Machtig Mastodon in 013

Vorig jaar bracht Mastodon met het monumentale Hushed And Grim misschien wel het sterkste album in het 22-jarige bestaan van de band uit. Weinig band doen het de heren na om zo lang in hun carrière creatief te blijven en fans te blijven verrassen met nieuwe muziek. Het is dan ook niet verwonderlijk dat Mastodon nog steeds nieuwe zielen aan zich weet te binden en elk jaar hoger op de posters van menig festival prijkt. Een klein halfjaar na de release van het laatste album is de band eindelijk in Nederland om het album live te presenteren. Namens Zware Metalen waren schrijver Marco Paasman en fotograaf Bram Geurts aanwezig om hiervan verslag te doen.

Het is nog maar een week geleden dat ik in Poppodium 013 was voor een concert van The Neal Morse Band, een band die doorgaans de grote zaal aardig vol weet te krijgen maar een week geleden werd geconfronteerd met een half gevulde ruimte. De voortekenen vanavond zijn heel anders. Het is dringen om een plekje in de Tivoli-parkeergarage en als het tijd is voor Planet Of Zeus, de support act van deze avond, om te beginnen met het opwarmen van het publiek, staat uw verslaggever nog in de rij om de zaal in te mogen.

Binnen is het gezellig druk en weet Planet Of Zeus de stemming er al aardig in te krijgen. De vuige mix van rock ’n’ roll en stoner rock klinkt gedreven en kan op goedkeuring rekenen van een aanzienlijk deel van de zaal. Dat blijkt wel uit de response tijdens Your Song, als het publiek word gevraagd mee te klappen. Sowieso weet de sympathieke frontman Babis het publiek aardig mee te krijgen. Hij zoekt regelmatig de interactie met de zaal. Het geluid staat prima afgesteld en de instrumenten van de band zijn goed te onderscheiden. Al met al maakt Planet Of Zeus een prima indruk.

Als na een halfuur de lichten opnieuw doven en Brann Daylor met zijn kenmerkende drumgeroffel Pain With An Anchor start en de band invalt, lijkt er al geen twijfel dat we Mastodon in grootse vorm gaan zien vanavond. Instrumentaal staat de band van meet af aan als een huis en als Daylor met zijn kenmerkende zang de eerste strofen inzet, past niets anders dan respect voor hoe deze man zuiver zingen weet te combineren met zijn indrukwekkende drumpartijen. Van een hele andere orde zijn de bulderende stembanden van Troy Sanders die zijn krachtige zangpartijen live ogenschijnlijk moeiteloos weet neer te zetten.

Hierna zet de band vol door met Crystal Skull en Megalodon. Het geluid in 013 staat vanaf de eerste noten zuiver afgesteld, waardoor de complexe en bijna onnavolgbare riffs van Megalodon luid en duidelijk te volgen zijn. Bij de tempoverstelling halverwege dit nummer is ook de eerste van vele circlepits een feit.

Natuurlijk staat deze avond vooral in het teken van het album Hushed And Grim, waarvan de band uiteindelijk acht nummers zal spelen. Live komen nummers als The Crux en Teardrinker, dat luidkeels wordt meegezongen, minstens zo goed tot hun recht dan op de plaat en deze nummers kunnen ook op veel waardering van het publiek rekenen. Dat geldt in mindere mate voor het rustige Skeleton Of Splendor, dat door menigeen als moment wordt aangegrepen om even af te wateren en vocht aan te vullen. Als na dit rustpuntje toetsenist João Nogueira, die het kwartet live ondersteunt, het intro van The Czar inzet, is het gros van de toeschouwers weer bij de les om getuige te zijn van een grootse uitvoering van deze klassieker.

De rest van de avond staat het meest recente album weer centraal, waarbij vooral Gobblers Of Dregs en het zware Gigantum indruk maken. De emotionele lading van deze nummers is live nog beter voelbaar dan op plaat. De band zwaait af met een furieuze uitvoering van Blood And Thunder waarna een meer dan tevreden publiek dankbaar naar huis gaat.