Zelden zagen we een tennisser met zoveel onbegrip voor zich uitkijken dan toen we hem vertelden dat er een Grand Slam doorging in wat je alleen maar kan omschrijven dan een lichtjes gerenoveerde garage in Roeselare. Toch hadden we gelijk, want nog geen twee weken na Masters Of Grind passeerde er met Grand Slam Euro Tour wederom een schare brutal deathmetalspelers uit de hogere regionen van de BDM-ranking (Brutal Death Metal ranking, naar analogie met de ATP-ranking in het tennis voor de sporthaters) door België.
Ervaren als we zijn, wisten we op voorhand dat we daar met de auto nooit voor 19:00 uur zouden geraken. Dus rekenden we erop dat de NMBS (de Belgische spoorwegdienst) ons daar tijdig naartoe zou sporen. Tot in Kortrijk zag dat er inderdaad zo naar uit. Aldaar was het vertrekrooster een slagveld met vertragingen die allen het half uur gulzig overschreden. Lokale support act E.D.B.D. ging zo toch nog verloren, daar neem je dan speciaal twee uur recuup voor op je werk.
All-female metalgezelschap Sinaya is ook al volop aan het bewijzen dat positieve discriminatie echt is. De gitaar en de bas staan niet aan. Ze hadden daar dus net zo goed met een plectrum over tennisrackets kunnen staan waaieren. Soit, op basis van de knetterharde drum en sponzige grunt is het wel onmiskenbaar dat de damesploeg hoegenaamd geen brutal death metal en nog veel minder slam serveert. Veeleer matige old school death metal, met falende blastbeats en altvarianten van grunts en screams. Dat doen de Brésiliennes statig en stoer en in zeer slecht Engels.
Stichtend Epicardiectomy-drummer Milan Moskon bezit een ijzeren onderkaak tot over zijn gebit. De afvoerputzabberaar kruipt zo diep mogelijk in zijn pet en kap terwijl hij net als de andere Tsjechen woest van houding verandert en opgaat in de fanatiekere hartaderincisies.
Slammen doet het gezelschap bruut als een pikhouweel dat in een schedel hakt, met digitaal implosiedrumvel en een gloeiende lavasound. Dynamiekshifts slaan toe als ontkruiste passeerslagen van achter de baseline, alleen gek dat Milan domweg blijft doorblasten of dubbele bassen in plaats van ze op te vangen.
In die val trapt Kraanium niet. Waar ze wel in trappen zijn de vele onontplofte obussen en landmijnen waarvoor West-Vlaanderen bekend staat. De slambombardementen van het multiculturele kluitje detoneren ze één voor één. Opvallend daarbij is hoe de wildebrassen die gevarieerde slamrally’s keurig opbouwen door de riff eerst met één gitaar en een opborrelende drumfill te spelen en hem daarna met wiegende gitaarnekken de grond in de rammen.
Nóg barbaarser zijn de klievende grooves en de grondborende riffs die zij aanzwengelen. Dankzij een titanische geluidszetting krijgen die het voor een dinsdagavond aardig opgekomen publiek het actiefst van de dag. Tijdens een snaarbreuk voeren de mensen de gezellige zanger dronken, waardoor ’s mans gutturals almaar peziger gaan klinken.
High als de volledige vangst van de garnaalvissers te paard gooit Pyrexia deel één van de American Open los. Los mag je heel letterlijk nemen: zowel hun trainingsbroeken als T-shirts zijn minstens twee maten te wijd, zodat alles net als de grooves trouwens kan swingen als het achterwerk van Serena Williams die aan het joggen is. Het zijn haast boogie-woogie grooves waarop de snaarwalsen het paard in twee slammen en de garnalen ontvellen.
De verbrijzelende snedigheid van de groovewisselingen en de explosieve gitaarsound maken van elke riff een smash door het midden. Met een bad ass attitude die alleen New Yorkers kunnen uitstralen taken de heren het easy en zet de oudere gitarist zich sociaal tussen het volk, dat gewillig knielt. Hier overigens geen milkshakeslurperij maar gemene growls, het enige dat shaket is de aanstekelijke groove en het podium, wanneer het publiek gevraagd wordt daarop plaats te nemen.
Het is lullig en vooral jammer omdat we het ziekelijk geniale Pathology moeten missen, maar de laatste trein halen betekent dat het matchpunt van deze uitermate geslaagde Grand Slam er niet inzit voor ons. Laten we hopen dat we hen op een volgende tennismatch aan het werk mogen zien!
Datum en locatie:
20 november 2018, De Verlichte Geest, Roeselare
Links: