Vamps – Bloodsuckers
Spinefarm, 2015
Ik ben een echte Babymetal-believer, dus sinds kort is alle Aziatische toevloed welkom ten huize Alfvoet. Vamps uit Japan dus ook. Punk, metal en electro, Crossfaith uit Japan stond me ook aan in dat departement, dus waarom niet. Ook in Finland hadden ze er wel oren naar, dus reden genoeg om het te proberen.
Muzikaal gezien valt het allemaal wel mee. Hippe en springerige hardrock met elektronische tierlantijltjes, een beetje genre Waltari zeg maar, maar dan in een J-rock versie. Tot daar aan toe niets mis met deze plaat, ware het niet dat de zanger mekkert en jankt als een menstruerend viswijf, met een abominabel accent (in het Engels). Bij momenten lijkt het wel One Direction. Vreselijk! Muzikaal zit het best wel spannend en opwindend in elkaar, zeker wanneer de gezandstraalde gitaren halfhakkend de cadans bepalen, tot die zanger weer zijn melkmuil opentrekt. Als dan nog eens een gelakte ballad met piano en zuurzoete saus geserveerd wordt hoeft het voor mij althans helemaal niet meer. Vamps weet ook aan geen kanten welk genre het nu eigenlijk speelt, en doet maar wat. Poppy melodietjes vormen de meest rode draad doorheen dit album, een album dat hopelijk geen voorloper is van een J-rock invasie van dit niveau. Neen, Vamps mag in eigen land blijven als het van mij afhangt.
Tracklisting:
- Reincarnation
- Zero
- Lips
- Ahead
- Evil
- Ghost
- Vampire’s Love
- Damned
- Get Away
- Replay
- Bloodsuckers
- The Jolly Rodger
- Inside Myself
Line-up:
- Hyde – Zang, gitaar
- K.A.Z – Gitaar
Links: