De Shades of Black karavaan houdt deze keer niet in Sint-Niklaas, maar in Aalst halt om black metal te voorzien aan de zwarte goegemeente. Twee van de drie steden uit de reeks Niveau 4 (voor wie het kent) worden hierbij afgevinkt. Naast de hedendaagse bands Anomalie en Schammasch wordt ook reikhalzend uitgekeken naar het verrezen Naglfar, toch wel een grote naam voor wie al een tijdje black metal luistert. Bij aankomst zien we meteen een expositie vol occulte items, omgeven in wolken van wierook en andere wazige rookpluimen in een zeer degelijke en verzorgde locatie.
De eerste band die aantreedt, is het Oostenrijkse Anomalie. De band heeft net de EP Integra uitgebracht en laat hiervan verschillende nummers horen (Temples, Rebirth en Deliverance). De andere nummers betreffen een aantal “Visions“. Anomalie maakt een super ambitieuze indruk en vooral de zanger oogt zo nu en dan wat nerveus. De tijdelijk ingevallen lichtman moet het bekopen en krijgt gebaren naar zijn hoofd geworpen. Gelukkig betert het allemaal (zowel het licht en de klank als de atmosfeer tout court). Lange, sfeervolle passages worden afgewisseld door intens opklimmende spanningsbogen en uptempo erupties. Post-elementen zijn nooit ver weg. En dat kunstje beheerst Anomalie erg goed.
Over naar Schammasch, dat met zijn vorige albums heel erg veel fans scoorde. Net als bij Anomalie krijg je afwisselend sfeer en climaxen te verwerken, maar dan een stuk technischer, nog meer out-of-the-box en met de nodige theatraliteit. De verschijning van deze band op zich is behoorlijk indrukwekkend, de stevigere stukken eveneens. Het lijkt wel op een mengeling van Behemoth en Deathspell Omega, met hier en daar pagan folkinvloeden. Het ziet er goed uit, het klinkt goed, het is goed. De foto’s spreken voor zich. Beste nummer: Metanoia.
Over naar de oudgediende Naglfar. Deze Zweedse band was goed op weg om de volgende Dissection te worden, maar toen hij overstapte naar Century Media werd het allemaal wat voorspelbaar en kunstmatig. Jammer, want platen als Vittra en Diabolical zijn niet minder dan klassiekers uit de tweede helft van de jaren negentig. Naglfar treedt dus aan met hoge verwachtingen en maakt die helemaal waar. Het is lang geleden dat ondergetekende zo heeft staan meeschudden en -brullen. Zowel de snelle oudschoolse black uit de begindagen (As the Twilight Gave Birth to the Night) als de brutalere, “jongere” nummers als The Mirrors of My Soul en I Am Vengeance maken veel indruk, al ligt het zwaartepunt toch echt wel bij de nummers van het Diabolical-album. Blades en het afsluitende The Brimstone Gate zijn de hoogtepunten van deze set. We onthouden vooral dat Naglfar een topband is die nog steeds relevant is. Ik verwacht hetzelfde van Hecate Enthroned en Mork Gryning de komende tijd, het zijn dan ook spannende tijden.
Foto’s:
Tessa Verstraete
Datum en locatie:
1 december 2018, Cinema, Aalst
Link: