Het Duitse Grauzeit komt hier ter sprake omdat één van de bandleden Argwohn is, de man achter Morphinist, mocht dat een belletje doen rinkelen. Grauzeit brengt voor het eerst sinds zijn ontstaan in 2010 een langspeler uit, die moet gecategoriseerd worden onder post-black/shoegaze en aanverwanten. Progressief, dat is het kernwoord.
Grauzeit breit een pak genres aan elkaar. Enerzijds zitten er weemoedige klanken en spanningsbogen verscholen in de metal, anderzijds ook viriele – progressieve – grooves die zich best wel energiek en stevig door je speakers wurmen. De krijsen en screams zijn gedempt om in de intieme zolderkamer-sound te passen, waardoor ze niet al te gevaarlijk klinken. Hetzelfde kan gezegd worden van de niet al te strakke drums en het manco aan productionele middelen. Allemaal heel sympathiek, goed bedoeld… enthousiasme troef, maar wat hebben we eraan? Weinig. Een beetje aan de matige kant, dit blackgazende urban depression modern *insert Lantlôs-buzzword here* “metal”-dingetje. Beter ga je eens in de zon lopen.
Alsnog een luistertip nodig? Ga dan voor Faust.
Score: 
68/100
Label:
Eigen Beheer, 2017
Tracklist:
- Parasit
- Abseits
- Faust
- Tabula Rasa
- Betäubung
- Schwächling
- Grauzeit III
- Symbiose
Line-up:
- L – Drums
- Argwohn – Gitaren, Keel
Links: