Een band die qua muzikale richting ergens ligt op de grens van black, doom en sludge. Voeg daar nog eens wat post-elementen, enkele niet al te opzichte hardcore-nuances aan toe en voilà: Demande À La Poussièrre is wat u zomaar ten deel kan vallen. Stof tot nadenken? Dat valt best mee, collega-redacteur Joris Meeuwissen schreef in 2021 al over het tweede album Quiétude Hostile op Zware Metalen. Er heeft in de tussenliggende jaren wel een evolutie plaatsgevonden richting dit derde album Kintsugi (Japanse kunstvorm waarmee keramiek met een gouden lak opnieuw in elkaar wordt gezet). De chaos en de ruis is ten opzichte van de voorganger – gelukkig – intact gebleven. De bijbehorende sfeer ook, waarbij de composities zelf wat consistenter van aard klinken. La Parabole Des Aveugles is daarvan een goed voorbeeld. De band start het nummer nog enigszins rustig op, om er na een kleine twee minuten eens een ferme klap op te geven. De melancholie, tristesse en wanhopige sfeer ontbreken niet en vinden zijn weerklank in de korzelige geluidsmanifestatie met zinderende leads. Hetzelfde gevoel krijg ik tijdens het trage Attrition met nog eens een geweldige vertraging tegen het eind, om zo wat extra momentum te creëren. De vocalen zijn divers en intens, soms worden er meerdere lagen aan vocalen hoorbaar, onder andere een felle schreeuwgrunt en een wat lagere variant.
De sfeer tijdens een track als Fragmenté is dan weer bedompt van aard, met aparte, gesproken vocalen en heerlijk gitaarwerk. De band die ter referentie in de promotekst wordt benoemd, Regarde Les Hommes Tomber, kan ik wel plaatsen, al hoor ik zeker ook zo nu en dan hints naar het Franse Celeste. En dat is wat mij betreft nooit een slechte zaak. Inapte bouwt de spanning op eenzelfde wijze op als de zwartgallige landgenoten. Demande À La Poussièrre blaast er soms nog net even wat meer lucht in, zonder een minder bezeten atmosfeer overigens. Soms heeft de muziek net iets teveel langdradigheid, waarbij de vocalen de spanning er eigenlijk nagenoeg over de gehele linie wel inhouden. 53 minuten is natuurlijk ook een hele zit, die wat mij betreft meer als een luistersessie aanvoelt. Het tempo is dan ook voornamelijk mid-tempo of traag, met soms een wat snellere passage. Het titelnummer opent bijvoorbeeld met een felle blastpassage, uitzinnige vocalen en de nodige groove. Als u echt op zoekt bent naar pure black, dan kan u de plaat beter links laten liggen, want dat heeft dit Kintsugi niet te bieden.
Score:
78/100
Label:
My Kingdom Music, 2024
Tracklisting:
1. Inapte
2. Kintsugi
3. La Parabole Des Aveugles
4. Ichinawa
5. Le Sens Du Vent
6. Vulnerant Omnes, Ultima Necat
7. Attrition
8. Fragmenté
9. Miserere
10. Brisé
11. Partie
Line-up:
- Neil Leveugle – Basgitaar
- Simon Perrin – Vocalen, gitaren
- Edgard Chevallier – Gitaren, arrangementen
- Vincent Baglin – Drums
Links: