Hrafngrimr – Hólmganga

Na enkele singles komt het Franse Hrafngrimr – uit te spreken als “ravengrimar”, dat bekt en leest toch net wat makkelijker en betekent “diegene die het havenmasker draagt” – met zijn eerste EP Hólmganga. De band weet er meteen zijn eigen plekje mee te vinden in het drukker wordende Noordse folkgenre, ook al zijn de vier nummers naar mijn eigen gevoel niet allen even sterk. Maar laat dit je niet afschrikken, meer nog: luister zeker eens naar het prachtige Vinátta. 

Het gaat hier om de debuut EP maar de meeste bandleden zijn al een tijdje actief in de scene. Zo kennen we oprichter Mattjö Haussy en Nicolas Derolin van Skáld, waarover zwaremetalenbroeder Cor enkele jaren geleden een lovende bespreking schreef. Een aantal elementen komt terug bij dit Hrafngrimr: de lyrische inspiratie van de Edda of andere voorvaderlijke teksten, de combinatie van traditionele en moderne instrumenten en zangstijlen, de afwisseling van vooral uit percussie en krijgskreten bestaande en meer melodieuze nummers.

Waar bands in dit genre vaak de sfeer opbouwen of versterken met langere instrumentale passages gaat de band voor een meer songgerichte aanpak die, zeker in vergelijking met ons eigen Sowulo of bijvoorbeeld Heilung sterk op het vocale gericht is. Dit heeft ongetwijfeld te maken met het feit dat Hrafngrimr uit verschillende getalenteerde zangers en zangeressen bestaat die elkaar vlotjes afwisselen en ook mooie, krachtige samenzang brengen.

Dat geeft me meer het gevoel naar folkmuziek met een traditioneel Noordse insteek te luisteren dan de gebruikelijke nadruk op de ervaring van het rituele en mysterieuze. Luister maar naar opener Hólmganga: na het wat experimentele vocale begin vliegen de Fransen er meteen in met een hoger tempo dat het geheel, durf ik het zeggen, dansbaar maakt. En hieruit bestaat dat eigen smoelwerk: de dansbaarheid en toch licht aanwezige melancholie. Bovendien is de folky beginmelodie zeer catchy en blijft deze al snel in je hoofd spelen.

Rúnir en Óvinr bestaan vooral uit krijgskreten en oorlogsdrums. Dergelijke nummers liggen mij minder maar komen live beter binnen. Het korte optreden dat ze voor Hellfest From Home gaven laat bovendien horen dat ook de meer melodieuze nummers dan zwaarder klinken.

Ster van de EP is – zoals ik in de inleiding al aangaf – Vinátta. De gezongen melodie in het begin is nog eenvoudig en klinkt bijna welgezind, maar wordt al snel verrijkt door de stemmen van mannelijke en vrouwelijke bandleden die samen met viool en harp invallen. Het licht melancholische gevoel raakt. De beginmelodie wordt na een aantal krachtig gezongen Vinátta’s herhaald door meerdere stemmen die de eenvoudige melodie van het begin omvormen tot een prachtige melancholische samenzang.

Mijn gevoel over deze EP blijft wat dubbelzinnig maar ik hou deze dames en heren in elk geval in de gaten. Vinátta is ronduit prachtig, en met het dansbare Hólmganga plaatst Hrafngrimr zich herkenbaar in een genre dat meer en meer bevolkt aan het worden is. Ik ben benieuwd hoe Hrafngrimr zich de komende jaren zal ontwikkelen. 

Label:

Eigen beheer, 2022

Tracklisting:

  1. Hólmganga
  2. Rúnir
  3. Vinátta
  4. Óvinr

Line-up:

  • Mattjö Haussy – Zang, mondharp, percussie
  • Nicolas Derolin – Percussie
  • Voron – Snaarinstrumenten, mondharp, zang
  • Mus – Snaarinstrumenten, percussie
  • Christine Roche – Zang, kalimba, tamboerijn
  • Galya – Keyboards

Links: