Interview met Satyricon
De heren van Satyricon vieren feest met het twintigjarige bestaan van parel Nemesis Divina. Satyr was in de wolken dat hij voor deze gelegenheid nog eens op Graspop Metal Meeting kon staan om de heruitgave te promoten. Ik maakte van de gelegenheid gebruik om hem even enkele vragen te stellen de dag voor hun concert. Hij was ondanks de vermoeiende heenreis erg spraakzaam.
Dag Satyr. Iron Maiden is ondertussen vaste klant hier op Graspop, maar Satyricon vinden we ook weer terug bij de favorieten. Misschien is dit ook iets voor jullie, zo’n jaarlijks feest hier in Dessel?
Graspop is in elk geval een van de grote festivals geworden, zoveel is duidelijk. Ik weet niet precies waarom ze ons dit jaar gevraagd hebben, maar ongetwijfeld is die heruitgave van Nemesis Divina van belang geweest. Het is niet dat we volgend jaar nog eens een twintigste verjaardag gaan vieren. Het was misschien wel wat vroeg om hier terug te staan, maar ik ben er erg blij om. Ik weet niet precies hoe vaak we hier al stonden. Twee of drie keer misschien? Zoiets.
Jullie stonden in elk geval nog niet in de nieuwe Marquee. Ik weet niet of je ze al gezien hebt? Het geluid viel vandaag wel wat tegen, dus hopelijk knalt het tijdens jullie concert morgen iets harder.
We zullen er het beste van trachten te maken. Het grote probleem met het geluid is meestal de tijd die je hebt. Wat festivals willen dat je als band doet is zeker niet onmogelijk, maar het is wel uitdagend. Het is alsof je tegen een garagist zegt dat hij een klus van vier uur moet klaren op een uurtje. Als je een goede garagist bent dan lukt dat op een uurtje, maar er kunnen wel wat problemen optreden als je het op die tijdspanne moet klaren. Daar gaat het allemaal om, maar je hebt ook alle tijd in de wereld niet nodig als het zonder problemen kan verlopen bij het klaarmaken.
Toen we vorig weekend van start gingen met deze Nemesis Divina-shows op Sweden Rock Festival was het ook meteen duidelijk dat het niet lukte om met een gitaarkabel te werken op de nummers waarop ik gitaar speel, dus werkt het met een draadloos systeem. Toen bleek dat het systeem overbelast werd door andere draadloze verbindingen en mobiele telefoons voor storing zorgden, en dat zijn dingen waar je niet op voorbereid bent. Als dat gebeurt dan probeer je heel wat dingen, je zoekt bijvoorbeeld een andere frequentie. Alles werkt en je bedankt de crew dan, maar even later komen ze terug en zeggen ze dat het toch niet werkt. Dan moet het uiteraard met een kabel, maar het gevolg is dat mensen heel wat kostbare tijd verliezen met dit soort zaken. Ik begrijp dat dit bij het publiek overkomt als problemen met de geluidsinstallatie, en soms is het dat ook, maar in heel wat gevallen gaat het echt om het gebrek aan tijd.
Over naar jullie verjaardagsshow dan. Het is een evidente keuze dat jullie gaan voor Nemesis Divina, maar uiteraard was dit niet jullie debuut. Het lijkt haast alsof je dit zelf als startpunt ziet voor Satyricon. Is dat zo?
Neen, ik vind het zeker niet het startpunt van de band. We doen dit om in de verf te zetten wat dit album betekende voor Satyricon, wat het betekende voor de ganse blackmetalscene en voor heel wat mensen. Ik heb echt ontelbaar veel mensen leren kennen in mijn leven die begonnen zijn met het luisteren naar black metal omwille van dat album. Dat wilden we nogmaals erkennen en we wilden dit ook niet zomaar voorbij laten gaan, maar het meteen goed doen.
We spendeerden even veel tijd hieraan als aan al de rest. Als je bijvoorbeeld een nieuw album opneemt en je wil foto’s nemen, dan moet je nadenken over wat je wil en een gepaste fotograaf zoeken. Als je echter twintig jaar terug de tijd induikt, dan kom je mensen tegen die zeggen: “Het formaat van die bestanden wordt niet meer gebruikt of ze waren in handen van bedrijven die al vijftien jaar failliet zijn. We kunnen je niet helpen.” Voor ons kroop er dus even veel of zelfs meer tijd in dit artwork dan bij het maken van artwork voor een nieuwe cd. Gewoon om een insteek als vroeger te vinden of het zelfs iets beter te maken. We hadden ook meer tijd nodig om dit album te remasteren dan om een nieuw album te masteren. Voor ons ging het ook niet om verandering, maar we wilden de zaken aanpassen die naar ons gevoel beter konden.
Weet je, je wordt er ook erg moe van, of ik toch in elk geval, als je daar staat met alles. Je werkt enkele jaren aan de nummers, zit een half jaar in de studio en dan weet je dat er een doos op weg is van FedEx van het label. Ik ben niet zo iemand die een gat in de lucht springt en roept: “Jeuj, hij is er eindelijk!” Ik voel die tintelingen dan al lang niet meer. Nemesis Divina is eigenlijk erg laat toegekomen bij ons, zelfs maar een week geleden. Ik nam eens een kijkje in de doos die ons werd opgestuurd en ik was best blij. En deze ochtend, vlak voordat ik vertrok naar dit festival, keek mijn oudste zoon naar de boxset van Nemesis Divina met plastic errond. Dat was de enige die ik nog niet bekeken had en hij vroeg om hem nog snel open te maken. We hadden hem dan maar snel opengemaakt en … (lijkt lang na te denken)
Iets mis met de boxset?
Nee, absoluut niet! Ik dacht vanochtend dat die boxset echt verdraaid goed gelukt was. Ik was echt erg tevreden over alles eigenlijk. Alles wat Nemesis Divina knap maakte, kwam bij me op. Weet je, die artwork van het album toen was erg invloedrijk. Twintig jaar geleden leek alles ofwel erg amateuristisch met charme, ofwel amateuristisch en slecht. Of men trachtte er een internationale draai aan te geven, maar wist niet hoe men dat moest doen. Ik denk dat dat wel goed zat met de oude Nemesis Divina, maar tegelijkertijd waren er heel wat elementen aanwezig die gedateerd waren in 1996. Die probeerden we eruit te halen en we trachtten het artwork ook wat tijdlozer te maken. Dat gevoel had ik toen ik vandaag die boxset bekeek.
Ik vond het echte klasse, maar ik was ook erg tevreden over de remaster. Ik weet echt niet of het vandaag gaat lukken hoor, bij mensen die bijvoorbeeld zeventien zijn en Satyricon hebben leren kennen met Now, Diabolical. Ik weet niet of ze plots veel gaan voelen voor Nemesis Divina met deze heruitgave. Het gaat om een andere band in een andere tijd, maar het is wel interessant om zicht te krijgen op de evolutie die nog steeds aanwezig is in de band. Het is zeker ook waardevol voor wie het woeste karakter ervan waardeert of voor wie een sterke band heeft met het album. Als je het kan opbrengen om dit te beluisteren op elpee of cd in plaats van op stream, dan zal je merken dat het geluid ook rijker en warmer is. Het klinkt als Nemesis Divina, maar dan beter.
Spelen jullie morgen enkel Nemesis Divina? Staat alles in teken daarvan?
Klopt, we spelen Nemesis Divina volledig, maar er is ook meer hoor. Op alle festivals deze zomer spelen we Nemesis Divina volledig, wat ongeveer zo’n 40-45 minuten duurt. Vorige week op Sweden Rock hadden we meer dan een uur, dus konden we nog vijf extra nummers spelen. Op Graspop hebben we een uur, dus er komt nog een encore van zo’n drie nummers.
We hebben nog een beetje tijd, dus stel ik de vraag die het meest op de lippen brandt. Er zat wat experimenteel materiaal in de pijplijn met zicht op plaat nummer negen?
Ik weet niet of het experimenteel is. We begonnen er reeds mee in september 2014 en heel wat dingen zijn veranderd in tussentijd. We werken er nog aan en het schrijfproces is erg gek verlopen. Er is een periode waarbij we echt donkere en atmosferische muziek schreven, maar waar geen metal bij te pas kwam, en op een ander moment was het dan weer pure 70’s hardrock. Dan waren er de maanden waarbij we echt gericht waren op snelle en agressieve stukken en die momenten waarop we iets experimenteler bezig waren, waarmee ik bedoel dat we nadachten over een insteek die erg apart is voor Satyricon en het muzikale segment waar we deel van uitmaken. Het einde daarvan is nog niet in zicht, niet omdat ik hier onzeker over ben, maar wel omdat ik het prima vind dat we de tijd nemen om dit te laten rijpen. Het belangrijkste voor dit nieuwe album, en dat mag erg dom klinken maar het is wel waar, is dat we genieten van het schrijfproces. Je haalt er altijd wel het album uit bij bands waarbij ze de tijd van hun leven hadden, in vergelijking met de platen die moesten verschijnen. Als je je amuseert, dan volgt er goede muziek.
Dus de echo’s van een band als Behemoth weerklinken niet bij jullie, waarbij een tiende album een mooi eindpunt is voor een lange carrière?
Nee, zo denken we absoluut niet. Ik heb het vandaag al enkele keren gezegd dat ik echt met plezier hier sta op Graspop dit weekend, maar dat ik even enthousiast ben om maandagochtend te gaan werken aan de nieuwe nummers. Het zal minder spectaculair zijn natuurlijk, maar als artiest bekeken is het zeker even interessant. Zolang dat er motivatie en inspiratie is, en we uiteraard in staat zijn om muziek te blijven maken, zullen we dat ook doen.
Links: