Patrick Rondat – Ephemeral World
(NTS 2004)
Een franse supergitarist komt op de proppen met zijn soloalbum waarmee hij al begon met
schrijven begin 1999. Misschien dat bij de kenners de naam Elegy op de proppen komt waar
Patrick op de laatste twee albums speelt. Als je zijn site bekijkt merk je dat hij ook
nog vrij verdienstelijk bijbeunt bij diverse bands en projecten.
Wat kunnen we verwachten? Een tweede Joe Satriani of Steve Vai. Nou nee, niet echt. En
dat bedoel ik niet negatief, maar als je op zoek bent naar een CD met muziek waar de het
solospel als het ware de zang voor zijn rekening neemt zoals we van Satriani kennen dan
zit je helemaal fout met deze CD. Patrick schotelt on complexe progresieve metal nummers
voor. Die af en toe wat Dream Theater achtig aan doen. Het is een instrumentale
symfo-prog plaat geworden.
Tracklist:
- Welcome to the Donkey’s Island
- Donkey’s Island
- Ephemeral World
- Born to Buy
- Tethys
- Twighlight
- Avalonia
- Ispahan
- Circle
- 614 HSO
- Partita N°1 for Violin Solo (J S Bach)
Een plaat met goeie en afwisselende nummers en tot slot als bonus (althans zo zie ik het,
omdat het een beetje vreemde eend in de bijt is) een interpretatie van een viool stuk van
Bach. Erg leuk. Doordat de CD zo lekker wegluistert (en dus goed geproduceerd is) had ik
wel af en toe het gevoel dat er elk moment een zanger zou gaan inzetten. Dit gebeurt
natuurlijk niet, maar sommige nummers lenen zich er wel verdomde goed door. Voor de een
jammer, voor de ander prima. Het geeft in ieder geval aan dat Patrick zich gericht heeft
op goede nummers en niet op een show-off album met onnoemelijk veel gepiel.
Links:
Patrick Rondat’s website