Metal Church in Het Patronaat
Haarlem, 2 juni 2005
Als er een ware metal legende naar je woonplaats komt, dan moet je daar natuurlijk bij zijn. Vandaar ook dat ik me op een doodgewone donderdagavond meldde bij de poorten van Het Patronaat. Het Haarlemse podium bij uitstek is tegen de grond gegooid, wordt herbouwd en in september heropend. Tot die tijd maken ze gebruik van een oud gebouw elders in de stad. Het is een tijdelijke oplossing en gelukkig dat het zo geregeld kon worden, maar echt ideaal is het niet. De zaal is ontzettend laag en het kost dan ook moeite om het geluid een beetje fatsoenlijk voor elkaar te krijgen. Toch was de naam van de band al genoeg om de zaal redelijk vol te krijgen. Metal Church werd opgewacht door een nogal gemengd publiek, jonge enthousiastelingen, ouwe rockers, die hard fans en “gewone”metal liefhebbers, er was van alles.
De avond werd geopend door de op het laatste moment opgetrommelde Belgische band After All. De jongens zetten een keurig setje neer met een zeker niet onaardig geluid, maar kregen van het publiek niet de waardering die ze, volgens mij, wel verdienden. Maar het publiek was duidelijk voor Metal Church gekomen en nam met niks anders genoegen. Veel meer dan een lauw applaus was er dan ook niet weggelegd voor After All. Jammer!
Vanaf de allereerste toon van Metal Church was het sfeertje meteen al heel anders. Een deel van het publiek ging al direct uit zijn dak en bleef dat het hele concert lang doen. Het stel ouwe rotten op het podium genoot er zichtbaar van en liet zich inspireren. Het werd dan ook een hartstikke leuk optreden. De volumeknoppen werden voluit opengezet ( ik heb nu, twee dagen later, nog kanariepietjes in mijn oor!) en de muziek raasde als een sneltrein door Het Patronaat.
Metal Church kwam naar Europa met de nieuwe bezetting : Gitarist/songwriter Kurdt Vanderhoof, drummer Kirk Arrington, bassist Steve Unger, ex Malice gitarist Jay Reynolds en zanger Ronnie Munroe. Het geluid was niet alleen geweldig hard, maar ook geweldig goed! Ondanks de beperkingen van de ruimte werd het nooit een brei van geluid, maar waren alle instrumenten duidelijk te horen en zowel de oude songs alsook het nieuwere materiaal kwamen prima uit de verf..
Stom verbaasd heb ik staan kijken naar het enorm relaxte drumwerk van Kirk, die de rest van de band opjaagt in een hels tempo, maar pas halverwege het optreden begint te zweten. Maar ook het gitaarwerk van Kurt is nog niet aan slijtage onderhevig. Zichtbaar trots op de prestaties van de nieuwe band en genietend van het enthousiaste publiek raast hij met zijn Metal Church een flink stuk van het repertoire erdoor, van het luidkeels meegebrulde Ton of Bricks tot Madmans Ouverture van de nieuwste cd The weight of the World. Bassist Steve en gitarist Jay razen ook lekker mee en ook zanger Ronnie doet een stevige duit in het zakje. Wat een strot heeft die man ! De hoge gillende uithalen zijn vrijwel allemaal ongelofelijk zuiver, wat een bereik !
In de nieuwe formatie heeft de muziek en uitstraling van Metal Church niets aan kracht ingeboet, sterker nog , ik durf te zeggen dat ze beter klonken, als ze in jaren gedaan hebben. Maar ook het plezier straalde eraf bij alle bandleden. Twee headbangende fans die het podium opkwamen en naast Kurt gingen staan, werden niet hardhandig verwijderd, er werd eerst even met ze gedold en met een stevige hand en een schouderklop werden ze weer zachtjesaan het podium afgevoerd en een die-hard fan die naast zanger Ronnie plaats nam mocht zelfs een stukje meezingen voordat hij weer in het publiek werd gesjoeld.
Als het uiteindelijk stil wordt in de zaal, blijven er best wel veel mensen wachten op de signeer sessie die wordt aangekondigd, maar als de metaldisco aangaat vind ik het wel genoeg geweest. Ik heb genoten van een lekker concert en ik niet alleen, want ik hoorde veel enthousiaste reacties om me heen. Nu nog die kanariepietjes wegwerken…..
Remi Peterse (cooperfan)
De foto’s zijn in het Patronaat genomen door Wim Rueter.
Links: