December lag daar ook plots de laatste telg van het Belgische Splendidula. Een aparte naam, zou u zeggen, maar gelijk liet de band toch horen dat die selftitled plaat een prima eerste zet was. Inmiddels zijn we vijf jaar verder, de tijd vliegt, en kunnen we spreken van de opvolger Post Mortem. Sinds de vorige release zijn er ook aardig wat nieuwe leden bijgekomen, waaronder drummer Joachim, bassist Peter en zanger/medefrontman Pieter.
Je zou het op basis van de albumtitel niet meteen zeggen, maar er zit meer dynamiek en leven in Splendidula anno 2019. Iets minder zwaar en slepend dan voorheen, de doomklanken worden gevoed door melodische gitaarweefsels en kennen een fijne opbouw. Daarnaast staat de bas goed in de mix en levert deze band uit het Limburgse met Nami bijvoorbeeld een erg stevige opener. Deze plaat blijft wel erg enigmatisch, dat wordt duidelijk met de zweverige structuur en atmosferiek op Too Close To Me, maar veel wordt ook bepaald door de aparte zanglijn van Kristien Cools. Bezwerend bij momenten en over het algemeen past het wonderbaarlijk goed bij dit muzikale gerecht, al mocht er misschien hier en daar eens met een effectje gespeeld worden. Vocale experimenten zoals op het eind van Insanity liggen me persoonlijk ook meer dan op het beklemmend rustige Aturienoto.
Goed gedaan dus, van deze Belgen. Splendidula is zeker een band die je wat tijd moet gunnen, aangezien deze stijl vrij apart is en de vocale weg een eigen parcours aflegt binnen deze mix aan genres. Eigen aan het doomgenre blijft het mij persoonlijk nog een tikje te monotoon, maar zoals gezegd zit er wel heel wat opbouw in deze tracks en stralen deze Limburgers eigenheid en mysterie uit.
Score:
74/100
Label:
Inverse Records, 2018
Tracklisting:
- Post
- Nami
- Too Close To Me
- .38
- Insanity
- Aturienoto
- Stream of Consciousness
- Mortem
Line-up:
- David Vandegoor – Gitaar
- Kristien Cools – Zang
- Joachim Taminau – Drums
- Pieter Houben – Gitaar, zang
- Peter Chromiak – Bas
Links: