In 2014 werd het debuut al onder de loep genomen en begrijpelijkerwijs werd de opvolger even overgeslagen. Nebula Orionis maakt op papier ‘atmospheric black metal’, maar de black metal mag op Starthrone gerust weggelaten worden. Het is gepingel op een keyboard, met laptopdrums en zo goed als geen zang. Het half uurtje is opgedeeld in vijf stukken, waarvan de twee even getallen uit min of meer metal bestaan en de andere drie uit het bovengenoemde gepingel. Er zijn letterlijk honderd bands die dit doen en Nebula Orionis verzuipt ernstig in de massa. Het blijft niet hangen, het is niet boeiend, het is eigenlijk net niks. Ja, het bandlogo en de hoes zijn gaaf, maar daar red je het niet mee. Het uiterlijk is dus prima, de productie is allemaal goed en duidelijk, maar dit kun je rustig overslaan. Helaas.
Score:
50/100
Label:
Casus Belli Musica, 2019
Tracklisting:
- Starthrone
- Landing
- Terraforming
- Nullification
- Exile
Line-up:
- M42 – Alles
Links: