Vola – Friend Of A Phantom

Geschreven door op 31-10-2024 om 18:55.

Als je gaat kijken op de artiestenpagina van het label Mascot Records, waar Vola ook bij is ondergebracht, dan kom je toch enkele dijken van namen tegen. Ik noem in willekeurige volgorde: Volbeat, Joe Bonamassa, Ayreon, Beth Hart, Steve Vai, TOTO, P.O.D. en ons eigen nationale snoepje Candy Dulfer. Op hun eigen manier hebben al deze namen een belangrijke bijdrage geleverd aan hun respectievelijke genre. Inmiddels kunnen we toch ook zeggen dat zij ook geen substantiële bijdrage meer leveren aan de verdere ontwikkeling van diezelfde muzikale stromingen. Een gewaagde uitspraak, dat beseffen we ons terdege, maar in dit kader is Vola toch zeker een vreemde eend in de bijt. De band mag zich namelijk relatief uniek noemen in de manier waarop zware gitaren, elektronica en onvervalste popmuziek tot een overtuigend geheel wordt gesmeed en daarmee zelfs niet in één genre te categoriseren is. Inmiddels is het Deense collectief toe aan zijn vierde langspeler. Blijkbaar worden er in de opera ook nog vriendschappen gesloten, want dit is Friend Of A Phantom.

Het vorige album (Witness) bracht de gitaren verder naar de voorgrond in het samenspel met popstructuren en elektronische uitspattingen. Een goede zet, die ook als zodanig werd erkend door uw favoriete webstek: zie hier voor deze uiteenzetting. We zijn altijd bescheiden in onze poging tot werelddominantie, maar het kan haast niet anders dan dat Vola deze woorden ter harte heeft genomen. Op Friend Of A Phantom worden de gitaren en stevige passages namelijk nog verder doorgevoerd. Zo krijgen we op het album wederom een goede vertegenwoordiging van spetterend gitaarwerk en vinden we daarnaast op diverse plaatsen screams en andere extreme vocalen terug. Die zware intenties worden extra kracht bijgezet door niemand minder dan Anders Fridén van In Flames. Hij voorziet in de screams op opener Cannibal, tevens de vierde uitgebrachte eenling voordat het volledige album op de wereld werd losgelaten. Het nummer zit direct hoog in de energie en knalt er vol op met djenty gitaren. De afwisseling tussen de screams van eerdergenoemde flamboyante persoonlijkheid en de zoete vocalen van Asgir Mygind werkt verslavend lekker. Tel daar een oorwurm van een refrein bij op en we kunnen toch van een sterke opening spreken. Ben je op zoek naar meer zwaar gitaarwerk, dan schakel je het beste door naar Break My Lying Tongue, Paper Wolf, Bleed Out en Hollow Kid.

Het is echter te makkelijk om Vola puur over de as van gitaargeweld te beoordelen. De kracht zit juist in het toevoegen van genrevreemde elektronische toevoegingen. Zo heeft Break My Lying Tongue een pompende drum ’n bass beat als begeleidend ritme. Hiermee kunnen de voetjes flink van de vloer. Een geslaagd experiment, dat goed werkt met de zware laag aan elektronica, waarbij de gitaren een dienende functie hebben. Het echte hoogtepunt van het album vinden we echter in Bleed Out. Ditmaal wordt er gretig geleend uit de triphop, met een forse knipoog naar grootheid van het eerste uur Tricky. Ook hier hebben de Deense heren weer een fantastisch refrein in petto. De eerste helft van het nummer gaat in relatieve rust voorbij, terwijl de tweede helft met zware gitaren en screams het zware tegenwicht weet te bieden. Als het refrein dan nog een paar keer terugkeert, is het genieten compleet.

De hoogtepunten op dit Friend Of A Phantom zijn dan ook zeker hoog te noemen, maar daar tegenover staan ook enkele mindere punten. De nummers volgen een redelijk standaard stramien met simpele popstructuren. We Will Disband glijdt bijvoorbeeld met uitzonderlijk gemak naar binnen, maar blijft daardoor ook nergens echt plakken. Nu is daar in basis niks mis mee, maar na meerdere luisterbeurten voelt het album als geheel toch wat dunnetjes aan. Daarbij zijn nummers als Glass Mannequin, I Don’t Know How We Got Here en Tray dan ook nog eens niet meer dan opvulling van tijd. Vola weet dit geheel alsnog dermate glimmend te verpakken, dat het album ontzettend makkelijk weg luistert en op geen enkele manier een straf is. De echte innovatie en creativiteit, die wel op voorganger Witness te horen was, ontbreken echter.

Score:

74/100

Label:

Mascot Records, 2024

Tracklisting:

  1. Cannibal
  2. Break My Lying Tongue
  3. We Will Not Disband
  4. Glass Mannequin
  5. Bleed Out
  6. Paper Wolf
  7. I Don’t Know How We Got Here
  8. Hollow Kid
  9. Tray

Line-up:

  • Asgir Mygind – Zang, gitaar
  • Martin Werner – Keyboard
  • Nicolai Mogensen – Basgitaar
  • Adam Janzi – Drums

Links: