In 2014 slaakte de underground een zucht van opluchting bij het horen van het bericht dat cultband Soulburn was teruggekeerd. Halverwege de jaren negentig werd een fantastische plaat uitgebracht, genaamd Feeding On Angels, en zestien jaar later zou er dan toch eindelijk een vervolg verschijnen. The Suffocating Darkness bleek de titel te zijn, maar het was even slikken voor deze redacteur. De voornemens om het geheel wat meer te spiegelen aan Bathory waren bij mij niet bepaald aan dovemans oren besteed, maar het vervangen van de heer Gubbels met de heer Van Geel (bovendien op advies van de eerstgenoemde) maakte dat het geluid van de herrezen band mij wat vervreemdend aandeed. Met Earthless Pagan Spirit hebben de veranderingen kunnen bezinken en uw redacteur is dan ook zeer te spreken over deze onvervalste Bathory-worship.
Een van de dingen die direct opvalt aan Earthless Pagan Spirit, is het feit dat de blackmetalinvloeden hier de overhand hebben genomen. Dit was al het geval op The Suffocating Darkness, en de band heeft indertijd aangegeven in interviews dat meer black ook zeker de intentie was, maar nu is de tijd gekomen om Soulburn eerder een blackmetalband dan een deathmetalband te noemen. Het materiaal is nog steeds doomy, in de stijl van Celtic Frost, maar buiten de overduidelijke invloed van Bathory, durf ik ook zeker te stellen dat er wat inspiratie is gezocht bij het oudere werk van Mayhem en andere bands uit die zwarte tijdsperiode.
Daarnaast is het opvallend dat Soulburn (gelukkig!) op en top Nederlands klinkt. Nederlandse death en black heeft een zeer typisch geluid en hoewel Soulburn altijd al Nederlands klonk, valt het nu des te meer op. Misschien is met betrekking tot het duidelijk worden dit aspect de bepalende factor dat Twan van Geel in Verbum Verus en Sauron speelt en heeft gespeeld, want ik kan zeker wat parallellen trekken tussen de bands. Gelukkig is er ook de constatering dat Soulburn nog steeds Soulburn is, met de typisch zagende riffs van Eric Daniels, die mijns inziens op het gebied van de extreme metal nog steeds een van ‘s lands meest toonaangevende gitaristen is. Daarnaast zijn er de uit duizenden herkenbare drumpartijen van Bob Bagchus, met een heerlijk minimaal en ongecompliceerd geluid, maar die nog steeds tot de meest doeltreffende in de death (en nu dus black) metal behoren. Het was een voornemen om koste wat het kost een vergelijking met Asphyx te vermijden (en er is ook daadwerkelijk weinig overeenkomst met die band), maar laat me dan op zijn minst zeggen dat ik Bob mis achter het drumstel bij de streekgenoten.
Schot in de roos dus, dit Earthless Pagan Spirit, zeker bekeken vanuit de progressie van de band. Feeding On Angels is nog steeds mijn favoriet, maar we moeten hier eigenlijk spreken van een heel andere band, met een andere stijl en insteek. Soulburn laat inktzwarte potentie zien, brengt die tot necrotische bloei en laat een heretisch verantwoorde stempel achter. Belangrijk is het oldschool geluid en het herkenbare spel van de muzikanten, dat tezamen een amalgaam creëert waar Quorthon nog een keer voor boven de grond komt kijken. Oldschool or die!
Label:
Century Media Records, 2016
Tracklisting:
- Where Splendid Corpses Are Towering Towards The Sun
- The Blood Ascendant
- Howling At The Heart Of Death
- As Cold As Heaven Slain
- Withering Nights
- The Torch
- Spirited Asunder
- Diary Of A Reaper
- The Last Monument Of God
Line-up:
- Eric Daniels – Gitaar
- Bob Bagchus – Drums
- Twan van Geel – Bas, Vocalen
- Remco Kreft – Gitaar
Links:
Score: 85/100