Deathspell Omega – Kénôse
Norma Evangelium Diaboli / Southern Lord, 2005
Omdat deze plaat pas binnenkort verschijnt in Amerika ontvingen we pas kortgeleden deze promo. Dat terwijl ie hier toch al een aardig tijdje uit is. Het gaat hier om het Franse Deathspell Omega, een rijzende ster binnen de wereld die black metal heet.
Voor de liefhebbers van extreme, rauwe, hectische black metal is Kénôse namelijk verplichte kost. Het is zowel duister, creatief, afwisselend als allesvernietigend hard en heeft een onderhuidse spanning om bang van te worden. De vorige plaat Si Monumentum Requires, Circumspice was een moeilijk te behappen plaat die je pas na meerdere luisterbeurten vastgrijpt om je nooit meer los te laten. Duistere klanken, dreigende opbouwende stukken, woeste uitbarstingen, kille, hypnotiserende, doch vreselijk inventieve riffs en op de bijbel gebaseerde teksten vanuit Satanisch oogpunt. Kénôse is hier het vervolg op (eigenlijk is het een soort van conceptuele appendix van SMRC) en gaat muzikaal ook verder waar SMRC ophoudt. Het album bestaat uit 3 nummers van respectievelijk 16, 11 en 9 minuten lang. Op zich zou je dit dus wel als een mini CD kunnen beschouwen, aangezien het genoemde vorige werk dik 77 minuten klokte, maar goed. Als soort van compensatie zit er overigens wél een mooi kunstzinnig boekje bij van zo’n 40 pagina’s dik (!).
Alleen vanwege het eerste nummer is dit album al je zuurverdiende centjes waard. Het begint met dreigende drums, vervolgens worden cleane gitaren en later de basgitaar ingezet om de spanning nog verder op te voeren. Uiteindelijk eindigt het intro in een soort kerkzang waarna de hel letterlijk losbarst. Godver wat een geweld! Wat een riff ook! Zeg maar Satyricon ten tijde van Nemesis Divina, maar dan een tikkeltje smeriger en rauwer. Fantastisch dit! Ik ga het nummer niet helemaal ontleden, maar ik kan je verzekeren dat de kwaliteit tot het eind toe gehandhaafd blijft. Dit geldt overigens voor alle drie de nummers, waarbij de ene geniale riff wordt gevolgd door de andere. In het laatste nummer bewijst de band zelfs een aardig deuntje doom te kunnen maken. Van meerdere markten thuis dus, dit Deathspell Omega.
De productie is een streepje vetter en harder dan op de voorganger, maar dit gaat geen moment ten koste van de ultieme sfeer die deze band weet op te roepen. Wat mij betreft met stip de beste black metal band uit het land der stokbrood en wijn en ze behoren met dit Kénose definitief tot de absolute top in het genre. Dit is pure duisternis gebracht door ook nog eens fenomenale muzikanten. Le métal noir supérieur! Obscurité entièrement!
Tracklist:
- I
- II
- III mp3
Line-up:
- Hasjarl – guitars
- Mikko Aspa – vocals
Links: