Interview met Alkerdeel

Interview met Alkerdeel

De Belgen van Alkerdeel hebben met hun nieuwste plaat Lede een gitzwart pareltje in handen waarbij ze een diversiteit van extremen in één mooi geheel brengen. Noisy, doom, black tot zelfs droney zoals ze het in hun biografie bestempelen en wie goed luistert kan er nog meer uithalen. De ideale basis om gitarist Pui en zangvogel Pede hierover uit te horen. Een aangenaam gesprek over black metal, politiek, wintertenen en bier.

Alkerdeel - Lede

Jullie nieuwste album heeft nog steeds dezelfde rauwe ingrediënten als hun voorgangers maar toch proef ik een nieuw recept. Laat ik stellen dat het “black”-gehalte in grotere mate aanwezig is. Klopt dit enigszins?

Pede: Lede is niet meer of minder “black” dan de voorgangers, het hangt er vanaf hoe je de term interpreteert. De orthodoxe definitie van black metal is niet toepasbaar op Alkerdeel aangezien we geen religieuze inslag hebben. Komen we al snel bij de sound terecht en dan wordt het nog complexer: de snelheid en furie zijn inderdaad kenmerken die eigen zijn aan een bepaald segment van het genre, in die zin klopt het zeker wat je zegt, maar wat dan met bands als Beherit, Faustcoven, oude Samael, etc.? Die bands hebben een overwegend laag tempo en doomy sfeer, wat Morinde dan weer kenmerkte. Black metal is altijd een mix van genres geweest: doom, death, punk, sludge, elektronica … Het gaat om een bepaalde vibe, gevoel, atmosfeer en deze is bij iedereen anders. Ik vind persoonlijk niet dat de plaat meer “black metal” is, maar begrijp wel dat anderen dat vinden.

In jullie biografie annoteren jullie Alkerdeel met de termen droney, black, doom, crust, psychedelic,… Allemaal herkenbaar en ik kan er nog enkele andere toevoegen, maar nergens bespeur ik post-black metal terwijl velen jullie daaronder categoriseren. Is dit een bewuste keuze om niet in een hokje geplaatst te worden of zien jullie het anders?

Pede: Die “post”-term is echt iets heel vaag. De eerste keer dat ik ze hoorde was midden de jaren negentig, toen een vriend me Shellac leerde kennen en ik in een magazine las dat dit “post-rock” was. Wat later doken er bands op als GYBE!, Mogwai, Sigur Ros of Mono en tot nu staat die sound algemeen bekend als “post-rock”, terwijl ik daar maar weinig Shellac in terughoor. Misschien heb ik het fout gelezen, feit is dat ik het een vage term vind. Wat is dan “post-metal”? Metal met invloeden uit “post-rock”? Metal met invloeden die niks met metal te maken hebben? Metal anders gespeeld? Metal ontstaan in de jaren 2000? Metal ontsproten uit het onvoltooide brein van pubers? Het is geen bewuste keuze, want ik weet eigenlijk niet wat de term inhoudt. Ik vermoed dat de associatie te maken heeft met ons label Consouling Sounds, dat een heleboel “post-muziek” uitbrengt en in mindere mate met ons Church Of Ra-optreden in Nijmegen.

Pui: Met post black metal bedoel je wellicht de Wolves in the Throne Room-lichting, we hebben met hen in 2009 nog samen gespeeld en we werden er sindsdien soms aan gelinkt, maar aangezien we toch al ruim twintig jaar metal spelen in diverse bands zullen we het niet als een invloed aanhalen want het zijn veeleer Darkthrone, Beherit, enz … die ons gevormd hebben.

Het artwork van de ruftende duivel is spraakmakend. Ik merk uit jullie videoclips alsook de merchandise dat jullie wellicht fan zijn van eerder zwartgallige, lugubere humor. Speelt dit laatste een belangrijke rol binnen Alkerdeel en wat is de betekenis van die duivel?

Pede: We zien de duivel niet als een puberale deprimo maar als een lolbroek die zijn zin doet en scheten in alle windrichtingen laat waaien, letterlijk en figuurlijk. “Do what thou wilt shall be the whole of law”: vrijheid is heel belangrijk binnen Alkerdeel. De afbeelding, welke een detail uit The Tempation Of St. Anthony van Jacques Callot is, had ik finaal gekozen omdat ze perfect aansluit bij het stripverhaal uit het artwork van Lede. Aanvankelijk had het figuurtje uit het stripverhaal een ezelskop, maar toen ik in een boek over hekserij het ruftende duiveltje vond, vond ik niet enkel dat het beter in het concept paste, maar ook dat het dé perfecte cover zou zijn. Het is grappig, bevreemdend en aanstootgevend: alles waar de band voor staat.

Alkerdeel - Lede

Even terug naar Lede. Hoe komen de songs tot stand? Is er een duidelijk rollenpatroon? Ik kan het verkeerd hebben maar jullie zijn waarschijnlijk nog zo’n band die wekelijks samenkomt om te jammen in plaats van constant files naar elkaar door te sturen? Klopt dit?

Pede: We komen inderdaad wekelijks samen en tussen het pinten drinken durven we ook eens een instrument vastnemen. Songs komen heel traag tot stand, het verklaart de lange tijd tussen Morinde en Lede. Pui schrijft vaak de basisriffs, al dan niet tijdens improvisatiesessies met Nieke (drums). Deze beluisteren we nadien in groep en met de beste stukken gaan we aan de slag tot we één of meerdere rudimentaire gehelen krijgen. Deze primitieve nummers ondergaan een heuse verandering van begin tot eind; vaak worden ze volledig overhoop gehaald, vermengd met andere composities, weggesmeten en maanden later opnieuw bovengehaald. Het is trouwens een wonder dat het titelnummer Lede de plaat heeft gehaald, want nog nooit heeft een nummer ons zo gefrustreerd bij het componeren. Tientallen versies hadden we! Uiteindelijk vind ik het een van onze beste nummers ooit.

Pui: Pede is de slachtbank van de riffs en maar goed ook. Nieke en ik zouden elk jaar een album kunnen uitbrengen omdat we zoveel ideëen hebben maar eerst doet bassist QW zijn inbreng en als we denken dat het nummer af is, weigert Pede meer dan de helft ervan. Hij is heel kieskeurig en bewaakt de kwaliteit. Du Levande vanop Morinde bijvoorbeeld, hebben we anderhalf jaar aan geschreven tot we een nummer van een half uur hadden. Daar is dan weer een kwart van gesneuveld op het laatste moment.

Wat me opvalt is dat er nummers, net zoals bij de voorganger Morinde en andere werk van jullie, met Fransaandoende titels tussenzitten. Wat is de achterliggende reden hiervan? Welke thematiek hanteren jullie voornamelijk bij Alkerdeel?

Pede: Die Franse teksten zijn vrij toevallig: de sample uit Regardez ses yeux komt uit een Franse film “Martyrs” en de titel, welke nadrukkelijk wordt uitgesproken, sluit aan bij het stripverhaal van Lede, waarbij de ogen een rol spelen. Op Morinde waren de titels, behalve het Zweedse Du Levande allemaal in Vlaams dialect, maar omdat Focus Knack in een artikel ons eens als Vlaams-nationalistische black metalband had gecatalogeerd vanwege onze Nederlandse titels (Luizig, De Bollaf!, Morinde, …), vonden we het gepast onze Waalse vrienden te omarmen op de split met A Den Of Robbers mits Veilleur de nuit noire, een citaat uit “C’est arrivé près de chez vous”. Tot zover onze interesse in de talenkwestie. Onze teksten zijn uit het leven gegrepen, zo gaat Winterteens letterlijk over de koude voeten die ik had terwijl ik met Burzum op m’n walkman naar school fietste, terwijl het concept achter Lede surrealiteit is en reeds startte op Hessepikn, terugkwam op de split met Gnaw Their Tongues en op de nieuwe plaat afgerond werd. Bekijk de clip van Dyo Dyo Asema eens en bekijk dan het artwork en strip van Lede, met een beetje fantasie vind je wel het verband.

Jullie album is op vinyl te verkrijgen alsook via stream. Juichen jullie dit toe of zweren jullie bij iets tastbaars?

Pede: Elk z’n keuze. Ik hou van vinyl vanwege het formaat, de klank en het ritueel. Als mensen streamen, mij best. Het doet me aan tape-traden denken, maar met minder charme. Het helpt ook je bereik te vergroten. Ik vraag me af of we ooit fans in Rusland of Brazilië zouden gehad hebben zonder streaming. Een fan uit Syrië stuurde ons eens een foto van zijn slaapkamermuur waar hij de hoes van Morinde reuzengroot op had geschilderd. Hoe zou het gaan met die kerel en staat die muur nog recht? Tegelijk stream ik enorm veel tijdens het werk, zo check ik nieuwe releases en de albums die ik na weken nog regelmatig beluister, koop ik uiteindelijk. We merken trouwens dat we vrij veel downloads hebben via onze bandcamp, dus ik zie streaming zeker niet als iets negatief.

Het album komt uit via ConSouling Sounds, een Belgisch label dat zich oriënteert op post, doom en ambient aandoende klanken. Tevreden van deze samenwerking?

Pede: ConSouling is een vrij klein label wat hen de ruimte laat iedere release naar waarde te behandelen. Elke plaat die we via hen uitbrachten ziet er enorm mooi uit. Zo wou ik een gatefold (bepaalde vouwtechniek) voor de lp-versie van Lede, omdat het stripverhaal dan mooi tot z’n recht zou komen en ze gingen daar volledig in mee, ook al was dat een serieuze meerkost. Artistiek krijgen we ook de volledige vrijheid. Het label zit momenteel ook serieus in de lift, met nieuwe releases van Amenra en Wiegedood tot Jozef Van Wissem. Onlangs hadden ze een labelnight in de AB van Brussel met bijhorende tentoonstelling waar ook Alkerdeel-artwork werd getoond; de groei en variatie binnen het label speelt in ons voordeel. Soms vraag ik me af of we niet beter tot ons recht zouden komen op een puur black/death label, of we dan niet nog meer shows aangeboden zouden krijgen en de underground beter zouden bereiken, maar dan vermoed ik dat we toch maar als één van de zovelen zouden behandeld worden, terwijl we nu toch een unieke positie bekleden. De winkel van het label is ook op wandelafstand van mijn huis, wat het toch ook heel gemakkelijk maakt om zaken te bespreken.

Krijgen jullie voldoende mogelijkheden om Lede live te promoten?

Pede: De internationale release van Lede viel samen met ons optreden tijdens Roadburn, het kan niet beter zijn! Enkele weken voordien stonden we in een uitverkochte AB-Box en er komen nog enkele shows aan: de cd-release in Gent op 21 mei met Kosmokrator en Galg, een nachtelijk zuipfestijn in de Kinky Star tijdens de Gentse Feesten en Ieperfest! Het najaar staat nog open, maar er wordt aan gewerkt, een buitenlandse mini-tour zou wel fijn zijn.

Pui: we zouden makkelijk wekelijks kunnen spelen maar we trachten er een zestal te doen per jaar

Als ik het goed zie is Alkerdeel in 2005 opgericht en betreft dit heden ten dage nog steeds dezelfde bezetting. Welke toverdrank gebruiken jullie hiervoor?

Pede en Pui in koor: Krüger Export!!

Pui, Nieke en QW maakten vroeger deel uit van verschillende deathmetalbands die toch redelijk wat bekendheid verwierven binnen de (underground)scene. Headmeat, Leng ‘tche, Welkin om maar enkele te noemen. Is dit hoofdstuk definitief voorbij en ligt bij allen de focus nu bij Alkerdeel?

Pui: Als de oude leden van Headmeat en vermoedelijk van Welkin ook elkaar op het lijf lopen, wordt er altijd over reunies gesproken en druipt de nostalgie eraf, maar nu ligt onze focus op Alkerdeel en zijn we heel tevreden over hoe alles verloopt. We leggen niet te veel druk bij onszelf, niets moet en alles kan waardoor het leuk blijft en we dit tot na ons pensioen zullen trachten vol te houden. Dan komt er weer tijd vrij voor mogelijke reünieshows.

Bedankt voor dit interview en zodoende wat tijd vrij te maken voor Zware Metalen.

Interview met Alkerdeel

Interview met Alkerdeel

Eén van Vlaanderens best bewaarde geheimen wint stilaan aan ruchtbaarheid. Dankzij enkele geslaagde optredens en een zinderend klevend gevoel blijft niet alleen de naam maar ook de muziek hangen. De Speenzalvinge, het album dat dit jaar verscheen, doet het goed in de peilingen. Reden genoeg voor een interview met de band die nog geen 10 kilometer van mijn deur zijn heimat vindt. Pede (zang) en Pui (gitaar) zorgden voor de antwoorden.

logo

Hallo Alkerdeelers! Hoe is de gemoedsgesteldheid aldaar?

Pede: Hoopvol, ’t schijnt dat zaterdag 25 graden zal zijn.

Het gaat jullie voor de windjes tegenwoordig, zo lijkt het. Prima optredens, wat naamsbekendheid en een ferme cd. Een mens zou er blij van worden.

Pede: Windjes? Wat is me dat nu, werk jij in een interimkantoor ofzo, daar gebruiken ze ook altijd verkleinwoorden. We hebben inderdaad enkele geestige optredens achter de rug, de reacties waren heel positief, wat je toch extra energie geeft. Alkerdeel bestaat uit, in tegenstelling tot wat de muziek misschien laat vermoeden, relatief blije mensen.

Pui: De cd is net uit en we hebben een hoop geïnteresseerde labels die het nieuwe werk willen uitbrengen. We hebben vorige maand twee rehearsal videos op de MySpace gezet en die nieuwe nummers blijken enorm aan te slaan. We hebben ook de cd-release party met Urfaust en Lugubrum net achter de rug, die was op vier dagen uitverkocht, een machtige avond! Eén ding staat alleszins al vast, de volgende plaat zal ook op vinyl verschijnen, eindelijk.

Jullie leven in een buurtgemeente van mij. Kan slechter als je het mij vraagt, maar dat doen jullie niet.

Pede: Ik snap de vraag niet echt, maar leuk dat je het vermeldt.
Pui: Ik denk dat het zelfs geen vraag was!

logo

Volgens mij zijn oorlog, liefde en het beleven van stront de drie meest literaire en menselijke onderwerpen die er bestaan. Bij de eerste twee moet je direct zijn om het interessant te maken. Bij dat laatste niet. Is het daarom dat jullie Alkerdeel hebben opgericht, wetende dat dat staat voor beerkar. Of hebben jullie geen zin in liefde en oorlog?

Pui: Daarom niet echt nee. Nieke en ik spelen al achttien jaar samen in bands en omdat we de laatste jaren met Headmeat donkere death metal maakten kregen we erg veel heimwee naar de rauwe black metal waar we mee opgroeiden. We startten toen Dark Torre, maar na één optreden (met twee Darkthrone en twee Ildjarn-covers) waren we die naam al beu dus zochten we een machtig oeroud plaatselijk dialectwoord, alkerdeel dus, een toestel en woord dat hier nog heel veel gebruikt wordt in het Meetjesland.
Pede: Alkerdeel is indertijd door Pui, Nieke en mij opgericht uit voorliefde voor vuile muziek. Als je al jaren tijdens optredens zit te mekkeren over het bedenkelijke niveau van de lokale bands, dan moet je het zelf ook maar eens proberen of zwijgen. Wij geven elkaar constant liefde, zeker nu QW naast Serpentcult ook bas bij ons speelt.

Jullie kar heeft al een behoorlijke weg afgelegd, van van Funeral Folk tot nu. Kun je even meegeven hoe het er op labelvlak aan toe gegaan is de laatste jaren?

Pui: Het is eigenlijk allemaal vanzelf gegaan. We hadden begin 2007 eens een repetitietape opgenomen en onze vrienden van Funeral Folk waren daar zo wild van dat ze die per se wilden uitbrengen. Het onding werd op 66 handgeprutste copies uitgebracht en blijkt nu erg gegeerd te zijn. Het Schotse At War With False Noise wou de tape heruitbrengen op cd, de eerste 500 vlogen de deur uit en de herpersing is ook alweer uitverkocht, goed voor duizend exemplaren wat we helemaal niet verwacht hadden voor zo’n underground-opname. Het Portugese Universal Tongue heeft toen de EP De Bollaf! uitgebracht met honderd stuks, die waren ook meteen weg. Omdat we vraag bleven krijgen naar de twee releases hebben we de twee nummers opnieuw opgenomen in iets gewijzigde versies, samen met een nieuwe nummer Verdesteleweern, goed voor deze eerste langspeler, drie nummers en een uur muziek. De twee laatste labels hebben de cd samen uitgebracht. Ik denk dat we ondertussen een twintigtal aanvragen hebben gekregen voor split albums, gelimiteerde releases, obscure tapes enzovoorts, maar ik denk dat we opnieuw een full-length zullen uitbrengen, deze keer op beperkt vinyl en cd en vol compleet nieuwe nummers. We nemen ook alles op in onze tot repetitiekot omgebouwde koeienstal dus het zal weer rauw klinken.

Nu, jullie muziek is geen kattenpies. Noise, postcore en drone gaan vreemd met black metal. De zwartmetalen garde lijkt het te kunnen slikken, hoe zit dat met anders geaarde muziekliefhebbers?

Pui: Het is eigenlijk omgekeerd verlopen, op onze eerste optredens liep niet één “metaller”. We speelden in de tuin van een mecenas, hebben in Utrecht op een kunstweek opgetreden… We verkochten vooral aan het krakende krautrock/noise/drone-volkje en praktisch niets in België. Ik denk dat van de duizend demo’s er amper een vijftigtal in België zijn verkocht, dat merken we ook goed aan de buitenlandse mails die we krijgen. Het is sinds we met Wolves In The Throne Room speelden vorig jaar dat het eigen land en het black metal-milieu wat interesse beginnen te tonen. We merken ook dat niet iedereen meteen overweg kan met de nummers maar het schijnt dat we een uitstekende live-reputatie hebben dus dat loopt wel los. We zijn ondertussen wel wat geëvolueerd van die zware doomsludge uit de beginjaren naar snellere black/sludge. En nu we zelf de eerste Urfaust show in België hebben georganiseerd zal bij velen Alkerdeel ook niet vreemd meer klinken.
Pede: Ik ben niet geïnteresseerd in de geaardheid van onze beluisteraars. Iedereen is welkom.

Speenzalvinge

Waar gaat het eigenlijk over bij jullie? De Speenzalvinge, daar kan ik me levendig iets bij voorstellen. De Bollaf!, wat is me dat?

Pui: Die vraag krijgen we vaak, “What is a bollaf?”. De Bollaf! is “de bol af”, dat roep je als een kindje vraagt wat er moet gebeuren met dat ziek kattejong, of zoals bij Alice in Wonderland: Off, with her head! Naar de speenzalvinge mag je wat gissen, tot nu toe is er nog maar één iemand geweest die direct wist wat we bedoelden, Midgaars van Lugubrum maar die komt uit Lovendegem hier een paar kilometer verder, die boeren kennen dat ook.
Pede: De inhoud van de teksten is niet belangrijk aangezien die constant wisselen. Sommige lijnen staan vast maar hoofdzakelijk is het improvisatie. Anders zou ik nogal snel verveeld geraken. De meest wederkerende thema’s zijn deze over de duivel en erotische reclameborden.

De invloeden gaan blijkbaar ook verder dan de besnaarde muziek. Electro, illbeat, breakbeats? Misschien niet relevant voor dit interview, maar geef ons enkele tips.

Pede: Burial‘s debuut op Hyperdub. doet wat Ulver probeert.
Dälek, inkzwarte hiphop op Ipecac.
ThirdEyeFoundation‘s Little Lost Soul en Ghosts. Die laatste is het sonische equivalent van een bad trip. Samples, breakbeats, opera… brengt nu onder zijn eigen naam (Matt Elliot) Slavisch getinte akoestische muziek uit.
Autechre, iconisch Brits duo. Verplicht. Silver Apples: jaren ’60 psychedelica, een grote invloed op de laatste Portishead.

Naast jullie cult ende hippe hobby hebben jullie wellicht nog een ordinair leven ook. Waarmee worden de uren gepasseerd naast Alkerdeel?

Pede: Ik breng kleine cd-tjes uit met Luchtrat. Passeerden reeds de revue: Wrath Of The Weak, Virus (post-Ved Buens Ende), Sylvester Anfang. Allen uitverkocht. Coming up: The Deathtrip (met Aldrahn van Dodheimsgard). De rest gaat niemand wat aan.
Pui: Sinds ik weet wat de heren van Urfaust in het dagelijks leven doen vind ik ze maar half zo cool meer (lacht), dat risico wil ik niet lopen.

Alkerlive2

Bedankt voor de moeite. Tijd voor het traditionele woord naar de lezers. Gaat uw gang:

Pede: Only first take is real! En menig tissue voor al die suicidal doom black metal-fans.
Check Tangorodrim! Oergh!
Pui: Check Slagsmålsklubben! Oergh!

Doen we.

Links: