Gorilla Riot – Peach

Rusland heeft Pussy Riot, de Verenigde Staten hebben Quiet Riot en Groot-Brittannië doet het met deze Gorilla Riot. Nee, je bent niet alleen als je dit een domme bandnaam vindt. Gelukkig is een nonsensnaam geen struikelblok op de weg naar succes. Anders hadden we nooit van de Butthole Surfers, Queens Of The Stone Age of zelfs The Beatles gehoord.

‘Gorilla Riot’ is het favoriete whiskeymerk van de bandleden. Het leek hen een goed idee om dit als bandnaam aan te nemen, en nee ze worden niet gesponsord. Die vraag krijgen ze wel vaker. Plots is dit een passende naam geworden, want het vijftal omschrijft hun muziek als dirty rock ’n roll blues. Voor je denkt dat de heren een nieuwe rockstroming hebben uitgevonden ga ik dit nuanceren: ze spelen heavy blues, een muziekgenre dat reeds decennialang bestaat. Ik kan mijn kat ook een woonkamertijger noemen. Klinkt lekker stoer en gevaarlijk, maar het is en blijft gewoon een luie, dikke kat. Marketing is alles natuurlijk.

Maar goed, dirty rock ’n roll blues. Ik zal erin mee gaan voor de goeie gang van zaken want de heren hebben wel degelijk talent. Ze komen uit Manchester, een stad die erom bekend staat vooral britpop, indie en dansmuziek voort te brengen. In deze omgeving southern bluesmuziek maken is niet altijd een even dankbaar gegeven, maar toch slagen de heren er in om met deze Peach een tweede langspeelplaat uit te brengen.

Peach is een bekorend rockalbum. De muziek is een mix van AC/DC, ZZ Top en Soundgarden. Frontman en oprichter van de band Arjun Bhishma klinkt alsof hij opgroeide in een Amerikaanse zuidelijke staat, alwaar hij zijn dagen vulde met moonshine stoken en wasberen afknallen. Hij is echter een Brit van Indiase afkomst met een fantastisch keelgeluid. Ik hoor er doodserieus iets van wijlen Chris Cornell in terug. En neen, ik schaam me niet voor zoveel heiligschennis. Deze band kan feitelijk nu al niets meer verkeerd doen, maar toch scoren ze nog extra punten want het gitaargeluid dat deze jongens voortbrengen is voortreffelijk!

Met een zogenaamde drie-gitaren-aanval vlammen ze een muur aan gitaargeweld over de luisteraar. Dit doet me zo hard denken aan een bandje genoemd Lynyrd Skynyrd, nog zo’n bende wasbeer afschietende, confederale vlag zwaaiende southern rockers die hun publiek steevast trakteerden op drie gitaristen. Onze gorilla’s klinken wel een stuk harder natuurlijk.

De plaat kent een instrumentale korte intro genaamd Riders, Pt 1, maar komt hierna direct op gang met Riders, Pt 2. Deze song kon zomaar door Jerry Cantrell zijn geschreven. Het heeft een heel hoog grungegehalte. Met dit nummer leggen de jongens de lat voor dit album onmiddellijk vrij hoog. Het is niet meer dan normaal dat dit niveau niet de hele tijd wordt aangehouden.

Toch zijn nog een paar nummers het vermelden waard. Still Doing Time mixt country met alternatieve rock. Het lied kent een lekkere ritmische riff en een leuk melodisch refrein, maar het echte venijn zit hem in de staart want naar het einde toe domineert een prachtige gitaarsolo. Lynyrd Skynyrd anyone?

Ook Half Cut vind ik het vernoemen waard. Waarom krijg ik hierdoor zin om in een Cadillac Route 66 af te rijden en onderweg in ongure motels te overnachten? Vooral het duet tussen twee leadgitaren dat het einde van de song typeert is een orgasme voor het oor.

Gorilla Riot is een heavy bluesband, maar dan wel een moderne, want de muziek heeft invloeden van stonerrock en grunge. Ze klinken dus een stuk harder dan de typische heavy blues- of southern rockbands uit de jaren ’70. De groep is nog niet zo bekend, maar ik hoop van harte dat dit nog verandert want de wereld heeft meer van zulke bands nodig.

Score:

75/100

Label:

Off Yer Rocka Recordings, 2020

Tracklisting:

  1. Riders, Pt 1
  2. Riders, Pt 2
  3. Still Doing Time
  4. Mind Your Head
  5. Half Cut
  6. Young Guns
  7. Help The Guilty
  8. Reckless Till Death
  9. Black Heart Woman
  10. Prayer For Suckers
  11. Beat Your Bite
  12. Chuggin’

Line-up:

  • Arjun Bhishma – Zang, gitaar
  • Liam Henry – Gitaar
  • Charly T. – Gitaar
  • James Degnen – Basgitaar
  • Will Lewis – Drums

Links: