een nieuwe blackmetalband uitgespuwd, net wanneer je denkt dat het genre zo’n beetje verdwenen lijkt te zijn. Ill is deels de verderzetting van het vergane Limburgse Quaedt, maar brengt het wel met grotendeels een andere bezetting. Dat maakt dat deze band wat raakvlakken vertoont met het vroegere zwarte werk van heren Dood en Wolf, maar dat er toch een heel andere vibe aanwezig is in deze band. Ik durf het zelfs origineel te noemen.
Je merkt het immers al vanaf de eerste minuut op Dood dat dit niet het dagelijkse potje slepende black wordt. Deze vijf heren spelen in op het psyche van het luisterpubliek, maar blijven door de melancholische strot van Lost Soul toch een oldschool kantje bewaren over de ganse lengte. Mij doet het zelfs wat denken aan het oude Vlaamse Verloren, voor wie die band nog kent.
Het is een interessante combinatie die deze band op de luisteraars afstuurt. Enerzijds heb je nog die herkenbare aanbreng van Quaedt, waarbij de band repetitieve black brengt waar niets op aan te merken valt en die prima te volgen is. Voor de een blijft het misschien wat oppervlakkig door de monotone speelstijl, maar ik volg het allemaal met plezier. Op een track als Wanhoop hoor ik eigenlijk voor het merendeel de oude speelstijl van Quaedt terug. Ill brengt echter een extra dimensie aan, waarbij een van de gitaren voor een tripperige laag zorgt op het zwarte weefsel dat de andere gitaar, zang en drum aanbrengen. Soms merk je in die tripperige laag zelfs wat zomerse blackmetalgolven (Dood, Ruined By Reality) zoals Nargaroth dat ook wel eens deed, enkel krijg je hier een veel andere sfeer. Lichtjes dromerig, maar nergens al te fleurig. Naast die gitaarlijnen krijgt ook deze bassist een pluim voor zijn bijdrage tot het maken van een interessante plaat. Neem er bijvoorbeeld track Lying Sanity maar bij en merk hoe de basstukjes een absolute meerwaarde vormen in de opbouw van de songs. Heerlijke stukjes, ze hadden wat mij betreft op elke track aanwezig mogen zijn.
Heel wat lof dus, maar eerlijkheidshalve moet gezegd worden dat Ill nog niet volledig op punt staat. Deze band heeft goud in haar handen, maar misschien houdt ze nog te sterk vast aan het oude Quaedt-verleden dat zich baseerde op repetitieve black. Met een psychedelische toevoer als deze en een open concept, mag het veel verder gaan dan dit. Ik meen ook dat de band hiervoor in staat is, zonder in te boeten aan het oldschool imago en het zwarte sfeertje. Aanraders voor wie deze band eens wil proberen: Dood, Ruined By Reality en Lying Sanity voor de out-of-the-box insteek, maar zeker ook Das Schwarze voor die übervette riff in het tweede deel van het lied. Uitchecken die handel!
Tracklisting:
- Dood
- Begotten
- Das Schwarze
- Wanhoop
- Ruined By Reality
- Trinity In Fire
- Lying Sanity
- Der Scherz Des Lebens
Line-up:
- Dood – Gitaar
- Wolf – Drums
- Lost Soul – Zang
- Danihell – Gitaar
- Merrekof – Bas
Links: