Charming Timur – There Is No Going Back

Geschreven door op 20-11-2018 om 20:00.

Hij is terug, hij is terug. Hij wil niet weggaan, hij wil niet weggaan. Charming Timur, de gekke Fin met zijn onzinnige draaiorgel. Het is lo-fi, het is vervormd en onderontwikkeld, maar het kan hem niet schelen. Geen fuck wordt gegeven, nooit. Niet op Call it a Classic, niet op Focused Rage, niet op For The Duration Of Psychiatric Treatment. Ik weet zelf niet goed meer waarom ik deze blijf opnemen, of toch… Charming Timur is een band die je opnoemt nadat alle zinnige discussies over muziek afgelopen zijn en het half vijf ‘s nachts is, wanneer je gewoon namen begint te droppen van bands die niemand kent en de categorie ‘WTF’ opengetrokken wordt. Dan is er ook geen weg terug.

Charming Timur, het moet gezegd worden, is wel heel herkenbaar. De miauwerige autotune vocalen bijvoorbeeld, of de postpunkerige melodieën met electrovibes. Je weet direct dat het Charming Timur is. Op dit album durft de Fin weleens het bekende experimentele pad te verlaten en hoor je hier en daar Britpopperige postrock, weliswaar vervormd en gazend, met blubberige screams die er occasioneel doorheen lopen en een nu metal ronkriffje om de verwarring compleet te maken. Het is dan ook een uplifting depressieve muzieksoort waarin passief-agressieve neigingen omgezet worden in etherische computerstemmetjes, intieme postrock verknipt wordt met digitale fratsen en noiserige verstoring voorkomt dat je ook maar iets langer dan vijf seconden op je gemak kunt zitten luisteren. De perfecte anti-mindfulness? Hier is Charming Timur, opnieuw.

Label:

Eigen beheer, 2018

Tracklisting:

  1. First Instinct Backstab
  2. Chronesthesia
  3. Coastal Pines
  4. Suicide By Police
  5. Everyone You Love Will Rot To Death
  6. Trapped In Emptiness
  7. When Life Gives You Lemons Go Get A Gun
  8. A Thousand Thousands
  9. Euthymia
  10. Diamorphine

Line-up:

  • Lauri Santeri Lohi – Alle instrumenten, Vocalen

Link: