Sarissa – Master of Sins
Black Lotus Records
Ja hoor, daar gaan we weer. Houd u zelve vast; classic epic metal combined with symphonic progressive elements. Wowzers, die
moet ik hebben dacht ik nog. Dan lees ik verder; the most respected epic metal greek band, etc, etc. Bla bla bla. Ik weet dat
het er allemaal bijhoort en dat je niet gaat roepen in een bio dat je een k-band bent. Maar jongens jongens, als je zoiets pretendeert dan moet het toch op de minst in de buurt komen. HElaas, het resultaat valt vies tegen.
In het eerste nummer wordt ik nog verrast door een lekker ritme en een waanzinnige zang die wat bijzonder hoogtes weet te
bereiken, maar na de eerste halve minuut zakt het als een plumpudding in elkaar. Zodra de zang naar de mid-regionen schuift
wordt hij wat onstabiel. De composities zijn over het geheel genomen niet erg spannend en wat erger is sommige vernuftige breaks zijn gewoon niet strak uitgevoerd en rommelig.
Tracklist
- Bleed (till the end)
- To These Powers (I swear)
- The Ancient Land Falls
- Masters Of Sins
- Envious Critics
- Nemesis
- Starvation
- Deathdance
- The Struggle
- Hypocrisy Crusade
Nou zeik ik vaak over een slechte productie. Ik heb me voorgenomen wat meer te nuanceren, maar ook hier moet ik effe zeiken
hoor. De intrumenten klinken afzonderlijk erg goed opgenomen, maar de samenhang is volledig ver te zoeken. Dan staat de zang
te hard, dan rost een riff je spekers uit, dan klinkt de snare als die van Lars Ulrich (zeker in powermetal niet gewenst kan
ik u verzekeren). In tijden dat complete oostblok-orkesten worden ingehuurd om dit soort metalproducties op te sieren klinken
de orkestachtige stukken erg uit-de-computer getoverd. Dan te bedenken dat ze als sellingpoint het feit lanceren dat ze 12
maanden over dit album gedaan hebben.
Is het echt zo’n slecht album dan? Nee hoor, er zitten best aardige en vindingrijke stukken in. Het nummer “Envious Critics” sluit bijvoorbeeld af met een heel gaaf solo-achtig gitaarstuk. De zang weet me af en toe echt te verbazen. Als ze de orkestachtige stukken hadden weggelaten en een vette productie hadden neergezet was het denk ik best een aardig metalplaat geworden. Maar dit is weer typisch zo’n band die de lat voor zichzelf te hoog heeft gelegd en door een matige uitvoering de plank misslaat.
Line-up
- Jim A.D. Selalmazidis – Guitars, bass, backing vocals, keyboards, programming
- Nick Iglezos – Vocals
- Bill Kanakis – Drums
Sarissa
Black Lotus Records