In de schaduw van legendarische bands als AC/DC, Judas Priest en Iron Maiden, hobbelt een ander oudje al jaren mee in de wereld van de gitaarmuziek. Niet zo hard spelend als voornoemde gezelschappen, wel altijd kwaliteit leverend. Op het podium dan in ieder geval, want platen maken doet ZZ Top niet meer zoveel. We tellen er twee. Deze eeuw. Maar niemand lijkt daar erg mee te zitten in de uitverkochte AFAS Live in Amsterdam op 8 juli. Remco Faasen nam een kijkje bij that little ‘ol band from Texas en zorgde ervoor dat hij op tijd was voor het voorprogramma. Casper Houtepen maakte de foto’s.
De reden van mijn haastige spoed naar de kolos naast die andere, naar een voetballer vernoemde kolos, is Sloper: de publieksopwarmer van vanavond. Ondanks de naam geen band die direct binnen de doelgroep van Zware Metalen valt, maar wél een opmerkelijk gezelschap. Sloper is namelijk opgezet door de heren Mario Goossens en Cesar Zuiderwijk, de drummers van respectievelijk Triggerfinger en Golden Earring (verantwoordelijk voor monsterhits als When The Lady Smiles, Twilight Zone en Radar Love, dat in 1973 verscheen. Bij de daaropvolgende tour door de Verenigde Staten fungeerden kleine bandjes als Kiss en Aerosmith als voorprogramma. Ene Steve Harris runde in die tijd de Britse tak van de fanclub, maar kom: we dwalen af). Het is mooi om te zien hoe enthousiast de twee ervaren drummers als jonge honden tekeergaan binnen hun band. Ze dagen elkaar uit, probeer elkaar af te troeven maar ondersteunen elkaar ook om te voorkomen dat de rocknummers ontsporen als drumhoogstandjes. Alles in dienst van de muziek lijkt het verstandige devies van Goossens en Zuiderwijk.
Dat is een wijze beslissing want voor de heren drummers staan drie prima muzikanten in de personen van Jan Bas (vocalen, gitaar), Fabio Canini (gitaar) en Bas Soetens (bas). Tezamen vormen ze een fijne rockband zoals je die veel te weinig hoort op de radio al weet ik dat eigenlijk niet want ik luister geen radio. Buiten KINK Distortion dan natuurlijk. Luister vooral eens naar afsluiter Struck by Lightning, in Amsterdam voorafgegaan door een in zijn handen klappende Goossens, die daarvoor op zijn drumstel is geklommen. Cesar Zuiderwijk (toen nog 75 jaar) bekijkt het grijzend, maar besluit heel wijs zelf te blijven zitten.
Er zou zomaar niets gewijzigd kunnen zijn aan ZZ Top sinds het concert in dezelfde zaal in 2016, ware het niet dat het trio dat 51 jaar samen was het sinds 28 juli 2021 moet doen zonder zanger/bassist/keyboardspeler Dusty Hill, die de jaren voor zijn overlijden al wat sukkelde met zijn gezondheid. De logische vervanger was Elwood Francis: al jarenlang de gitaartechnicus en door Hill op zijn sterfbed zelf aangewezen als opvolger. En het is die Francis die gelijk de harten van het publiek steelt door voor het openingsnummer Got Me Under Pressure met een zestiensnarige bas het podium op te komen.
Soulduo Sam & Dave leverden in 1968 al het tweede nummer I Thank You af en na Waitin’ for the Bus en Jesus Just Left Chicago gaan de telefoontjes massaal de lucht in om vast te leggen hoe Gimme All Your Lovin’ wordt ingezet. Er kan gelijk worden meegepikt hoe soepeltjes ‘nieuweling’ Francis met zijn bas overweg kan: hier staat duidelijk iemand die zijn weg ook wel weet op een gitaar. Het samenspel met Billy Gibbons is soepel, ook in de danspasjes. Alsof hij al jaren niet anders doet. Pearl Necklace komt langs en ZZ Top mag dan muzikaal gezien allang niet meer relevant zijn: de zompige rock is nog steeds niet te versmaden. Francis is duidelijk niet van de toetsen zoals Hill dat was, dus die spelen een minder prominente rol tegenwoordig.
I’m Bad, I’m Nationwide is lekker groezelig en Gibbons kondigt aan dat het ‘blues time’ is voordat I Gotsa Get Paid wordt ingezet. My Head’s in Mississippi is ook alweer zo’n heerlijk ronkend nummer zoals ZZ Top ze zoveel maakte en Francis doet een paar stappen naar achter om Gibbons de show te laten stelen als hij in nagedachtenis van de vorig jaar overleden Jeff Beck het Merle Travis-nummer Sixteen Tons brengt. Een als glitterbal verkleedde roadie reikt de gitarist daarna een andere gitaar en een slide aan, waarna tot tevredenheid van de zaal Just Goid Paid wordt ingezet. En Gibbons geeft wat we verwachten: een heerlijk muzikaal schouwspel. De glitterbal neemt instrument en slide weer over voor de megahits Sharp Dressed Man en Legs. Voor dat laatste nummer zijn vanzelfsprekend de met roze bont bekleedde gitaren van stal gehaald. Het is overigens fascinerend te zien hoe drummer Frank Beard achter zijn trommels zit: krom als een hoepel maar geen noot missend.
Na een korte pauze komen Gibbons en Francis voorzien van paarse jasjes en groene instrumenten terug om het stokoude Brown Sugar (1971) in te zetten. Na Tube Snake Boogie krijgen we natuurlijk La Grange. Bouwjaar 1973 maar wát een nummer blijft dat toch. ZZ Top mag nog wel uren zo doorgaan maar die tijden zijn voor bands op leeftijd al lang voorbij. Het hele concert ligt tot op de seconde vooraf vast en ook nu is de koek na vijf kwartier op. Wat blijft is het wachten op een volgende keer. Hopelijk duurt dat niet weer acht jaar want dan zijn de heren Gibbons en Beard 82.
Datum en locatie
8 juli 2024, AFAS Live, Amsterdam
Foto's:
Casper Houtepen (Instagram)
Link: