Depressive suicidal black metal. Een metalcategorie waarin het wemelt van edgelords als Make a Change Kill Yourself en Totalselfhatred. Bands die, ondanks dat ze zeer edgy zijn, goede muziek voortbrengen. Lebenssucht is ook zo’n band. Als je alleen al naar de bandfoto’s kijkt, wordt er subtiel gehint naar de macabere voorkeuren van de bandleden. Voordat je de site kunt betreden, word je eerst voorzien van een waarschuwingsscherm dat je vertelt dat je zéér gruwelijke zaken te zien zal krijgen als je op het bandlogo klikt. ‘Enter the Sickness’, luidt de ondertitel. Wat er allemaal te zien is, zal ik niet verklappen… Maar zelfs op de site van de SP is er nog minder rood te zien dan bij Lebenssucht.
Goed, het album dan. –273,15°C, oftewel nul graden Kelvin is de laagst mogelijke temperatuur: het absolute nulpunt. Atomen zouden op deze temperatuur volledig stil staan. De titel van het album is een goede match met de ijzige sfeer van de muziek. Vanaf de eerste akkoorden van Trauerweide word je meegezogen in een draaikolk van agressie en waanzin. Blastbeats, naargeestig gitaarwerk en een zangeres die haar longen uit haar lijf krijst. A Hole in My Heart en Moment of Violence trekken je nog dieper je depressie in. Mirrors start met kalme, omineuze klanken waarna de hel opnieuw volledig losbarst.
Om een beeld te krijgen van de manier waarop Lebenssucht zich presenteert, zie onderstaande video (nummer staat niet op het album):
Graag zou ik in deze review woorden gebruiken met een negatieve connotatie, omdat dat enigszins past bij de muzikale categorie waarin dit album valt, maar godnondeju wat klinkt dit lekker. Twee kwijlende zangers, gore blastbeats en tergende riffs. Door de diverse tempowisselingen blijft het hele album boeien. Je proeft dat deze mensen passie hebben voor de muziek die ze maken. Dat ze hier ook een heel kunstproject aan hebben gekoppeld, is alleen maar lovenswaardig. Van de andere kant is het beeldmateriaal soms zó over de top dat het de boventoon gaat voeren. Eigenlijk is dat helemaal niet nodig, want de muziek op zichzelf spreekt al boekdelen. Gezien de thematiek die wordt aangesneden en de klanken die de band voortbrengt, komt het minder geforceerd edgy over dan wat ik vermoedde toen ik de bandfoto voor het eerst zag. Afsluitende track [-273,15°C] eindigt sfeervol. Het is een soort soundscape die klinkt alsof je door een spookhuis loopt. Je hoort kettingen ratelen, mensen krijsen en een drum die klinkt als een kloppend hart. Een passend einde voor dit ijzingwekkende album.
Lebenssucht presenteert hier een prima staaltje black metal. Overdonderend, agressief en bombastisch. Zeer zeker een aanrader!
Score:
85/100
Label:
Thanatoskult, 2020
Tracklisting:
- Trauerweide
- A Hole in My Heart
- Moment of Violence
- Nullpunkt
- [-273,15°C]
Line-up:
- S Caedes – Vocalen
- Irleskan – Gitaar, vocalen
- Arboria – Gitaar
- Ahephaïm – Drum, vocalen
Links: