‘In de beperking toont zich eerst de meester’, aldus Goethe. Nou, beperkingen zijn aan Neal Morse niet besteed. Nog geen halfjaar na het bijna 1 uur en drie kwartier durende The Great Adventure, dat hij uitbracht met The Neal Morse Band, komt hij nu met een progressieve rockmusical die nog langer klokt.
De oorsprong van het materiaal dateert al van 2008 en delen van deze musical zijn in 2009 al eens als een Inner Circle-release uitgebracht. Tien jaar later herschreef Neal de musical om opgevoerd te worden op zijn jaarlijkse Morsefest. Voor deze uitvoering trommelde hij een aardige cast op met daarin vele bekenden. Als instrumentalisten schakelde hij zijn bandmaten uit The Neal Morse Band in, minus Mike Portnoy. Zijn drumkruk wordt hier bezet door Eric Gilette, die laat horen een meer dan verdienstelijk drummer te zijn. Neal Morse neemt zelf het gros van de lead- en slaggitaarpartijen voor zijn rekening. Paul Bielatowicz, in het verleden al eens livegitarist voor Neal Morse, neemt ook een aantal leads voor zijn rekening.
Voor de zang heeft Morse ook een aardig blik opengetrokken met Ted Leonard (Spock’s Beard, Enchant), Nick D’Virgilio (Big, Big Train, Spock’s Beard), Jake Livgren (Protokaw) en Matt Smith (Theocracy). Voor deze studiorelease zijn daarnaast John Schlitt (Petra) en Rick Florian (White Heart) aan de line-up toegevoegd. Zelf is Neal Morse alleen als achtergrondzanger waar te nemen. Ook zingen op de achtergrond nog wat dames mee, vermoedelijk het koor van de lokale plattelandsvrouwen.
Alle gastrollen ten spijt, klinkt dit album gewoon weer als een typische Neal Morse-release. Regelmatig wordt de luisteraar met herkenbare passages weer teruggevoerd naar de vroegere discografie van Spock’s Beard en Neal Morse. Wat dat betreft ligt de muzikale koers van Neal Morse bijna net zo rotsvast als die van AC/DC. Af en toe is er toch een kleine verrassing te vinden, zoals op het bluesy The Woman Of Seven Devils en de lekkere rechttoe-rechtaan rocker Get Behind Me Satan. The Madman Of The Gadarenes volgt daarentegen bijna schaamteloos de blauwdruk van Thoughts (Spock’s Beard), waarbij Señor Valasco ook nog even lijkt langs te lopen.
Ondanks het vele zelfplagiaat valt er genoeg te genieten op dit album, al haalt deze rockmusical zeker niet het niveau van de recente albums van The Neal Morse Band. Dat is ook te danken aan de productie, die vlak klinkt. De volgende keer graag gewoon weer Rich Mouser aan de knoppen, alsjeblieft. En neem dan ook een echt gospelkoor mee in de studio. Deze koorpartijen missen werkelijk elke beleving. Een en ander zal ongetwijfeld te maken met het budget dat Frontiers hiervoor beschikbaar had.
Oh ja, zoals een echte rockmusical betaamt vertelt Jesus Christ The Exorcist een verhaal, waarin Neal Morse zo te horen helemaal zijn religieuze ei kwijt kan. De gemiddelde Zware Metalen-lezer zal het vermoedelijk weinig kunnen boeien.
Morse-fans kunnen er met deze release weer even tegen tot september van dit jaar. Dan zal Third Degree, het nieuwe album van zijn andere band Flying Colors, alweer uitkomen. Zoals gezegd, beperkingen zijn aan Neal Morse niet besteed.
Score:
79/100
Label:
Frontiers Music, 2019
Tracklisting:
- Introduction
- Overture
- Getaway
- Gather The People
- Jesus’ Baptism
- Jesus’ Temptation
- There’s A Highway
- The Woman Of Seven Devils
- Free At Last
- The Madman Of The Gadarenes
- Love Has Called My Name
- Better Weather
- The Keys To The Kingdom
- Get Behind Me Satan
- He Must Go To The Cross
- Jerusalem
- Hearts Full Of Holes
- The Last Supper
- Gethsemane
- Jesus Before The Council And Peter’s Denial
- Judas’ Death
- Jesus Before Pilate And The Crucifixion
- Mary At The Tomb
- The Greatest Love Of All
- Love Has Called My Name (Reprise)
Line-up:
- Neal Morse – Toetsen, gitaar
- Paul Bielatowicz – Leadgitaar
- Bill Hubauer – Toetsen
- Randy George – Basgitaar
- Eric Gillette – Drums
- Ted Leonard – Zang
- Nick D’Virgilio – Zang
- Jake Livgren – Zang
- Matt Smith – Zang
- Wil Morse – Zang
- John Schlitt – Zang
- Rick Florian – Zang
Links: