Nightwish – Dark Passion Play
Nuclear Blast – 2007
Het verhaal van Nightwish lijkt wel droomscenario. De band groeide in acht jaar uit tot de grootste metalbands van Finland en baarde nationaal en internationaal veel opzien met de combinatie van sopraanzang en (symfonische) metal. Even leek het erop dat het Nightwish sprookje na negen jaar ten einde was. Frontman Tuomas Holopainen besloot doormiddel van een open brief, zangeres en boegbeeld Tarja Turunen uit de band te zetten. Het was begin van een roerige periode van beschuldigingen en geruchten. Uiteindelijk kwam het er op neer dat Turunen haar eigen weg ging en de overgebleven heren van Nightwish op zoek moesten naar een nieuwe zangeres. De voor vele onbekende Anette Olzon (ex-Alyson Avenue) werd vervolgens gekozen uit duizenden inzendingen en werd zodoende het nieuwe gezicht en geluid van de wereldberoemde Finse band.
De grote vraag was lange tijd natuurlijk of Anette de superieure vocalen van haar voorganger zou kunnen evenaren. Het antwoord kwam op 24 mei, toen Olzon werd voorgesteld aan de fans en de eerste single van Dark Passion Play, Eva, uitkwam. Het werd een teleurstelling voor de Tarja-aanhang, geen opera/klassiek geluid, maar een gangbare popstem kwam er uit de keel van Anette. Hoewel het slechts een eerste indruk was, lagen de conclusies al direct ver van elkaar vandaan. Zelf heb ik lang getwijfeld aan de bekwaamheid van de nieuwe zangeres, tot het moment dat de volledige versie van Dark Passion Play mijn oren bereikte.
Het album kent niet meer het hoge sprookjesgehalte van het verleden, maar is veel meer emotioneel geladen. In dat aspect schuilt de kracht van Anette. De emotie in haar stem is voelbaar en zorgt daarmee voor een nieuwe dimensie in de muziek van Nightwish. Tevens heeft ze een grote variatie in haar zang, van uiterst fragiel tot uiterst krachtig. Beiden zijn overigens terug te horen in het prachtige openingsnummer The Poet and the Pendulum. De vocalen van Olzons mannelijke tegenhanger Marco Hietala zijn op het album opvallend goed vertegenwoordigd en ook zijn stem heeft zich aangepast naar de sfeer van het album. Vooral de frustratie in de nummers Bye Bye Beautiful en Master Passion Greed, beiden gericht aan de ex-zangeres, is overweldigend. Daartegenover stellen de Finse ook enkele rustige nummers zoals Eva en de prachtige ballad Meadows of Heaven. Aan variatie dus geen gebrek, er staan zelfs twee heuse folknummers op! Tegen het einde kom je als luisteraar namelijk achtereenvolgens de nummers The Islander en Last of the Wilds tegen. Beiden vallen wel enigszins uit de toon tegenover de rest van de nummers, maar zijn wel ijzersterk.
En dat is eigenlijk een typering die voor het grootste gedeelte van Dark Passion Play geldt: ijzersterk. Het album kent, vooral op het orchestrale gebied veel gelijkenissen met Once, maar overstijgt de plaat naar mijn idee in veelvoud. De heer Holopainen is er namelijk in geslaagd een stel fantastische composities in elkaar te zetten, die een perfecte verhouding van metal en klassiek bevatten. Nou is dat iets dat recensenten wel vaker durven te stellen, maar het zal voor ieders oor duidelijk zijn dat het van hoog niveau is wat Holopainen heeft klaargespeeld. De nummers hebben weliswaar een andere lading, maar de karakteristieke Nightwish signatuur ligt er dikker bovenop dan ooit. De productie en mix zijn zoals te verwachten fenomenaal, het kostte dan ook wel een flinke cent en zeer veel tijd, maar het resultaat mag er wezen. Een genot voor het oor.
Er zijn nog vele pagina’s vol te schrijven over Dark Passion Play. Niet alleen omdat het ruim 75 minuten aan muziek is, maar vooral omdat er zo goed van die tijd gebruik wordt gemaakt. Anette Olzon is lang niet zo’n getrainde zangeres als Tarja Turunen, maar met haar variatie en emoties overtuigt ze wel als nieuwe frontvrouw. Voeg daar de ijzersterke composities, een meesterlijke productie en mix aan toe en je hebt de beste plaat in de geschiedenis van de band. Prachtplaat.
Tracklist:
- The Poet And The Pendulum
- Bye Bye Beautiful
- Amaranth
- Cadence Of Her Last Breath
- Master Passion Greed
- Eva
- Sahara
- Whoever Brings The Night
- For The Heart I Once Had
- The Islander
- Last Of The Wilds
- 7 Days To The Wolves
- Meadows Of Heaven
Line-up:
- Anette Olzon – Vocals
- Tuomas Holopainen – Keyboards
- Emppu Vuorinen – Guitar
- Marco Hietala – Bass, Vocals
- Jukka Nevalainen – Drums
Links: