The Ocean – Heliocentric
Metal Blade, 2010
Ik hoorde dit jaar net iets te veel tegenvallers om nog te geloven dat de op en top progressieve metalband The Ocean met hun nieuwe album alle concurrentie achter zich zou gaan laten. Het was altijd een band die vrijwel alles groots aanpakte, maar aan het eind van het verhaal, naar mijn idee, altijd nog een beetje meer kon dan eruit kwam. Ik voelde de potentie geen enkele keer volledig ontvouwen, zelfs niet op het megaproject Precambrian.
Nu komt er dus een tweedelig album, dat het christelijke geloof tracht te bekritiseren. Galilei, Rimbaud, Nietzsche, Darwin, Copernicus en Dawkins boden inspiratie voor de thematiek op Heliocentric, dat vooral gaat over de strijd tegen de bewering dat het universum rond de aarde draait. De opvolger, Anthropocentric, zal betogen tegen zij die heden ten dage nog geloven in het Genesisverhaal.
Ergens in het overbrengen van de boodschap gaat er echter iets mis. Een nieuwe, jonge zanger vertolkt de teksten, waarvan de precieze schrijver onbekend blijft. Zijn stemgeluid is enerzijds herkenbaar, maar anderzijds redelijk monotoon en kan makkelijk als zeurderig ervaren worden. Probleem twee, is dat de op zich verbeterde productie, nog iets te duidelijk de vocalen van muziek scheidt. Hierdoor vallen de veelal cleane vocalen sterk op, en vormen ze vaak geen geheel met de muziek, ook in de kalme gedeeltes, waarin ze enorm dominant overkomen. Er zijn natuurlijk uitzonderingen, Firmament is bijvoorbeeld lang niet slecht en het afsluitende tweeluik is enigszins imposant, maar zelfs het mooiste stukje zang is bij lange na niet zo indrukwekkend als de spaarzame passages waarin er lekker op los geschreeuwd wordt, hoewel Metaphysics of the Hangman die theorie onmiddellijk weer ontkracht. Ptolemy Was Wrong is misschien wel het dieptepunt. Hier wordt een mooi pianostuk compleet overzeurd met semi-theatrale, emotieloze zang met slappe teksten.
Muzikaal is Heliocentric eigenlijk een prima plaat en goed voor een ruime voldoende, maar bij The Ocean is het muzikale aspect nooit het enige. Op Fluxion en Precambrian voegde de thematiek een complete dimensie toe aan het muzikale. 
In mijn ervaring is Heliocentric de eerste in het rijtje waarbij de thematiek, en vooral de teksten, juist afbreuk doen aan het geheel. Tekstueel is het allemaal slechts een samengevatte herhaling van waar al die grote schrijvers, filosofen en theologen zich over uitlieten, zonder enige toegevoegde waarde. Natuurlijk is het thema ook geen koek en ei, maar de band begeeft zich gewoon op gevaarlijk terrein. Black metal-bands hebben het minder moeilijk. “Hail satan” roepen is een stuk makkelijker dan een beargumenteerd betoog neerzetten, en The Ocean schept door de intellectuele benadering (thema’s, artwork, websiteontwerp) de verwachting dat wel te gaan doen.
Wanneer je een werkstuk over het ontstaan van de aarde schrijft, dan kun je je makkelijk beperken tot het vertellen van een verhaal. Als je overstapt op complexe, theologische onderwerpen, dan is het inkortend naroepen van de grote voorbeelden wel een beetje makkelijk. Een persoonlijke inslag had al veel kunnen verbeteren, maar erg duidelijk is die niet aanwezig. Was de zang productietechnisch wat beter met de muziek versmolten, dan was dit euvel van minder belang geweest, maar in de huidige situatie zit je constant met je neus op zang en teksten. Natuurlijk zal lang niet iedereen zich daar aan storen want het blijft natuurlijk een muziekalbum en geen scriptie, maar de zang is waarschijnlijk voor meer mensen een probleem. Deze lijkt de band een nieuwe richting in te willen slaan, maar de muziek is nog vooral gebaseerd op brullen. Misschien was brullen ook wel beter geweest in dit geval.
Tracklisting:
- Shamayim
- Firmament
- The First Commandment of the Luminaries
- Ptolemy Was Wrong
- Metaphysics of the Hangman
- Catharsis of a Heretic
- Swallowed by the Earth
- Epiphany
- The Origin of Species
- The Origin of God
Line-up:
- Luc Hess – Drums
- Robin Staps – Guitars
- Jonathan Nido – Guitars
- Louis Jucker – Bass
- Loïc Rossetti – Vocals
- Julien Fehlmann – Sound
Links: