Welkom in de bijzondere en voor westerlingen nog maar moeilijk voor te stellen wereld van Death Tribe. Het betreft hier een project van Anthony Kaoteon, de drijvende kracht achter Kaoteon. Geboren in Beiroet (Libanon) verliet hij zijn vaderland om te ontkomen aan radicale ideologieën en onderdrukking. Op een tussenstop in Dubai maakte hij kennis met gelijkgezinden uit landen als Syrië en Jordanië, die eveneens gevlucht waren voor tirannie en oppressie. En zij, leden van bands als Aramaic, Svengali en Ascendant, waren graag bereid om samen met onze Anthony hun woede van zich af te zingen op het album dat nu ter bespreking voor ligt. Het mag u dan ook niet verbazen dat Beyond Pain And Pleasure: A Desert Experiment geïnspireerd is door de verschrikkingen van oorlog, moraal brekende onderdrukking en de weigering om je daarbij neer te leggen.
Opener Hollow begint met een überlompe, groovende, bijna Rammstein-achtige riff, waarna het nummer zowel in riffs als in zang van black naar death en weer terugschiet. Opvolger Beyond Pain And Pleasure zet na een wat atonaal begin gitaartechnisch meer in op ietwat symfonische black metal. Maar dan wel met superzware deathmetalbreaks en -grunts en een meermalen gescreamd “We who are not as others”. Klinkt bekend? Houd die gedachte nog even vast! Na al deze lompigheid trapt Implode Explode ineens af als een ware techdeathtrack. De hook in deze song wordt verzorgd door een hardcore/sludge roep die in het begin heel ongemakkelijk klinkt, maar met de luisterbeurt steeds beter gaat passen. Neurotic Breakdown schuurt door de heel zwaar getriggerde drums dan weer dicht tegen industrial aan terwijl eerdergenoemde Linus hier zijn kenmerkende signature sound even mag laten horen. Nadat Implode Explode al voorzichtig aan de progressieve death snuffelde, is het wat pathetisch (sorry, die kon in niet laten liggen) getitelde Psychopathetic zelfs een volbloed techdeathtrack, maar dan met een Crowbar-scream.
Tot nu toe gaat het behoorlijk goed, want de nummers zijn heel degelijk met uitschieters naar gewoon heel goed en alles knalt prima uit de speakers. Maar met de zesde track begint het geheel dan toch wat scheuren te vertonen. Death Blues is namelijk ineens vlotte heavy metal waarbij in de zang af en toe de stratosfeer opgezocht wordt. Nu moet ik onmiddellijk toegeven dat dit niet mijn favoriete genre is, maar ook als je groot fan van Helloween en consorten bent, zullen de oohoohooo-koortjes en andere clichés in dit nummer vermoedelijk wel wat veel voor je zijn.
In de volgende tracks waarin opnieuw een aantal verschillende genres wordt aangedaan, trekt Death Tribe het niveau weer omhoog. In zekere zin is het kwaad dan echter al geschied: we krijgen dat stemmetje dat fluistert dat men hier net even teveel heeft geprobeerd nog maar moeilijk stil. Paradoxaal genoeg wordt in de nummers zelf niet heel veel buiten de gebaande paden getreden. Diverse elementen (riffs, zanglijnen) klinken bekend in de oren zonder simpelweg gejat te zijn. Zo doet Nuclear Hate wel heel, heel erg aan de oude Sepultura denken. En reken maar dat daar een publiek voor is. Wat zegt u? Een wat schizofrene recensie? Mooi, dan sluit ze prima aan bij de muziek op Beyond Pain And Pleasure. Voel je echter vrij om vanwege de gedachte en inspanningen achter de plaat nog wat toe te voegen aan onderstaande score.
Score:
77/100
Label:
Eigen beheer, 2019
Tracklisting:
- Hollow
- Beyond Pain And Pleasure
- Implode Explode
- Neurotic Breakdown
- Psychopathetic
- Death Blues
- Narcissist Bastard Nation
- Nuclear Hate
- Face The Facts
Line-up:
- Anthony Kaoteon – Vocalen, gitaar
- Linus Klausenitzer – Basgitaar
- Mattias Landes – Drums
Links: