Monolith – Dystopia
Final Gate Records, 2014
Bij het eerste nummer vergiste ik me behoorlijk in deze Duitsers. Even dacht ik dat ik naar Black Sabbath zat te luisteren, zo dicht komt het stemgeluid van de zanger van Monolith erbij in de buurt. Het zal dan ook niet verbazen dat ook de muziek een behoorlijk staaltje jaren zeventig verering is.
Zoals gezegd had opener Won’t Come Down haast een track van Black Sabbath kunnen zijn, niet enkel qua stem maar ook muzikaal speelt het behoorlijk leentjebuur. Alsof dat nog niet genoeg is, klinken er in de nummers, die direct live zijn ingespeeld, behoorlijk wat elementen door van andere bands uit die tijd en de productie draagt daar behoorlijk aan bij. Fuzzy gitaarriffs, dik aangezette basloopjes en lekker los drumwerk dat soms lijkt op dat van Mitch Mitchell (The Jimi Hendrix Experience). Ook de (soms vrij lange) solo’s ademen in alles die sfeer uit en klinken bij vlagen heel psychedelisch, waardoor soms de vorm van een nummer wat vrijer wordt.
Al met al is dit een plaat voor de rechtgeaarde retrohippie en liefhebber van het vroege jaren zeventig rockgeluid. Markt is er momenteel zeker voor, dat merk je met een band als Kadaver die toch vrij succesvol is. Kan je er geen genoeg van krijgen dan is dit zeker een schot in de roos.
Tracklisting:
- Won’t Come Down
- Cosmic Fairy
- Hole
- Dystopia
- Acid Rain
- Sleepless Eyes
- Rainbow
Line-up:
- Ralf Brummerloh – Vocalen, Bas
- Andre Dittmann – Drum, Achtergrondzang
- Ron Osenbrück – Gitaar
Links: