YOB – The Unreal Never Lived
Metal Blade – 2005
Vorig jaar wist het Amerikaanse YOB mij gruwelijk te verrassen met de release
van hun derde album The Illusion of Motion (review).
Een album die een band laat horen met hun roots diep in de traditionele doom,
maar met een totaal nieuw en uniek geluid. Dit album stond dan ook op een zeer
verdiende tweede plaats in mijn jaarlijstje.
Wat zal de opvolger dan gaan doen? Een tijd terug stond het nummer
Grasping Air al online als voorproefje, en laat wederom een heerlijk bruut,
sfeervol, esoterisch YOB horen. Mike’s unieke zang en het laatste deel
van het nummer gaat bij mij de annalen in als één van de meest sfeervolle
instrumentale stukken doom in de geschiedenis. Maar ja, een album bestaat altijd
uit meer dan één nummer, dus het blijft toch afwachten of dit album ook weer die
impact zal hebben en of hij beter kan worden dan The Illusion of Motion.
En het antwoord? Met grote dikke vette letters en uitroeptekens: Ja. The
Unreal Never Lived gaat verder waar The Illusion of Motion ophield. Spacy,
groovy, sludgy, zware old school doom, zwaar beladen met sfeer en emotie die op
je afkomt en op je drukt alsof het de hele melkweg is. Wederom valt bij dit
album op dat YOB een band is die zich in het doomgenre schuilhoudt, maar
verder alle grenzen opzoekt. Met name zanger Mike laat zich weer horen als een
kameleon van stemmen, van zijn versie van Ozzy Osbourne, tot een meer heavy
metal stem à la Bruce Dickinson tot een diepe grunt. Muzieksgewijs zweeft het op
een wolk van donkergrijs tussen sludge, traditionele en funeral doom.
Ik denk dat YOB de komende jaren zich zal gaan ontwikkelen tot een band die
een nieuwe norm binnen het al erg diverse doomgenre gaat neerzetten. Nu maar
wachten tot ze naar Nederland komen …
Tracklist:
- Quantum Mystic
- Grasping Air
- Kosmos
- The Mental Tyrant
Line-up
- Mike S. – vocals & guitar
- Isamu – Bass & vocals on The Mental Tyrant
- Travis – drums
Links: