Carcass – Surgical Steel
Nuclear Blast, 2013
Met steengoede releases van gerenommeerde en uiteenlopende namen binnen het deathmetalgenre (Immolation, Autopsy, Suffocation en ga zo nog maar even door) is 2013 sowieso al een topjaar voor de liefhebber. Enkele jaren geleden kwam er voor diezelfde groep al een droom uit toen Carcass plots weer op diverse podia verscheen. In de eerste instantie leek het om wat losse shows en korte tours te gaan, maar enkele maanden geleden werd het nieuws toch al voorzichtig verspreid dat de Britse veteranen weer met nieuw werk op de proppen gingen komen. Zodoende is het 17 jaar na Swansong tijd voor Surgical Steel. Zelden heb ik een plaat zo vaak beluisterd alvorens ik in de digitale pen kroop.
Mijn verwachtingen waren hooggespannen toen ik de schijf van Nuclear Blast mocht ontvangen. Niet voor niets natuurlijk, want in het verleden was het bij iedere nieuwe plaat ook altijd maar de vraag hoe Carcass zich zou presenteren. Krijgen we een logisch vervolg op Swansong? Een Heartwork 2.0? Of zou de band teruggrijpen naar het verleden en invloeden van Necroticism invoeren? Een tweede Reek of Putrefaction of Symphonies of Sickness was wel uitgesloten; die (goregrind-)periode lag te ver achter de Britten. Een combinatie van de laatste drie platen zou ideaal zijn, maar misschien is dat te mooi om waar te zijn. Of toch niet?
Dat Carcass wil teruggrijpen naar het verleden mag sowieso duidelijk zijn. De klanken van intro 1985 zijn namelijk ook al te horen in uiterst primitieve vorm op een in de underground uitgebrachte rehearsal tape van de band. Ook de titel van het tweede nummer, Thrasher’s Abbatoir komt voor op deze tape. Tot slot mag het artwork ook tot de verbeelding van veel old school liefhebbers spreken. Saignante details om van te smullen natuurlijk, maar hoe staat het nu met de inhoud en het totaalgeluid van Surgical Steel? Er zijn wel degelijk meer factoren die verwijzen naar de oudere platen van deze heren. Zo mag met vreugde gezegd worden dat de grunts van Bill Steer zijn teruggekeerd (onder andere The Master Butcher’s Apron) en de opbouw van zo goed als alle tracks stijgt boven de toch wel hapklare aanpak van Swansong uit. Sterker nog, de structuren grijpen terug naar de Necroticism-dagen.
Toch klinkt Carcass frisser dan ooit. Naast het heldere geluid krijg je solo’s op je bord die verdomd energiek en bijna bluesy klinken. Nu is dat laatste (ook voor Carcass-begrippen) niets nieuws, maar het moet gezegd worden dat Bill Steer het geheel wel ontzettend strak heeft ingespeeld. Exemplarisch is een van mijn favoriete tracks Unfit for Human Consumption, waarin naast geweldig soleerwerk ook nog eens zeer felle blastpartijen worden uitgeoefend op exact de goede momenten. Wederom, geen hapklare brok, maar wel degelijk een van de vele tracks op deze plaat die menig muzikant binnen het (melodische) deathmetalgenre het schaamrood op zijn kaakjes zal geven (en Michael Amott met zijn Arch Enemy van tegenwoordig, mag zich daar ook onder scharen).
Ondanks de niet altijd voor de hand liggende opbouw, moet gezegd worden dat Surgical Steel zo catchy is als een dode forel. Luister eens naar A Congealed Clot of Blood, met zijn heerlijk groovende coupletten, of Captive Bolt Pistol die de fan inmiddels wel uit het hoofd heeft geleerd via Youtube. Carcass combineert agressie en venijnigheid continu weer met melodische passages die zich zeer snel onder je schedel nestelen en er de komende 17 jaar niet meer af kunnen worden geschraapt. Nog een typisch voorbeeld? Pak 316L Grade Surgical Steel er eens bij…
Voor je het weet is het album voorbij, maar niet voordat Mount of Execution met zijn sterke referenties naar authentieke Britse heavy metal na ruim acht minuten het slotsalvo heeft gegeven. Een opvallende track, die echter geen afbreuk doet aan het uiterst consistente geheel dat Carcass hier presenteert. Het geeft sowieso een gigantische kick om een band na zo’n lange tijd bijna energieker dan ooit en hoorbaar vol inspiratie van leer te horen trekken. Mede dankzij het fiere gekerm van Jeff Walker blijft dit op en top Carcass. De rock ’n roll-benadering die Steer hier in stopt in combinatie met de afwisselende drumpartijen van nieuwe aanwinst, Daniel Wilding (Trigger the Bloodshed), maakt Surgical Steel tot een juweeltje van een plaat.
Mijn nummer 1 van 2013 is bekend. Zelden geef ik een plaat meer dan 85 punten, maar met deze nieuwe Carcass geef ik een cijfer dat ik op Zware Metalen nog nooit aan een plaat heb gegeven. Het is slechts om aan te geven wat voor indruk deze grondleggers van meerdere subgenres ook nu weer achterlaten, en misschien ook wel wat voor absurde cijfers er vandaag de dag aan middelmatige meuk wordt gegeven. Dit even terzijde. Carcass is terug, klinkt frisser, energieker en dynamischer dan ooit. Een mix van de laatste drie platen. Kan het nog beter?
Tracklisting:
- 1985
- Thrasher’s Abbatoir
- Cadaver Pouch Conveyor System
- A Congealed Clot of Blood
- The Master Butcher’s Apron
- Noncompliance to ASTM F899-12 Standard
- The Granulating Dark Satanic Mills
- Unfit for Human Consumption
- 316L Grade Surgical Steel
- Captive Bolt Pistol
- Mount of Execution
Line-up:
- Jeff Walker – Bass, Vocals
- Bill Steer – Guitars, Vocals
- Daniel Wilding – Drums
Links: