Body Count – Bloodlust

Geschreven door op 28-03-2017 om 16:35.

Het is Ice-T menens met Body Count. Na de ijzersterke come-backplaat Manslaughter, uit 2014, ligt er nu met Bloodlust gewoon alweer een nieuw werkje klaar. Het zesde in totaal. Nog even en hij heeft zijn discografie als hiphopper (acht albums) ingehaald. En terecht natuurlijk, want wie wil er nu snelpraten over wat samples heen, als hij de beschikking heeft over echte muzikanten? En dan hebben we het niet over zijn eigen band, inclusief de behendige gitarist Ernie C, maar ook over gastmuzikanten als Dave Mustaine (Megadeth), Max Cavalera (Soulfly, Cavalera Conspiracy, ex-Sepultura) en Randy Blythe (Lamb of God).

Bovendien, als ganstarapper ben je je geloofwaardigheid snel kwijt als je rapt over het harde leven van de straat, terwijl je met een volopteus naaktmodel met indrukwekkend achterwerk bent getrouwd. Met een metalband kun je je altijd nog politiek uiten. Dat was al zo met debuutalbum Body Count in 1992 en dat is nu weer met Bloodlust in 2017, want je moet wel onder een hele flinke steen leven om niet direct te weten waar een nummer als No Lives Matter over gaat.

Misschien is het probleem van de wereld, waarin bevolkingsgroepen steeds meer tegenover elkaar komen te staan, ook wel de reden waarom Bloodlust vergeleken met Manslaughter zo boos klinkt. Body Count wisselde eenvoudig gebrachte, snoeiharde maatschappelijke kritiek altijd af met luchtiger onderwerpen (van de ode aan het geslachtsdeel met Evil Dick tot de ode aan Suicidal Tendencies met Institutionalized 2014), maar dergelijke uitspattingen ontbreken nu. Het is kwaad, kwaad, kwaad in nummers als The Ski Mask Way, No Lives Matter, Black Hoodie… Eigenlijk is boosheid over de hele linie de leidraad, tot en met de bijna gruntende passages in Civil War en All Love is Lost.

Alleen in de Slayer-medley Raining Blood/Postmortem (zeg maar het volledige Raining Blood met een stukje Postmortem) is er even tijd voor wat anders. Jammer wel dat het nummer wordt geïntroduceerd door Ice-T zelf, die uitlegt waarom Slayer zo belangrijk is voor geweest voor zijn muzikale ontwikkeling. Leuk om een keer te horen, maar iedere keer als we dit nummer opzetten!?! En dan nog voegt deze coverversie niets toe vergeleken met het origineel.

Bloodlust klinkt, net als diens voorganger, moddervet, dankzij een band die eindelijk weer eens wat langer bij elkaar is gebleven (geen uitvallers door enge ziektes of drive-by’s dit keer) en hoorbaar goed op elkaar is ingespeeld. Maar het is dus ook vooral een kwaad en loei-agressief album geworden, tot en met de knipoog aan hiphopper KRS One (met diens strofe ‘Sound of da police’) in Black Hoodie aan toe. Daarom is Bloodlust een wat zwaardere bevalling dan het geweldige Manslaughter, maar wel een bijzonder welkome uitbreiding op het repetoire van de band. Hopelijk beweegt het Body Count om enkele wijzigingen door te voeren in de live-set. Body Count bewijst met Bloodlust gewoon een serieuze band te zijn die goede platen maakt en hopelijk nog wel even blijft maken. Klaar.

Score:

80/100

Label:

Century Media, 2017

Tracklisting:

  1. Civil War
  2. The Ski Mask Way
  3. This is Whey We Ride
  4. All Love is Lost
  5. Raining Blood / Postmortem
  6. God, Please Believe Me
  7. Walk with Me…
  8. Here I Go Again
  9. No Lives Matter
  10. Bloodlust
  11. Black Hoodie

Line-up:

  • Ice-T – Vocalen
  • Ernie C – Gitaar
  • Juan Garcia – Gitaar
  • Vincent Prince – Bas
  • Ill Will – Drums
  • Sean E Sean – Samples

Links: