Dirge – Vanishing Point

Geschreven door op 05-04-2021 om 18:58.

In 2018 waren we nogal onder de indruk van Lost Empyrean, het zevende album van de Franse post-metallers Dirge. Met name de track A Sea Of Light met zijn klaaglijke zang en prachtmelodieën konden wij prima smaken. Een 87 was dan ook het oordeel dat we de plaat aandeden. Kennelijk beduusd van zoveel lof namen onze Franse vrienden het besluit de band dan maar direct op te heffen. Als laatste groet brengen zij nu het toepasselijk getitelde Vanishing Point.

Met twee uur en drie kwartier aan niet eerder uitgebracht of moeilijk te vinden materiaal gaat de band niet bepaald “gently into that good night”. Een lange zit hoor ik u denken, maar dat blijkt in de praktijk nogal mee te vallen. De songs worden chronologisch aangeboden en juist daardoor valt op dat de band door de jaren heen nogal wat wateren doorvaren heeft. Het is die afwisseling van stijlen die het document (want zo mogen we Vanishing Point met zijn drie cd’s toch wel noemen) interessant houdt.

De eerste tracks komen diep uit de – kennelijk grauwe – jaren negentig en zijn eerder underground klinkende industrial die niet zozeer gedragen wordt door sterke melodieën als wel door de ritmiek die toch wat afwisselender is dan gebruikelijk in het genre. Denk vanwege de zang en de wavende gitaarpartijen aan een noeste snuifsessie tussen het latere Killing Joke en het Ministry van rond The Dark Side of The Spoon.

Vanaf het fraaie East begint het allemaal wat warmer en filmischer te klinken. Het hypnotiserende en later pulserende Submarine – toch al gauw een stief kwartiertje – is hier een fraai voorbeeld van. Net zoals Jimi Hendrix met 1983 … (A Merman I Should Turn To Be) en The Ocean op Pelagial slaagt Dirge er hier in om het gevoel van willoos drijvende overgave aan de grillen van het water, eerst kabbelend en later woest golvend, in muziek te schilderen.

De verwoestende post-core berenbrul en de lagen uitwaaierende gitaren die de band echt richting post-metal duwen horen we vanaf A Short Term Effect wat meer voorbij komen. Het kortetermijneffect van de zo getitelde song zelf is overigens rust, gevonden in weidse gitaarmelodieën. Hoewel de band daarmee de eerste stappen naar zijn definitieve geluid heeft gezet blijft variatie troef. Het opvolgende Sine Time Oscillations is namelijk – volledig conform zijn titel – een langgerekte soundscape, net als het weer industriëler klinkende Meure Menace en, later op de plaat, À Rebours. Het is echter wanneer de beide elementen worden samengevoegd in het indrukwekkende Below (Twist The Knife) en het traag voortstappende, maar van fraaie leads voorziene Distance dat er grote passen voorwaarts worden gemaakt. Op deze manier zijn we van dichtbij getuige van de groeistuipen van een band in ontwikkeling.

Het is een ontwikkeling die helaas tot een einde komt met Carrion Shrine, Incendiary Dream (Empyrean Reconstruction By Kill The Thrill) en Hosea 8:7 (In The Hands Of Treha Sektori). De eerste is een sterke, dromerig gezongen maar door stevige riffs en drums gedragen, track die door de lichtere zang her en der misschien wel de meest toegankelijke is die de band maakte. De laatste twee zijn 2020-remixen van tracks van het laatste album, waarvan alleen de eerste een echte meerwaarde heeft en lekker stevig klinkt (de andere is eerder een lang outro).

Daarna is het op de derde schijf nog even terug in de tijd met de eerste en dus enige live release die Dirge zijn fans zal geven. De opnamen van deze volledige Spiralling Skywards-set stammen uit 2005 en klinken verbazingwekkend goed en heerlijk warm en alomvattend als de omhelzing waar we in deze tijden zo naar hunkeren.

Voor hen die – net als ik – Dirge niet van het begin af aan in de smiezen hadden is Vanishing Point een mooie tocht vol ontdekkingen. Na het afleggen ervan betreuren we het besluit van de band om het bijltje er bij neer te gooien des te meer. Maar gelukkig hebben we de foto’s nog!

Label:

Divsion Records, 2021

Tracklisting:

  1. Wounded Chakras
  2. S.N.T.D.F.
  3. Bastard
  4. East
  5. The Coiling
  6. Submarine
  7. A Short Term Effect
  8. Sine Time Oscillations
  9. Meure Menace
  10. Below (Twist The Knife)
  11. Absence
  12. Distance
  13. À Rebours
  14. Absence (Откровение)
  15. Carrion Shrine
  16. Incendiary Dream (Empyrean Reconstruction By Kill The Thrill)
  17. Hosea 8:7 (In The Hands Of Treha Sektori)
  18. Epicentre (Live)
  19. The Endless (Live)

Line-up:

  • Luz – Basgitaar
  • Marc T. – Vocalen, gitaar, samples
  • Alain B. – Drums, samples
  • Stéphane L. – Gitaar, vocalen, samples
  • Laurent P. – Vocalen, programmeren
  • David K. – Basgitaar
  • Franck T. – Gitaar, vocalen
  • Chistophe “Zomb” D. – Synthesizers
  • Christian M. – Basgitaar

Links: