Na het in mijn ogen uitstekende All Hell’s Martyrs, was de opvolger voor mij iets om echt naar uit te kijken in 2017. Dus toen dit album mij bereikte, mocht deze direct op repeat in een willekeurige speler. Één van de eerste dingen die mij opvielen was de wat korte speelduur, maar daar moest overheen te komen zijn bij voldoende kwaliteit, iets wat je normaal gesproken aan Nemtheanga en zijn maten wel kan overlaten.
De plaat opent met een instrumentale opwarmer, die naadloos overgaat in het epische Twelve Bells Toll In Salem, een heerlijk lang uitgesponnen, traditioneel doomnummer, met lekker vrij soleerwerk naar het einde toe. Dit wordt gevolgd door een dik aangezet NWOBHM-nummer met een punky vibe, waarna wederom een instrumentaal stuk volgt dat wat mij betreft niet al te veel waarde heeft. Met The Spines of Saturn gaan de heren zelfs de kant van Hawkwind op, met veel effecten op zang en een soort wervel van geluid die je meesleept. Als afsluiter nog de Venom-cover Live Like An Angel, Die Like A Devil die ook live op de setlist prijkt.
Als we dan onder de streep gaan kijken, krijgen we maar drie nieuwe nummers, waarvan ikzelf er maar twee echt kan waarderen en uiteindelijk het lange Twelve Bells Toll In Salem wat mij betreft het nummer is dat dit album redt. Het geheel schiet teveel kanten op en is niet samenhangend genoeg om mijn hoge verwachting waar te maken, wat helaas tot uitdrukking komt in het cijfer.
Score: 
68/100
Tracklisting:
- For Doom The Bell Tolls
- Twelve Bells Toll In Salem
- This World Is Doomed
- Draped In Sepulchral Fog
- The Spines Of Saturn
- Live Like An Angel, Die Like A Devil
Line-up:
- Nemtheanga – Zang, Bas
- Bones – Gitaar
- Johnny King – Drums
Links: