Hoe kan het dat ik deze band zo uit het oog verloren had en dat terwijl er een oud bassist van Conan in zit die op haar eerste werk meespeelde en ze een prima eerste album uit heeft gebracht? Gelukkig is er dan dit tweede werkje waarop de band zichzelf laat horen en zich in de kijker speelt. Het Engelse drietal gaat hier niet voor fijngevoelige subtiliteit maar voor de botte bijl waarmee de tegenstanders gekliefd worden.
Het album vangt werkelijk als een verpletterende stoomwals aan met het sludgedoom monster Ascending Into Shimmering Darkness van twaalf minuten. Zang die soms laag en soms door merg en been snijdt met uithalen zoals we die kennen van bijvoorbeeld Lord Mantis. Dit geeft al aan dat de sludge van deze heren naast de doom inslag van meerdere ingrediënten gebruik maakt en ook black metal is er één van. Dit is ook uitstekend terug te horen in het veel snellere en bijna de helft kortere Mortal Wound. Hier komen naast sleurende tempo’s en doorzagende riffs ook behoorlijke versnellingen voorbij die je bijna een polka laten dansen. Met afsluiter The Final Winter laten de heren horen dat ze het ook qua doom serieus nemen want dit is een stukje die door kan gaan voor funeral doom met bijbehorende doodsrochel.
Als conclusie kan je wel stellen dat ik behoorlijk positief ben over het hier gepresenteerde werkje en als er op een volgende plaat nog iets meer onderscheidende melodieën staan wordt dat zo maar materiaal voor mijn eindejaarslijst. Dit album is al een eind op de goede weg, maar nog (net) geen klassieker.
Score: 
82/100
Label:
Candlelight Records, 2017
Tracklisting:
- Ascending Into Shimmering Darkness
- Mortal Wound
- The Legend of Abhartach
- Ever Decreasing Circles
- The Final Winter
Line-up:
- John – Zang, Bas
- Jem – Gitaar
- Jay – Drum
Links: