Uw redacteur en Rammstein kennen samen een lange geschiedenis. Het was de deur naar de metal die door Till en consorten werd opengetrapt, met name dankzij een oudere broer die Du Hast en Engel op een cassettebandje wist op te nemen voor deze metalhead in wording. Nadat in de zomer van 2001 het album Mutter voor de dertiende verjaardag werd verkregen, dankzij diezelfde held, was Rammstein de band die de tienerjaren hevig domineerde. Herzeleid, Sehnsucht en Mutter zijn albums die nog steeds Duitse perfectie en ‘gründlichkeit’ uitademen en bevatten het materiaal dat vrijwel dagelijks nog luidkeels onder de douche gezonden wordt. Met het tweeluik Reise, Reise en Rosenrot liet de band wat mij betreft echter toch ook horen niet altijd raak te kunnen schieten wanneer het op zuiver goede nummers aankwam. Dat werd gelukkig hersteld met Liebe Ist Für Alle Da, dat van begin tot eind nog steeds een ijzersterke plaat blijft en waarmee de band wederom een legio aan nieuwe fans wist te vergaren. Maar het bleek voor lange tijd ook het laatste volwaardige studioalbum van de Duitse kampioenen van de industrial metal te zijn. Tien jaar ging er voorbij, verscheidene tours vonden plaats en zo nu en dan kwam er een single en een live registratie uit. De hunkering naar nieuw materiaal is nu doorbroken!
Met het nieuwe zelfgetitelde album breekt Rammstein met oude gewoonten. Naast het ontbreken van een titel en de relatief simpele albumhoes, is dit ook de eerste keer dat de band niet met de Zweed Jacob Hellner achter de knoppen een album opneemt. En dat is te horen! De single Deutschland klinkt onmiskenbaar als Rammstein, maar nummers als Radio en Ausländer lijken eerder afkomstig te zijn van albums van Lindemann, het soloproject van frontman Till Lindemann met Peter Tägtgren (Pain), of het soloproject van gitarist Richard Kruspe (Emigrate). De productie ligt dit keer in handen van Sky van Hoff, met medewerking van Olsen Involtini. De grootste verandering met betrekking tot eerder materiaal is dat er nog meer nadruk ligt op meer modern klinkende elektronica, hoewel het wel klinkt als een natuurlijke progressie ten opzichte van zijn voorganger.
Sex doet vooral denken aan een mix tussen Haifisch en het moderne werk van het kleinere broertje OOMPH!, dat ironisch genoeg een nummer heeft met dezelfde titel uit het jaar dat Rammstein opgericht werd. Maar het is het duistere en beklemmende Puppe dat misschien wel de hoogste ogen gooit. Dankzij Hans Teeuwen verwacht je wellicht een ranzige voordracht van Till, maar het is hier dat de frontman op zijn meest maniakale wijze, en voor zijn doen het meest agressief en bruut ooit klinkt. Dit is Rammstein zoals je hem nooit gehoord hebt en het is fantastisch!
Met Zeig Dich wordt een meer episch terrein verkend. Ongekend voor de band is dat er – met uitzondering van Morgenstern – geopend wordt met koorzang. Zo komt het nummer te klinken als een mix van O Fortuna met Zwitter en Zerstören. De wijze waarop Till zijn woorden eruit rolt, klinkt als vanouds en ook hiermee vinden we een blijvertje terug op het album. Hoewel het een nieuw nummer is, kent Was Ich Liebe een oude historie. De tekst is afkomstig uit de gedichtenbundel van Till, In Stille Nachten, maar het is niet de eerste keer dat de band deze tekst gebruikt. Het inmiddels bekende Pussy was in zijn ontwikkelingsfase eerst nog voorzien van deze tekst. Deze demo uit 2008 kunt u op het internet gemakkelijk terugvinden en is wat mij persoonlijk betreft superieur aan Pussy, waarin de humor is vervangen voor tragische dramatiek. Deze nieuwe officiële versie van Was Ich Liebe is los van de tekst echter een volledig nieuw beest. Het is een relatief rustig nummer met een prima refrein, staccato riffs en een fijne drive.
Diamant is een prachtige, korte ballade, waarin een bepaalde simpliciteit voorop staat, zoals Ein Lied en Roter Sand deze ook bevatte. Het is grotendeels slechts een voortkabbelende gitaar die de vocalen van Till begeleidt, aangevuld met orkestrale arrangementen. Tattoo heeft een heerlijke drive die eerder terug te horen was in de betere nummers van het Lindemann-debuut Skill In Pills, met in het bijzonder de nummers Golden Shower en Fish On. Nummers als het rustige Weit Weg en het door de bas gedreven Hallomann zijn nummers die misschien wat meer luisterbeurten nodig zullen hebben, maar op laatstgenoemde – tevens de afsluiter – weet Till de vleesgeworden perversiteit weer te vertolken, op een manier zoals alleen hij dat kan. Muzikaal zitten er hints in naar Wiener Blut, Mein Teil Teil en Das Alte Leid. En Rammvier of Ramm4 zal u zich misschien afvragen? Het nummer waarmee Rammstein tijdens de festivaltour opende, vindt zijn weg in geen enkele vorm terug op het album. Of we hier ooit nog een officiële versie van gaan ontvangen, zal de toekomst uit moeten wijzen. Voor nu zijn we weer even zoet met nieuw materiaal van de band en volgens gitarist Richard Kruspe is de kans zeer groot dat dit het laatste wapenfeit van de Duitsers gaat worden.
Is het de sterke zwanenzang die de band verdient? Nee, ik vind van niet. Ik mis persoonlijk nog wat krakers die zich kunnen meten met nummers als Mein Herz Brennt, Klavier, Waidmann’s Heil, Rosenrot, Alter Mann, Reise, Reise en tal van andere. Het album bevat wel degelijk sterk materiaal in de vorm van Deutschland, Zeig Dich, Diamant en Puppe, maar dat de band gebruik heeft gemaakt van een producer die nog relatief jong is, heeft het geluid van de band zeker gemoderniseerd. Daarnaast is Rammstein’s zevende studioalbum wel degelijk beïnvloed door de soloprojecten van de bandleden. Of dat een goed of slecht gegeven is, geldt voor ieder individu anders. Maar Rammstein is weer terug en dat telt. Sie sind wieder da!
Score:
78/100
Label:
Universal Music, 2019
Tracklisting:
- Deutschland
- Radio
- Zeig Dich
- Ausländer
- Sex
- Puppe
- Was Ich Liebe
- Diamant
- Weit Weg
- Tattoo
- Halloman
Line-up:
- Till Lindemann – Vocalen
- Richard Kruspe – Gitaar
- Paul Landers – Gitaar
- Christoph ‘Doom’ Schneider – Drums
- Oliver Riedel – Bas
- Christian ‘Flake’ Lorenz – Toetsen
Links: