Jet Circus – Look at death now
Rivel Records en Bertus Distribution – Juni 2005
In de negentiger jaren verrasten twee ex-leden van de band Leviticus de hard rock wereld met een best wel lekker plaatje (Step on It). Daarna werd het lange tijd stil. Maar nu heeft zanger Ez Gomer weer een nieuw album uitgebracht, Look at death now. One of Swedens best bands ever, roept de bijgevoegde tekst. Flauwekul natuurlijk. Het is geen band meer, het is het soloproject van de heer Gomez, die alles, dus ook opname en productie in eigen hand heeft genomen en met een aantal muzikale vrienden deze cd heeft gerealiseerd.
De vraag die ik mezelf stel in dit geval is : had Ez de productie nou niet beter aan iemand anders over kunnen laten ? Ik vind van wel. Jet Circus zet een best wel redelijke plaat neer, maar ook niet meer dan dat. Het swingt, zit goed in elkaar, heeft muzikaal en instrumentaal best wel wat te bieden. Maar toch kan ik er niet echt bij uit mijn dak gaan. Ik vind het geheel te schel en te iel klinken. De zang staat erg ver op de voorgrond, de drums zijn zo af en toe maar nauwelijks te horen en de pahoepahoe koortjes raken af en toe flink mijn irritatiespier. Toch is het op een warme zomeravond een best wel te verteren werkje met zo hier en daar echt wel muzikale hoogstandjes.
Met het eerste nummer komt Ez even flink binnenstampen. One Dime Scapegoat zit muzikaal lekker in elkaar en dreunt in marstempo door de kamer. Het koortje had ie voor mij wel weg mogen laten en de tekst riekt zo hier en daar wat naar goedkope rijmelarij maar het geheel klinkt wel lekker. Het volgende nummer Man Rules valt dan muzikaal weer wat tegen, beetje een bijelkaar geraapt allegaartje. Godless Happiness is een stuk beter, muzikaal en textueel prima in orde, pittig gitaarwerk, stuwende bas. Drums wat meer naar voren en koortje de sloot in en het was perfect geweest. Dan gaan we even lekker rockenrollen. Take a look at death now is voor mij het hoogtepunt van de cd. Fors up tempo, weinig extra gedoe, krijsende gitaren, prima. En zo wisselen sterkere en zwakkere nummers af. Als Ez wat rustiger zingt vind ik zijn stem aan de schelle kant. Als hij een beetje zakt, dan lijkt ie opeens op Lou Reed, alleen mist hij het gemene, doorleefde, maar goed, qua zangtechniek is ie weer beter, maar de gelijkenis is hier en daar frappant.
Een aardige cd dus, een mooi uitgevoerd en goed verzorgd boekje erbij, ziet er prima uit allemaal. Redelijk lekker luistervoer voor de liefhebber, maar zeker gezien de kwaliteit van de muzikanten ook een schijf vol gemiste kansen, zeker als het tempo omlaag gaat. Tip voor Ez van mijn kant : haal er de volgende keer maar een producer bij die er echt verstand van heeft, volgens mij haal je er dan veel meer uit!
Tracklist:
- One Dime Scapegoat
- Man Rules
- Godless Hapiness
- Look at Death Now
- Lizzard Love
- The way you bless me
- Shooting Star
- Skull of the Poet
- Fears of Tomorrow
Line-up:
- Ez Gomer – Vocals/Bass
- Sayit – Guitar
- Michael Ulvsgard – Drums
- Mikkey Dee – Drums
- Stefan Elmgren – Guitar
- Dan Helgesson – Hammond
- Ulf Vinyl Stenberg – Keyboard
- Joakim Holgersson – Piano
- Tommy Denander – Guitar
- Strings of Swedish Radio Symphony Orchestra
Links: