Nog een album uit België dat eind vorig jaar verscheen is deze: de debuutplaat van Tephrosis, het eenmansproject van Kenji Olivier. In april 2017 bracht hij de EP Clouded Minds uit en nu is er een heuse langspeler. Na frontman te zijn geweest bij bands uit het Ieperse (Somnium, Utopian Purpose en Exit Hubris), doet hij het nu precies andersom, met dit puur instrumentale project. Tephrosis houdt het midden tussen postrock, atmosrock en andere gitaargerichte ambient subgenres.
Atmosferisch en ambient, dan verwacht je vooral lang uitgerekte snaarvelden en lichtglooiende soundscapes. Niets daarvan bij Tephrosis. Het minste wat je hierover kunt vertellen is dat het behoorlijk druk en opzwepend is, zeker naar atmos/ambient-normen. De kruissnelheid ligt vrij hoog, zoals bij postrockbands die hun hoogtepunt willen uitstellen. Daarbij is digitale drumsectie ook vaak zwierig en opgewekt, dus van dromerig wiegende shoegaze is geen sprake. Op het titelnummer wordt zelfs een halve thrash/powermetalversnelling ingezet. De ritmegitaren klinken dan weer alsof ze een gamification (tussen 8 en 16bit) ondergaan hebben, terwijl de lead veeleer een organisch tegengewicht vormt. De laatste functionaris is de synth, die steevast zorgt voor sfeer en kleur.
Persoonlijk hoor ik vooral veel potentieel in het geëffende tremelopad dat Tephrosis ontdubbelt en progressief laat opgaan in verschillende opsplitsingen met verschillende instrumenten. De andere elementen vragen voor mij net iets te veel stretch om de zogenaamde “post”-stempel te kunnen beleven. Klinkt dat wat te abstract? Luister dan gewoon zelf naar Reform.
Score:
70/100
Label:
Dust & Bones Records, 2018
Tracklisting:
- Aphelion
- Defraction
- Reform
- Eclipse
- Nova
- Collapsar
- Aeonian
- Departure
Line-up:
- Kenji Olivier
Links: