Ad Hominem, Infinity, Koester, Natrach, Counthell
Studio 162, Hekelgem (BE)
Het is zover. Na alle annuleringen dan toch een Ad Hominem optreden in België. Door onder andere protest van groeperingen als Antifa zakten zowel Belgen als Nederlanders, Duitsers als Fransen naar Hekelgem af. Antifa, dat zijn die mannen die vooral het geluid van graffitispuitbussen appreciëren en qua alfabet niet verder geraken dan een “A” in een cirkel, vooral onder bruggen (op die manier geven ze aan waar ze de nacht doorbrengen). Hoe dan ook, de weg naar het afgelegen Hekelgem wisten ze niet te vinden, en menig fan van Ad Hominem, Counthell, Infinity, Koester en Natrach wel. Het werd een gezellige drukte, wat we dus te danken hadden aan de mensen van Antifa. Bedankt daarvoor!
Eerste band die ik ei zo na miste was
Counthell. Deze lokale band speelde naar verluid een onderhoudende set. Dat vernam ik uit een bijzonder onbetrouwbare bron, enig voorbehoud is op zijn plaats. Na een kleine enquête bleef wel het woord “enthousiast” staande bij de toeschouwers. Counthell liep ik later die avond wel nog tegen het lijf. De zanger bleek verzeild geraakt te zijn in een gevecht met de (zanger van de) band Natrach en hield er een beschadigd gezicht aan over (dat van Natrach is betwijfelbaar, maar zo klonk het gerucht).
Persoonlijk had ik van de band enkel de laatste gepainte black metal-noten kunnen meepikken, en de provocaties van de zanger voor en na die laatste noten. Dit heerschap bedankte de applaudiserende fans en schold de boe-roepers, de onverschilligen en de aan de kant neerzittende mensen uit voor rot en vort, en verweet hen dingen waar ons moeder niet mee zou kunnen lachen. Verder nodigde hij de “antifans” uit om met hem in gevecht te gaan en backstage orale handelingen toe te passen op zijn plasser en bijhorende balzak. Misschien voelde men zich bij Natrach aangesproken, ik weet het niet.
Van
Natrach kregen we een portie rauwe black metal voorgeschoteld met een schel geluid en een overheersende leadgitaar. Niet erg echter, iedereen bleef er kalm bij, het reeds aanwezige publiek kon het allemaal best verdragen. De band had soms wat last met de afstelling van de drums en de timing, maar het enthousiasme was daar. Bijlange niet uitgeput ging de band na een donkere set het podium af.
Het moge zijn hoe het is, de volgende band
Koester kreeg de kans om zijn ding te doen, mede omwille van het feit van de connecties die de band heeft met de organisatie. Ik miste de band vorig jaar toen ze in het voorprogramma van Negura Bunget stonden, dus ik werd Koesterlijk ontmaagd. De band speelde een behoorlijk sterke partij sfeervolle black metal. Een schriller contrast dan dat met de vorige band bestaat haast niet. Akoestische stukken, lange periodes van instrumentaliteit en een gezonde dosis negativiteit. Prima, maar een ietsje te vrijblijvend.
De live-impressie viel volledig in het donker, deze is van een half jaartje geleden op dezelfde locatie.
Infinity
bracht het album
The Arcane Wisdom Of Shadows uit, waarmee ze hun status bevestigden in de Benelux. Veel (Nederlandse) fans waren aanwezig deze avond, en deze genoten met volle teugen van de band. Vergezeld van een degelijke sound (zoals dat bijna altijd het geval is in deze Studio 162) kwamen alle elementen tot hun recht.
Mensen die de band niet kenden vroegen zich grinnikend af waar de zanger bleef, om vervolgens verrast te reageren toen die achter de drumkit bleek te zitten. Het blijft een vreemde bedoening, maar al snel bevond zich het zwaartepunt achteraan op het podium. Strak en foutloos legde de band zijn parcours af door zowel de lyrische als percussionele slagvelden van Infinity. Indrukwekkend! Volle kracht dubbelbassen en strakke tempo’s te berde brengen terwijl je uit volle borst screamt en grunt, het is niet iedereen gegeven. Beide gitaristen vooraan het podium deden ook een stevige metalen duit in de zwarte zak. Enige minpunt was het abrupte einde, plots was het gedaan en hoorde je enkel ondergetekende en een paar Duitsers doorzingen. Infinity, mijn persoonlijke hoogtepunt van deze avond.
Top of the bill was natuurlijk
Ad Hominem. Met militaristische ritmes en bijhorend publiek sloten ze de avond in eigen stijl af. Een zeer goed op elkaar ingespeelde band met een charismatische voorman begeesterde de zaal. Velen waren van her en der gekomen voor deze band, om verschillende redenen. Ik persoonlijk ook, vanuit muzikaal oogpunt, en dat viel me niet tegen. Strak, agressief, en soms grimmig. Black metal à la carte, al bleek achteraf dat veel mensen die enkel vanuit muzikaal oorpunt gekomen waren toch net iets meer hadden verwacht. De ZOG-klassiekers kwamen hitgevoelig aan bij enkele scanderende fans, en dit verhaal zou nog een staartje krijgen.
Een zeer geslaagde avond dankzij opnieuw een goed geluid en een prima organisatie. Van enig rechts gedrag (ik hou het eufemistisch) viel wel iets te merken (handjes…) en je kon natuurlijk enige sympathieën opmerken die niet altijd even maatschappelijk aanvaard zijn (lees: van bedenkelijk niveau). Doch, de muziek primeerde. Om de mensen van Antifa even te jennen: ik heb een hakenkruis gezien, en nu ben ik he-le-maal overtuigd dat fascisme de énige échte toekomst is van de mensheid. Ik wil maar zeggen: krijg context…
Link: