Eén jaar na hun tweede studioalbum, het veelzijdige Pakana, tonen de Finnen-met-Nederlandse-vocalist van Iku-Turso opnieuw een (zij het beperkt) teken van leven. At The Crack Of Dawn is een EP bestaande uit twee nieuwe nummers én een cover. Zijde A van de cassette bestaat uit een volwaardig nieuw nummer met een speelduur van over de zeven minuten, de B-kant bevat een cover van Ulvers Wolf and the Night (Hymne VIII van het legendarische Nattens Madrigal) en een korte instrumentale outro, genaamd Aurorae.
Het nummer At The Crack Of Dawn is eigenlijk de Nederlands ingezongen versie van een track die we zullen terugvinden op het aanstaande derde studioalbum van Iku-Turso: Into Dawnless Realms. Deze EP is dan ook bedoeld als een soort uitgebreide ‘teaser’ voor dat album. Maar er is ook een aparte reden voor het uitbrengen van dit kort tussendoortje. Het derde album wordt namelijk het afscheid van drummer Myrrys, die de band verliet na de drumopnames. Als afscheidsgeschenk mocht hij één nummer van het nieuwe album én één cover uitkiezen, die samen als (deze) EP zouden uitgebracht worden. De originele Iku-Turso-drummer, Alp, werd gevraagd om de gitaarsolo op de Ulver-cover voor zijn rekening te nemen. Of hij binnenkort ook opnieuw als drummer aan de slag gaat bij de band werd niet gecommuniceerd, al lijkt het wel een logische stap.
De titeltrack werd speciaal voor deze EP gemixed en gemastered, wat deze korte uitgave net iets meer bestaansrecht meegeeft. Toch zijn het vooral de Nederlandstalige vocalen die hier opvallen. Schreeuwgigant Lafawijn krijst zich de longen uit het lijf met een furie die perfect weerspiegeld wordt in het energieke spel van de andere muzikanten. Een behoorlijk contrast met het meer beschrijvende, melodische en pagan karakter van Pakana dus. De scherpte en helderheid van de productie is een ander groot verschilpunt met het vorige album, dat warmer en organischer klonk. De synthesizers en vocalen staan vooraan in de mix en persoonlijk hou ik wel van die epische aanpak. Ze klinken beide vlijmscherp en dat contrasteert dan weer met de basdrums, die als doffe mokerslagen lijken neer te komen. Een nummer met veel overtuiging en impact dus, voortgestuwd door een ontketende Lafawijn en Phantom of The Opera-achtige synthharmonieën. Pas wanneer de synthesizers even hun prominente rol verlaten, krijgen we ook het sublieme snarenwerk te horen, dat heel erg doet denken aan Emperor ten tijde van Anthems to the Welkin at Dusk.
Aangezien At The Crack Of Dawn een vrij lang nummer is, is er voldoende tijd om wat te variëren. In het middenstuk keert Iku-Turso dan ook weer wat terug naar zijn typische, soepele, mid-tempo stijl. Een beetje meer rust zeg maar, al is dat relatief want vooral het drumwerk zorgt voor een blijvende onrust. De welklinkende solo is Iku-Turso ten voeten uit: fris en monter, lekker in het gehoor liggend… Het derde deel van het nummer is een soort herneming van het eerste deel. Lekker smerig en kwaadaardig dus. “Navenant de roep vanbinnen, treedt het kwaad naar buiten. Bij het krieken van de Dageraad.” Een heel sterk nummer met een Nederlandse toets.
Een cover opnemen in een album, het blijft gevaarlijk spel vind ik. Vooral als je dat bij een veredelde single gaat doen. En al zeker als het om een klassieker gaat, zoals Hymne nummertje VIII van Nattens Madrigal. Op zich past de vrij melodische, oude-school-stijl van Ulver wel redelijk goed bij wat Iku-Turso zelf componeert, dus ik snap het ergens wel. Ze hebben er ook duidelijk hun eigen ding mee gedaan, met extra synthesizers die zorgen voor een extra episch/symfonische toets en hier en daar een beetje meer chaos en oorlog. Het nummer is in een nieuw jasje gestoken (al mis ik persoonlijk die schurende gruisproductie van weleer wel een beetje) en bijzonder goed gebracht, maar het zijn opnieuw de teksten die voor de échte verrassing zorgen. Want wat de heren toch maar mooi verzwegen hebben in hun promotekstje is dat ook Wolf and the Night in het Nederlands is ingezongen! Het was even ontcijferen met de originele tekst en muziek ernaast, maar jawel hoor, Lafawijn heeft zich als een wolf in de woorden vastgebeten en als een volleerd tolk/poëet elke zin naar zijn moedertaal omgezet. En als je hem zo vol overgave hoort grauwen, krassen en schreeuwen, dan weet je gewoon dat hij daar ook enorm van geniet. Enkel de frase “Nattens Madrigal” was duidelijk té iconisch om te vertalen, een begrijpelijke keuze.
“De wolf dwaalt alleen.” En wanneer hij uitgehuild is, zien we het noorderlicht. De outro Aurorae is een filmisch/heroïsch klinkend einde dat niet alleen op de emoties werkt, maar ook nog eens heel erg mooi (in de zin van zeer esthetisch) is. Het is kort, het is instrumentaal, het is “maar” een outro, maar het is absoluut een hoogtepunt(je) op deze EP.
Ik vind At The Crack Of Dawn een geslaagde snelcursus in “Hoe maak ik een single toch de moeite waard?”. Wel, zo dus. En laat nu dat nieuwe album maar komen!
Label:
Korpituli Productions, 2021
Tracklisting:
- At The Crack Of Dawn (Dutch version)
- Wolf And The Night (Ulver Cover)
- Aurorae (Outro)
Line-up:
- Sovereign Korpituli – Harbinger Of Dawnless Realms (Gitaar, basgitaar, stem)
- Lafawijn – Bloodletting By Dawn (Stem)
- F. – Flaming Aurorae (Keyboards, stem)
- Myrrys – Farewell Battles (Drums)
- Ruto – The Call Of The Night (Basgitaar)
Links: