Inmiddels heeft One Tail, One Head de handdoek al in de ring geworpen, maar deze plaat moet zeker nog even besproken worden. Na wat demo’s en EP’s waren deze Noren immers in oktober toe aan een eerste en enige langspeler. Uiteraard hebben ze naast deze band nog andere dingen aan het hoofd, aangezien ze ook in Mare, Vemod, Behexen, en nog vele andere topbands binnen het wereldje actief zijn.
One Tail, One Head was in elk geval geen black metal die makkelijk naar binnen ging. Erg aparte riffs, een behoorlijk chaotische opbouw hier en daar en met old school drumgebeuk dat je wel moet liggen. Een erg aparte vorm van duisternis, maar de stormende titeltrack, Firebirds en Passage gaan goed naar binnen. Een track als Arrival, Yet Again klinkt daarentegen heel wat gewaagder, net als Stellar Storms. Op sommige momenten zit het helemaal goed, maar niet elke fase van deze nummers is een voltreffer, vooral door de oldschool mix, de vocale inbreng en aparte opbouw van de tracks, al is dat allemaal uiteraard erg subjectief. Tot slot past deze opgekuiste sound ook gewoon minder bij het genre dat deze band bracht.
Je moet er in elk geval voor zijn, want dit is niet de meest toegankelijke black metal die we kunnen vinden in Scandinavië, maar dat zijn we dan ook niet gewoon van deze artiesten. Op zich verdient dat al een eervolle vermelding, al durf ik niet zeggen dat deze plaat nog vaak gaat voorkomen in mijn speellijst.
Score:
70/100
Label:
Terratur Possessions, 2018
Tracklisting:
- Certainly Not
- Arrival, Yet Again
- Worlds Open, Worlds Collide
- Stellar Storms
- An Utter Lack of Meaning, Hitherto Unbeknownst, Suddenly Revealed
- Firebirds
- Sordid Sanctitude
- Rise in Red
- Passage
- Summon Surreal Surrender
Line-up:
- Luctus – Zang
- ⷚ – Drum
- Åsli – Gitaar
- Andras Marquis T. – Bas
Links: