Interview met Autumn
Begin mei is het nieuwe album My New Time van Autumn uitgekomen. Met dit nieuwe album kwamen ook een aantal nieuwe bandleden en een hele nieuwe stijl. Genoeg redenen dus om even een goed gesprek te voeren met drummer Jan Grijpstra.
Allereerst wil ik jullie natuurlijk hartelijk feliciteren met jullie album My New Time. De titel van het album is niet voor niets gekozen, kun je dit uitleggen?
Bedankt! We zijn er ook erg blij mee. We hebben inderdaad een lastige periode gehad tussen Summer’s End en My New Time. Enerzijds was het een geweldige periode met een buitenlandse tour, twee videoclips en ontzettend veel optredens, anderzijds raakten we drie bandleden kwijt en moesten we weer op zoek naar een nieuw platenlabel.
Door alle positieve en negatieve hectiek raakten we de tijd of motivatie weleens kwijt, en dan is het erg lastig om toch stug door te gaan. Voor Jasper, Menno en Meindert was dat punt ergens de afgelopen jaren bereikt en besloten ze ermee te stoppen.
Hoe voelen jullie je bij het vertrek van Meindert?
Hij is vanaf het begin de grote inspirator van de band geweest en was ook een belangrijke man wat betreft het artwork en de teksten. Het is wat dat betreft altijd zijn geesteskindje geweest. Hij has het er dan ook moeilijk mee om de beslissing te maken ermee te stoppen. Hij heeft het vanaf het begin altijd erg druk gehad wat betreft het combineren van de band met zijn gezien en zijn werk. En toen we vorig jaar dus opnieuw een nieuwe maatschappij moesten zoeken die onze derde cd wilde financieren, heeft hij besloten om andere uitdagingen te zoeken. Hij heeft de shows afgemaakt totdat we een geschikte vervanger hadden gevonden. Dat werd Jerome Vrielink. Daarna hebben we pas naar buiten gebracht dat hij ermee ging stoppen. Hij vond het wel belangrijk dat, als wij dat wilden, de band wel de kans kreeg om door te gaan.
En hoe gaat het nu?
Het blijft toch wel een (luxe)probleem voor bands van ons kaliber. Omdat we er niet van kunnen leven hebben er allemaal volledige banen of studies naast. Hoe drukker het met de band wordt, hoe lastiger het wordt om de boel te combineren of gemotiveerd te blijven. We hebben dit nu goed onder controle, we hebben een management wat veel taken op zich heeft genomen en we kunnen door de ervaring die we in de afgelopen jaren hebben opgedaan beter beslissen of we wel of niet bepaalde dingen moeten doen. Het gaat goed dus. We hebben een fanatiek label achter ons, een plaat die erg goed ontvangen is en we kunnen niet wachten om de plaat te gaan promoten!
Wat is het grootste verschil tussen jullie vorige album Summer’s End en het nieuwe My New Time?
We hebben vanaf Summer’s End al geprobeerd om meer ‘groove’ in de muziek te krijgen. Op dit nieuwe album hebben we dit idee doorgezet op een iets extremere manier, en daardoor zijn vooral de staccato rifft en dubbel bass patronen verdwenen. Die hebben plaats gemaakt voor de meer groove gerichte (bas)gitaar riffs. De karakterisieke synth lijnen en geluiden van mij hebben de nummers vervolgens naar een hoger niveau getild en nog meer het gevoel gegeven dat de nummers anders uit de verf zijn gekomen. Dit, samen met de compacte, open productie, maakt dat de cd anders klinkt dan Summer’s End. Er zijn echter wel raakvlakken. Als je naar nummers als Gallery Of Reality en Summer’s End luistert, kun je wel overeenkomsten vinden met de huidige nummers.
De fans hebben ruim drie jaar moeten wachten op het nieuwe album. Kan je uitleggen hoe de periode tussen de albums eruit heeft gezien?
Het eerste jaar stond in het teken van promotie van Summer’s End. De tijd daarna hebben we nog steeds erg veel opgetreden en daarnaast een hoop nieuwe nummers geschreven voor My New Time. Er zijn zelfs zoveel nieuwe nummers geschreven dat een nieuw album ook niet lang op zich zal laten wachten [Lacht]. Verder moesten we nog een platenmaatschappij zoeken, onderhandelen en een plaat opnemen. Al met al een hoop tijdrovende bezigheden. Daarnaast hadden we onze studies en banen nog uiteraard.
De voorbereiding van het album hebben jullie ook anders aangepakt als daarvoor. Wat kun je daarover zeggen?
We hebben ervoor gekozen alles te pre-produceren, dus thuis al op te nemen, om op die manier tijd te besparen in de studio. Maar ook om de nummers te kunnen perfectioneren. Omdat we redelijk ver uit elkaar wonen was dit de meest efficiënte manier. Het geeft je ook de tijd om meer te experimenteren met de nummers. We hebben allemaal de apparatuur thuis om meerdere instrumenten op te nemen, wat je de mogelijkheid geeft om meteen met een basis voor een nummer te komen. Door elkaar deze nummers te sturen en vervolgens iedereen daarmee aan de slag te laten gaan kom je vaak tot verrassende wendingen die je tijdens jamsessies in de oefenruimte niet had gevonden.
Op drie mei hebben jullie tijdens de cd presentatie een groot aantal van de nieuwe nummers ten gehore gebracht. Het publiek leek heel enthousiast. Hoe voelen jullie je zelf bij het nieuwe album?
Erg goed! We zijn blij met de plaat en inderdaad, tijdens de release shows bleek dat de nummers het live ook goed doen. We hebben er zin in om ze de komende tijd vaak te gaan spelen.
Dus een tour zit er ook weer aan te komen?
We gaan veel in Nederland spelen de komende maanden. Daarnaast zijn we bezig een tour op te zetten in Duitsland en Oostenrijk. Wanneer dit plaats gaat vinden en of er nog meer landen toegevoegd worden is op dit moment nog onduidelijk.
Hoe omschrijven jullie zelf de muziek die jullie maken?
Altijd lastig, ik had een eerder interview waarin ik het omschreef als ‘Symfonische rock en roll’. Leek me wel een aardige omschrijving. Jens beschrijft het als ‘Catchy, in your face, female fronted rock/metal met een twist’. Dit vind ik ook een prima omschrijving.
Heb je zelf favoriete nummers op het nieuwe album?
Ik ben wel erg content met Closest Friends Conspire. Daar zit de groove in, vooral in de openingsriff, waar we naar zochten. Maar ik vind ze allemaal te gek wat dat betreft.
Jullie worden vaak vergeleken met bands als Within Temptation en After Forever. Zien jullie dat zelf ook of worden jullie liever niet vergeleken?
Dat komt omdat we ook vaak met die bands hebben opgetreden. De combinatie van vrouwelijke zang met toetsen en gitaar maakt dat je al snel die vergelijking gaat maken. Ik denk dat we wat dat betreft meer het rockgerichte broertje/zusje van deze bands zijn.
Zijn er andere bands met wie je Autumn zou willen vergelijken?
Ik heb al vele vergelijkingen gehoord, van Lacuna Coil tot Urban Dance Squad [Lacht], dus daar waag ik me maar niet aan.
Hebben jullie verder nog plannen voor de toekomst?
We zijn bezig met het idee om een videoclip te maken voor dit album. We weten nog niet zeker of we dit rond gaan krijgen maar als dat lukt zou dit na de zomer ergens plaats moeten vinden.
Tot slot, heb je nog iets te zeggen tegen de fans die dit lezen?
Bedankt voor de interesse in de band. Ik hoop dat de lezers ons een kans geven en het album gaan beluisteren. Hopelijk tot ziens bij één van onze shows!
Links: