Het theater opent haar deuren. Terwijl de rode gordijnen langzaam opengaan worden de donkere gestaltes zichtbaar die uit de zee lijken te zijn opgestaan. Deze geesten uit de verloren, gezonken stad brengen een ervaring van grootse allure. Een heuse metalopera, zo zou je het kunnen stellen. Verhalend, bombastisch en meeslepend. Voorganger 3.6.4.2 toonde al de grote potentie van dit vijftal uit Suffolk, Engeland. Na dit kunststukje werd de oude broodheer Black Lion Records (overigens een zeer bekwaam label in het vinden van ruw talent) ingewisseld voor het grotere Hammerheart Records. Terecht of niet, dat is hier de vraag. Hier behandelen we in ieder geval geen raadsels, maar bedrijven we keiharde muzikale journalistiek. Dit is Riddles Of The Sycophants.
Mocht het vorige album en de lovende kritiek hierop vanuit uw favoriete metalen trekpleister u zijn ontgaan, dan vatten we de kern graag nog even voor u samen. Ghosts Of Atlantis brengt een zeer moderne mix van extreme symfonische metal met elementen van black metal en dat alles vormgegeven in groovende death. Stevige kost hoor ik u denken? Dat valt alleszins mee. Ondanks een breed pallet aan invloeden en een zekere portie agressie, weet dit Britse vijftal bovenal een zeer pakkende formule te smeden. De invloeden vanuit de symfonische black zijn onmiskenbaar te relateren aan bands als Cradle Of Filth en Dimmu Borgir. De groovende death in combinatie met de symfonische invloeden doen echter ook direct denken aan Septic Flesh, maar ook sterk aan Eluveitie als je dit van de folk-instrumentatie zou ontdoen. Voeg daar nog een pak strakke riffs en breakdowns aan toe en het beeld is compleet.
Boven alles gebruikt Ghosts Of Atlantis de muzikale vorm om zijn verhalen over mythologie en fantasie over te brengen. Hier slaagt de band met groots gemak in en als toehoorder voel je je dan ook echt onderdeel van deze overdracht. Het veelvuldig gebruik van koorgezang en de grote diversiteit aan vocalen (hoge screams, diepe grunts, opera-achtige heldere zang en computergestuurde vervormingen) dragen bij aan het theatrale effect. Op dit Riddles Of The Sycophants weet Ghosts Of Atlantis dit aspect nog beter in te zetten en dat resulteert in een goed uitgedacht werkstuk vol symfonische pracht en praal waar de accenten soms net iets anders liggen. Vooral op de eerste helft van het album is het genieten. Zo zit opener March Of The Titans vol met theatrale dramatiek, terwijl The Lycaon King meer groovende agressiviteit bevat, inclusief heerlijke opbouw naar een vette breakdown. The Alkonost leunt dan weer meer op midtempo melodische gitaarlijnen, maar pakt daarmee ook wat minder imposant uit.
Ghosts Of Atlantis blijft een band met een goed gevoel voor theatrale dramatiek en laat dit wederom horen op Riddles Of The Sycophants. Waar het debuutalbum 3.6.4.2 veel indruk maakte, slaagt dit nieuwe werk daar echter niet helemaal in om dat voort te zetten. Met name de tweede helft van het album zorgt ervoor dat er wat punten in mindering worden gebracht.
Score:
75/100
Label:
Hammerheart Records, 2023
Tracklisting:
- Sincere
- March Of The Titans
- Lands Of Snow
- Empires Burn At Dawn
- The Lycaon King
- The Alkonost
- Sacremental
- A Maiden’s Scorn
- Behind The Wall
- Riddles Of The Sycophants
Line-up:
- Phil Primmer – Zang
- Colin Parks – Gitaar, zang
- Dex Jezierski – Gitaar
- Al Todd – Basgitaar
- Rob Garner – Drums
Links: