Vijfde langspeler ondertussen al van het twaalfjarige Duitse duo Imperium Dekadenz. Vespasian en Horaz zijn gebleven bij Season of Mist en gaat gewoon verder met het maken van melancholische black met een emotionele toets, zoals collega Yves het in het verleden benoemde. Ik blijf momenteel trouw aan Dämmerung der Szenarien, maar een nieuw hoogtepunt is welkom.
Imperium Dekadenz is nooit de meest dieptrieste band geweest, al kreeg melancholiek steevast de hoofdrol toegewezen. Ook op Dis Manibvs zijn de meeste nummers wat berekenend, dobberend op stilstaand zwart water, alleen zijn deze niet zo sterk als op vorige albums. Hier krijg je vooral serene, ongevaarlijke black metal zonder al te veel opwinding of uitzonderlijke melodieën. De bijbehorende keys en wat post-black-stijlelementen, die ook in Amerika “geliket” worden, zorgen ook voor minder dynamiek dan ik gewend ben, vooral door de inbreng van lange doom/black-partijen, die qua tempo lager liggen en consistent laag blijven. Imperium Dekadenz brengt echter opnieuw enkele hoogtepunten op dit album, zoals het vrij uplifting Still I Rise en het eveneens krachtige Vae Victis, die het album de moeite waard maken. Ook het vrij stevig tekeer gaande Vulcano is opmerkelijk, zeker omwille van de koorzang.
Geen pottenbreker, geen must have, wel een prima album uit een prima collectie van een prima band. Al raad ik nieuwsgierigaards aan om in het verleden terug te keren om deze band te leren kennen.
Label:
Season of Mist, 2016
Track-listing:
- In Todesbanden
- Only Fragments of Light
- Still I Rise
- Dis Manibvs
- Pantheon Spells
- Vae Victis
- Volcano
- Somnia
- Pure Nocturnal Rome
- Seikilos
Line-up:
- Vespasian – Gitaar, Bas, Drums, Keyboards
- Horaz – Gitaar, Keyboards, Keel
Links:
Score: 80/100