Sodom, Finntroll, Legion of the Damned
Melkweg, Amsterdam, 26 december 2006
Iedereen heeft zo zijn eigen invulling van de tweede kerstdag. De één gaat met vrouw, kinderen en labrador uitwaaien op het strand, een ander is weer de hele dag in de meubelboulevard te vinden. Waarna er uiteindelijk het onvermijdelijke kerstmenu met familie op de planning staat. Voor de metalliefhebbers die vanwege een gebrek aan zin of familie en labrador onder deze verplichtingen uit wou komen had De Melkweg een zwaar avondje op de planning staan. Drie bands stonden er op het menu voor een concert dat geheadlined zou worden door de vreemde combinatie van oeroude thrash in de vorm van Sodom en de humppamuziek van Finntroll. De avond zou geopend worden door de Nederlandse Thrashers van Legion of the Damned.
Ondergetekende kon dit excuus om eerder de dinertafel te verlaten natuurlijk niet laten schieten en was hier, uitgedost met kerstmuts (inclusief knipperlichtjes!), samen collega Arjan namens Zwaremetalen bij.
Joris
Legion of the Damned
Blijkbaar was ik thuis toch nog iets te lang bij de dinertafel blijven hangen, want op het moment dat we bij de Melkweg aankwamen bleken we net in de Melkwegspits te zitten. De zaal was volgens mij nagenoeg uitverkocht en dat was dan ook duidelijk te zien aan de rij die tot aan het Leidseplein stond. Toen ik uiteindelijk met heel veel pijn en moeite mijn jas af kon geven in de garderobe en de zaal binnen kwam was de band dan ook al lang en breed aan het spelen. Shit, ik had me namelijk echt voorgenomen om alles te zien. De eerste keer dat ik de band namelijk live aan het werk zag smaakte naar meer.
Gelukkig was ik niet te laat om nog het één en ander mee te pakken. En nadat ik me met het nodige gerstenat in de hand naar voren had gewerkt had ik meer dan genoeg tijd om te concluderen dat Legion of the Damned op dit moment misschien wel de overtuigendste thrashband van Nederlandse bodem is. De show was ijzersterk en vooral met veel overtuiging en ik had dan ook al snel de eerste crowdsurfers in mijn nek. Iets waar ik die avond vaker last van zou krijgen.
De band speelde een repertoire aan nummers waarbij de gebruikelijke live-nummers en het één en ander van het onlangs uitgekomen Sons of the Jackal voorbij kwamen. Traditiegetrouw werd het optreden afgesloten met het nummer met de originele titel Legion of the Damned. Het optreden warmde me dan ook goed op voor de andere bands die op de planning stonden.
Joris
Finntroll
De vreemde eend in de bijt tussen al dat thrashgeweld was Finntroll. Toch deed het publiek vermoeden dat juist het thrashgeweld de vreemde eend in de bijt was, want het leek er erg op dat veruit de meeste mensen voor Finntroll naar de Melkweg gekomen waren. Iets wat heiligschennis is in de ogen van andere mensen die juist voor Sodom komen en over het algemeen heel wat meer jaartjes meegaan in het metalbestaan. Hoe dan ook het was dringen vooraan en toen de eerste noot gespeeld werd was er geen houden meer aan. Zoals gebruikelijk veranderde het dringende publiek zich in een hossend dringend publiek waarbij kerstmutsen, juten zakken (?) en mensen door de lucht vlogen.
Zelf was ik echter minder enthousiast dan de andere drie keren dat ik de band in het verleden gezien heb. Dit viel vooral te wijten aan het feit dat die oude vertrouwde brullende dikzak Wilska vervangen is door de nieuwe vocalist Vreth. Vreth‘s vocalen vielen me alleszins mee, maar het magere mannetje kon het publiek niet entertainen en overtuigen zoals Wilska het kon. Naast het feit dat een dikke lelijkerd veel beter past bij het trollenimago van de band. Daarnaast leek de band zich ook een beetje te storen aan het publiek. Het hele optreden kwamen de stagedivers namelijk aan de lopende band voorbij en vloog er gemiddeld om de minuut een attribuut vanuit het publiek langs de hoofden van de bandleden. Iets wat volgens mij van nadelige invloed had was op het humeur van de bandleden.
Afgezien van deze dingen deed Finntroll verder gewoon waar ze goed in zijn en nummers zoals bijvoorbeeld Jaktens Tid, Eliytres, Forsvinn Du Som Lyser, Svartberg en het onvermijdelijke Trollhammaren gingen er bij het publiek (waaronder ik) in als zoete koek. De vrij lange set die Finntroll speelde bracht ook wat nieuw werk van een aankomend album waar de band aan werkt. Leuk voor de extra afwisseling, die er verder qua nummerkeuze aardig in zat omdat van ieder album wel wat voorbijkwam. Helaas deden die nieuwe nummers me verder niet zo heel veel, ze konden namelijk zo op een ouder album gestaan hebben.
Ja, ik moet weer concluderen dat Finntroll weer erg leuk was. Het blijft live een erg sterke band en de opzwepende nummers blijven gewoon simpelweg garant staan voor een groot humppafeest. Ondanks die paar genoemde minpuntjes.
Joris
Sodom
Na het uurtje Finntroll was er weer tijd voor een ombouwpauze. Niet alleen werd het podium aangepast maar ook de zaal. Het merendeel van het rondborstige vrouwelijke schoon verdween uit de zaal en verruilde zich voor een ander publiek. Dit maal waren het vooral langharige bierliefhebbende Sodomfans. Joris en ik hadden er de pest in. Hadden we net zo’n mooi uitzicht tijdens Finntroll….
Maar toch was het vreemd dat Finntroll de avond niet afsloot. Met alle respect voor Sodom, maar veel mensen kwamen toch vooral voor Finntroll. Maargoed, Sodom dan. Voor het eerst in lange tijd stonden deze Duitse thrashveteranen weer op Nederlandse bodem. Het publiek was daarom ook extra enthousiast en de band kreeg een zeer warm onthaal in de Melkweg.
Het drietal trapte het optreden af met Blood on your Lips. Daarna volgde een setlist met veel aandacht voor zowel oud als nieuw werk. Bijvoorbeeld Outbreak of Evil en Sodomy and Lust. In het begin stelde het geluid teleur, maar daar kwam snel verbetering in. Na een paar nummers klonk alles weer prima! Sodom speelde strak en vooral meneer Angelripper had er zin in. Hij liet, waar mogelijk , de zaal stukken meezingen. Bij het nummer Wachturm bleek echter dat er toch maar weinig mensen in de zaal waren die de Duitse tekst van het nummer kenden. Bij Napalm in the Morning had hij meer succes. De zanger stond ook stil dat de band volgend jaar haar 25 jarig jubileum viert.
Sodom speelde dus een prima optreden en het publiek was enthousiast. Dat bleek wel uit de enorme pit die ontstaan was. Gelukkig voor onze hoofden waren de meeste crowsurfers alweer vertrokken. Sodom had nog wel tijd voor een toegift, in tegenstelling tot Finntroll. Onder andere Motörheads Ace Of Spades werd gespeeld, waarmee Tom Angelripper nog maar eens liet merken een Lemmy fetish te hebben.
Arjan
Links: