Zware metalen op City Rock? Met namen als Queensrÿche en Vandenberg’s Moonkings op vorige edities en onder andere UFO en Europe die dit jaar acte de présence geven, leek het ons wel de moeite waard om af te reizen naar Leeuwarden alwaar we ons op Oldehoofsterkerkhof op vertrouwd terrein begeven. Hier word immers ook Into the Grave georganiseerd.
Vanwege een combinatie van het slechte weer en andere verplichtingen (plus de inschatting dat de gemiddelde Zware Metalen-lezer al helemaal niet zit te wachten op onder andere Molestone, The Grand East, Purpendicular of King Of The World), wordt besloten enkele act over te slaan. Ik heb veel lovende reacties gehoord over het concert van Navarone, maar ook die heeft uw schrijver van dienst laten schieten.
Fotograaf Reinder Kuilman en ondergetekende zijn precies op tijd om Living Colour te zien optreden. De band heeft net enkele dagen een nieuw album op de markt en laat dat graag in woord en geluid weten aan de aanwezige toeschouwers. Nieuwe nummers als Preachin’ Blues en Who Shot Ya?, overigens beiden covers, worden afgewisseld met oude bekenden als Elvis is Dead en natuurlijk Cult of Personality. Het kwartet heeft het zichtbaar naar z’n zin en krijgt het publiek goed mee. Als de band klaar is hebben we blues, funk, rock en soul voorbij horen komen en missen we alleen nog de in Nederland bekendste hit van de Amerikanen: Love Rears it’s Ugly Head. Een kleine domper op een verder uitstekend optreden dat zowel op technisch als op amusementsniveau geslaagd genoemd mag worden.
Een beetje vreemde eend in de bijt mag Fischer-Z toch wel genoemd worden met zijn mix van ska en pop. De band heeft stiekem toch een aardig lijstje met ‘hits’ achter haar naam staan. The Worker, So Long, Red Skies Over Paradise, Marliese en een speciale één minuut uitvoering van Limbo zijn enkele nummers die vandaag voorbij komen en massaal worden meegezongen door het publiek. Van de oorspronkelijke bezetting is alleen zanger John Watts nog over. Hij is ook degene die dit optreden draagt. De overige muzikanten lijken inwisselbaar. De muziek wordt niet door elke bezoeker op prijs gesteld, maar de meerderheid van de bezoekers hebben zich uitstekend kunnen vermaken met dit optreden.
De oudgedienden van U.F.O. hebben een groot repertoire om een setlist uit samen te stellen. De band heeft mij nooit echt kunnen bekoren om de één of andere reden en ook vanavond weet de band daar geen verandering in te brengen. Dit heeft puur te maken met persoonlijke smaak, want de band zelf heeft er duidelijk plezier in en technisch is er ook weinig aan te merken op hetgeen de heren laten horen. Ook het publiek vermaakt zich uitstekend met de klassieke rock. Hits als Rock Bottom en, uiteraard, Doctor Doctor worden dan ook luidkeels meegezongen.
Dan is het tijd voor de afsluiter van de avond: Europe. De band die vooral eind jaren tachtig grote successen had met nummers als Carrie, Superstitious en Rock The Night. Tegenwoordig timmert de band nog steeds redelijk succesvol aan de weg, alleen pikken de radiostations de nummers niet meer op. Nummers als War Of Kings of Nothin’ to Ya, worden door de fans goed opgepikt in ieder geval, hoewel het vanavond aanwezige publiek duidelijk voor de oudere songs gekomen is. Leeuwarden krijgt genoeg ouder werk voorgeschoteld in de vorm van nummers als Ready Or Not, Wings Of Tomorrow en de eerder genoemde titels. Hoewel ik dit al eerder over optredens gezegd heb, spat ook bij Europe het plezier ervan af. Zanger Joey Tempest valt nog bijna van het podium, maar even later besluit hij er maar gewoon af te klimmen om even contact te maken met de voorste rij: tot zeer groot genoegen van onder andere een zeer jonge fan die een plekje voor de barricades heeft weten te bemachtigen. Het dak gaat er pas echt af als afsluiter The Final Countdown wordt ingezet. Je moet al een enorme sacherijn zijn wil je hier niet van kunnen genieten. Waar technisch misschien wel wat steekjes zijn gevallen vanavond, zo klinkt Rock The Night beduidend minder pakkend dan het op album klinkt, het enthousiasme van vooral Joey Tempest maakt een hoop goed en zorgt dat iedereen tevreden kan vertrekken.
City Rock heeft wederom een gevarieerd programma weten samen te stellen. Ik ben benieuwd waar de organisatie ons volgend jaar weer mee weet te verrassen (mag ik alvast van Halen opperen?). Goede kans dat de organisatie dit jaar (weer) een grote groep bezoekers heeft weten te overtuigen terug te komen.
Links: