Er zijn weinig bands zó productief als eenmansproject Gnaw Their Tongues. Vanuit de zompige moerrassen in ja, u leest het goed, Drachten, wordt er keer op keer een niet mis te verstane bak lawaai over de wereld uitgestort. Herrie voor gevorderden, dat dan weer wel, want de eigenzinnige black metal/noise van Gnaw Their Tongues is ongeveer zo toegankelijk als een doodlopende steeg. Desalniettemin is er sprake van veel nuance in de muziek voor wie het wil horen. En soms is er zelfs een vleugje schoonheid of ontroering te ontdekken.
Gelukkig is de ideeënpoel van mastermind Maurice de Jong, alias Mories, nog lang niet opgedroogd. Tijd voor Zware Metalen om Mories te vragen naar zijn tomeloze scheppingsdrang, drijfveren en motivatie om als eenmansproject tóch live op te gaan treden.
Gnaw Their Tongues omschrijft als naam perfect de muziek. Het zal je al heel vaak gevraagd zijn, maar voor onze lezers die het niet weten: hoe ben je op die naam gekomen?
Revelation 16:10: And the fifth angel poured out his vial upon the seat of the beast; and his kingdom was full of darkness; and they gnawed their tongues for pain.
Jouw brein lijkt over te lopen van de creatieve ideeën, het aantal EP’s, splits en albums over een periode van tien jaar is op zijn zachts gezegd indrukwekkend. Hoe ga je te werk bij het maken van een nieuw nummer of album? Begint dat met pingelen op een gitaar of kruip je gelijk achter je computer?
Voor albums heb ik meestal een globaal idee over het onderwerp, de klanken en dergelijke. Nummers kunnen op verschillende manieren ontstaan, ik heb niet echt een vaste werkwijze. Het kan een geluidje zijn, een riff, een abstract idee, een zinsnede of een gevoel. Soms verbouw ik oude nummers tot nieuwe, soms neem ik een compleet nummer op in twee minuten… het is echt heel erg verschillend allemaal. Meestal kneed ik net zo lang totdat ik tevreden ben.
Het werk van Gnaw Their Tongues is in de loop der jaren bij verschillende labels verschenen, naast het feit dat je tussendoor ook in eigen beheer releases uitbrengt. Is het een bewuste keuze om zowel met verschillende labels als zelfstandig te werken?
Ja, ik neem teveel op. Of ik vind misschien wel teveel dat dingen gehoord mogen worden. Een label kan dat allemaal niet bijhouden, die doen meestal een paar releases per jaar, en bijna nooit drie releases van één project. Dus vaak release ik het zelf, of digitaal via mijn eigen Bandcamp.
Je muziek is niet bepaald toegankelijk en kenmerkt zich tekstueel door de duistere kant van het leven. Is dat een uitlaatklep voor diepere emoties of voel je juist aangetrokken door zaken als bondage, marteling, de dood en dergelijke?
In de loop der jaren is het wel allemaal wat veranderd. De behoefte om te shockeren of de aandacht te trekken heb ik niet meer. Ik heb wel vaak de neiging om onplezierige zaken te verwerken in mijn muziek. Ik probeer wel een beetje weg te blijven van fantasie-onderwerpen, de realiteit is nog steeds ‘fucked up’ genoeg.
Waar haal je je inspiratie 
voor je teksten vandaan?
Uit dagelijkse dingen, geschiedenis, boeken, nieuws, religie… Heel variërend eigenlijk.
Naast Gnaw Their Tongues houd je er ook nog tal van andere projecten op na. Waarom heb je niet voldoende aan één project?
Ik kan lang niet alles kwijt, muzikaal gezien, in GTT. Ik vind de afwisseling ook heel prettig. Ben ik een project even beu, dan kan ik aan een andere werken.
Hoe verdeel je je tijd en inspiratie tussen al die projecten? Wanneer weet je hoe iets geschikt is voor welk project?
Ik ga meestal vrij gericht aan het werk voor een bepaald project. Het is bijna nooit zo dat ik niet weet waar ik een idee voor ga gebruiken.
Eerder heb je in interviews altijd verklaard dat Gnaw Their Tongues nooit zou gaan optreden. Wat heeft je van mening doen veranderen?
Ik kreeg erg leuke en prestigieuze aanbiedingen, die te mooi waren om nee tegen te zeggen. Ook de eerste paar keren samen met Alkerdeel waren een boost om het toch live te gaan proberen.
Hoe bereid je je voor op een optreden?
Meestal zet ik een bepaalde set in elkaar en dan oefenen we die. Niets bijzonders… Geen rituelen, meditatie of high fiven.
Wat is tot nog toe je mooiste ‘live’ ervaring met Gnaw Their Tongues?
Mooiste in de zin van de vreemdste was waarschijnlijk Moskou. Dat was echt even heel wat anders dan wat we normaal gewend zijn. De eerste korte tour door de Verenigde Staten was een jongensdroom die uitkwam… Dat was ook best bijzonder voor mij. Spelen op Maryland Deathfest was ook geweldig. Om het woord ‘Drachten’ in het boekje te zien staan was surrealistisch.
Je bent grafisch ontwerper van beroep. Het artwork dat je creëert voor Gnaw Their Tongues is bijzonder fraai en krachtig. Waar haal je je inspiratie en ideeën 
vandaan? Wil je daarbij een bepaalde boodschap uitdragen met de beelden die je ontwerpt voor GTT?
Er is geen diepe boodschap ofzo. Meestal piel ik net zo lang totdat er een sterk beeld ontstaat waarvan ik denk: ‘Ja, dat is ’em.’ Heel gevoelsmatig allemaal. Ik hou van simpele, sterke beelden, die hopelijk een beetje anders/origineel zijn. Zo had ik het artwork voor de vorige plaat Abyss of Longing Throats eigenlijk iets anders gemaakt, maar dat beeld bleef door mijn hoofd spoken. Toen wist ik: dat wordt de sleeve.
Heb je nog weleens tijd om muziek te luisteren die je niet zelf componeert? Wat luister je dan?
Ja, op mijn werk draai ik best veel muziek en mijn smaak is absurd breed: van foute hiphop tot avant-garde klassiek. ‘Dad’ rock to lo-fi black metal, en alles daartussen.
Wat zou je nog graag willen bereiken met Gnaw Their Tongues? Of in het algemeen met je muziek?
Ik heb geen plan of doel. Ik heb nu meer bereikt dan ik ooit had kunnen dromen, dus alles wat nu nog gebeurt, is alleen maar een hele mooie bonus. Ik hoop dat ik nog lang muziek kan blijven maken, uitbrengen en spelen, want dat is echt ‘mijn ding’.
Wil je tot slot nog iets kwijt aan de lezers van Zware Metalen?
Wees lief voor je moeder.
Link: