Hoe mooi is het om mijn recensiejaar 2024 te beginnen met een album waar ik het grootste gedeelte van 2023 naar heb uitgekeken, namelijk de nieuwe Splitknuckle. Afkomstig uit het Engelse Essex is daar dan eindelijk de opvolger van het in 2016 verschenen debuutalbum Ignorance Breeds. In de tussentijd is de luisteraar nog wel verwend met twee EP’s waarvan Innocence Bleeds uit 2018 nog altijd een vijftrapsraket van ongekend harde klasse is. Ik kan echter niet snel genoeg krijgen van de hyperactieve doch catchy beatdown van deze vrolijke Engelsen dus nieuwe moshmelodieën zijn altijd welkom.
In 2024 viert de band het twaalfjarig bestaan, en al tien jaar in dezelfde opstelling. Het is lang niet elke band gegeven zulke mooie mijlpalen te bereiken. Stiekem worden ze hier en daar al genoemd als nieuwe vaandeldragers van de Engelse undergroundscene, een serieus complimentje om mee thuis te komen hoor. Ondanks dit soort lofzangen is grootheidswaanzin de band vreemd, plezier des te minder! Vriendschap, lol maken, spelen voor vrienden en het hebben van een persoonlijke uitlaatklep is het belangrijkst voor het vijftal. Daarom zijn de underground hardcore scene en ik ook zo dol op Splitknuckle. Het is hen dan ook gegund dat het Amerikaanse DAZE Records heeft besloten de band te omarmen en te helpen bij het uitbrengen van deze plaat. Uiteraard worden de afkomst en locale distro niet vergeten, want in Engeland zelf is Northern Unrest de distro van dienst. Ik noem dat een mooi voorbeeld van de “voor de scene en door de scene mentaliteit” die zo kenmerkend is voor hardcore.
Fuck Your Whole Life begint een uiterst kenmerkende Splitknuckle beatdown, uiteraard gevolgd door de heerlijke vocalen van Joey die hees “SKC” schreeuwt, het voelt direct vertrouwd. Al jaren is Joey een van de beste frontmannen binnen de Engelse hardcore scene en ik zie dat afgaand op het eerste nummer niet snel veranderen. Ik zit gelijk met een stevige lach op mijn gezicht. De beatdown die losbarst is zo ongelooflijk hard en lomp dat je het bijna zou kunnen denken dat dit is bedoeld om moshprovocatie te veroorzaken. Gutter Thoughts staat bol van die prachtige en intense tempoversnellingen die zo lang doorgaan dat je eigenlijk al lang uitgesprint zou moeten zijn. In verschillende tussenstappen wordt het tempo teruggebracht en is daar de zoveelste smaakvolle beatdown te horen. Het unieke Splitknuckle-geluid dat zich lastig laat omschrijven en het beste gewoon gehoord kan worden is echt schitterend aanwezig, wellicht beter dan ooit te voren.
We Share Blood is een ongewoon lang hardcorenummer met bijna zesenhalve minuut speeltijd. Maar het is Splitknuckle niet vreemd om lange(re) nummers te maken, met het nummer Di(skc)losure is de tien minuten al eens aangetikt zonder daarbij geforceerd te klinken. Het toont maar aan dat deze mannen de tijd nemen een muziekgevoel over te brengen. Persoonlijke onderwerpen staan wel vaker centraal op deze langere nummers, zoals bijvoorbeeld depressie of drugsbruik. In dit geval gaat We Share Blood erover dat familie niet altijd het beste met je voorheeft en dat er individuen zijn die alleen maar aan zichzelf denken. De tekst “We share blood, but not love” slaat daar dan ook op. De zes minuten zijn in een mum van tijd verstreken en het korte outro om even de boodschap en woede van dit nummer te laten bezinken is erg krachtig.
Na het felle Sharpening Teeth is daar met Nothing Left To Destroy wederom een nummer met een lange speeltijd. Centraal staat het verhaal van een mannelijke soldaat die zijn vrouw en kinderen achterlaat om in een oorlog te vechten. Daar aangekomen heeft hij spijt maar kan niet ontsnappen uit de strijd, achterblijvend met een twijfeling over zijn eigen moraal. De riffs en drums beginnen ongelooflijk fel (lees: strijdbaar) maar worden gedurende het nummer steeds rustiger, waardoor de twijfeling van de bezongen persoon ongelooflijk sterk wordt onderbouwd.
Een van de leukste verrassingen is toch wel het laatste nummer The Sickness. Whooohaaaa dacht ik vooraf, zou dit een cover zijn van het almachtige eveneens uit Essex afkomstige Special Move? Suck me sideways, want ja hoor dat is het nog ook! Wat een prachtige maar ongebruikelijke keuze voor een Special Move cover (waar Battle Of The Planets voor de hand ligt). Ik vind covers normaal gezien eigenlijk alleen live van toegevoegde waarde, maar deze mag er op plaat ook zijn hoor!
Breathing Through The Wound was het wachten waard, dat staat als een paal boven water. Splitknuckle laat horen het undergroundgevoel niet te zijn verloren en toch een flinke kwalitatieve stap vooruit te hebben gemaakt qua ontwikkeling. Wellicht is het volgende bijzonder om te zeggen omdat ik geen deel uit maak van de band en slechts luisteraar ben: maar ik voel ergens een soort trots op wat deze band weet te bereiken binnen het kleine genre dat hardcore uiteindelijk is. Ongetwijfeld is dat vanwege het pure hardcoregevoel en de energie, maar vooral het plezier dat ze in elk geval bij mij al bijna tien jaar weten op te roepen. Voor fans van: Bun Dem Out, Special Move en 50. Caliber
Score:
90/100
Label:
DAZE, 2023
Tracklisting:
- Fuck Your Whole Life
- Gutter Thoughts
- We Share Blood
- Sharpening Teeth
- Nothing Left To Destroy
- Breathing Through The Wound
- Gethsemane
- Essex Kings
- Stay Keeping Count
- The Sickness
Line-up:
- Joey Drake – Zang
- Christey O’Connor – Gitaar
- Liam McCarthy – Gitaar
- Larry Statts – Basgitaar
- Matt Bullis – Drum
Links: