Bestaat er zoiets als orkestrale metal? Er zijn zeker bands die orkestrale invloeden een belangrijke rol geven. Misschien zelfs wel de belangrijkste rol. Bright & Black is naar mijn idee niet zozeer een echte band, maar meer een samenwerkingsverband tussen muzikanten uit de metalscene en een symfonisch orkest (Baltic Sea Philharmonic). Het is in dit geval niet zozeer de bedoeling dat u gitaarwerk in combinatie met een orkest gaat horen. Neen, eigenlijk is The Album een werk waarop u vooral klassieke composities hoort die in samenwerking met metalmuzikanten zijn uitgedacht. Misschien is de toets en toon van solist Eicca Toppinen (Apocalyptica) nog wel het meest prominent terug te horen. Echter horen we ook wel degelijk de hand van de andere muzikanten terug, al blijft het voor mij soms een beetje gissen wie er achter de diverse muziekstukken zit. Zover ik terug kan lezen maakt de heer Toppinen in ieder geval ook onderdeel uit van de viertal live optredens die in 2024 gegeven zullen worden. Dit lijkt dus een vrij zeldzame en unieke belevenis.
Voor mij persoonlijk is het wel een genot om naar deze vrij avontuurlijke klassieke muziek te luisteren, waarbij er een scala aan invloeden zo uit de metalen wereld zijn overgelopen. Ik noem de melancholische en begeesterende lijnen gedurende Collateral Damage of de grillige geluiden – vervormde vocalen van Nico Elgstrand (Entombed AD) – tijdens Bloodgrind. Soms is het geheel haast beukend, atmosferisch of juist superzacht met een ongelofelijke hoeveelheid aan fijngevoelige details. Liefhebbers van een band als Apocalyptica kunnen dit sowieso blind aanschaffen, want de cello is ook hier een vaste waarde binnen de orkestratie. Toch zou ik meer mensen willen aanmoedigen om dit album eens een kans te geven, want het gaat vele malen verder dan de eerste de beste opname van een klassieke orkestratie. Ook al is The Album duidelijk geen metalalbum in de letterlijke zin van het woord, ik kan mij zomaar voorstellen dat liefhebbers van melancholische doom hier ook nog wel mee uit de voeten kunnen. Wellicht vereist het wel een bepaalde rekbaarheid qua beleving, die ik misschien niet direct ervaar, maar ja, ik ben dan ook van jongs af aan wel in mijn nopjes met een klassieke uitvoering (Mahler, iemand?).
Zoals ik al zei is het gehele album goed uitgewerkt en valt er van alles te beleven en te genieten. Echter zijn er een aantal momenten die mij in het bijzonder in vervoering brengen, verbazen of ontroeren. Ik noem onder andere het weidse Mounts of Misfortune met fijne melodische lijnen of het daaropvolgende grillige, polyritmische – door Tomas Haake & Dick Lövgren (Meshuggah)? – Armies of the Preposterous dat toch wel heel dicht tegen een metal-beleving aanschuurt. Het zou mij overigens niets verbazen als Mounts of Misfortune uit het brein van de heer Danielsson (Watain) is ontsproten. De hele majestueuze en overweldigende sfeer doet enorm denken aan het werk van zijn blackmetalband.
Kortom, dit merkwaardige album is een totaalbeleving, die u dan ook best van voor naar achter ervaart. Zelf hoor ik er horror, dissonantie, melancholie, bombast, sierlijkheid en mystiek in terug. Voor de geïnteresseerden heb ik naast de video van Mounts of Misfortune ook een introductiefilmpje toegevoegd aan deze recensie. En nu dien ik dan dit intense album van een score te voorzien op Zware Metalen. Een album dat niet direct aansluit bij de gemiddelde albums die hier worden besproken. Een vrije interpretatie van muziek, die nog niet eerder op een dergelijke manier is samengesteld. Onderstaande score is dan ook in dit geval puur ingegeven door mijn gevoelsmatige beleving en de unieke prestatie van deze groep muzikanten op dit debuutalbum onder leiding van dirigent, orkestleider Kristjan Järvi en producer Jacob Hellner.
Score:
85/100
Label:
Bright & Black Music/Versity Rights, 2024
Tracklisting:
- Nidhugg
- Bloodgrind
- Can’t Explain This
- Collateral Damage
- The Secret
- Mounts of Misfortune
- Armies of the Preposterous
- A World of Strange
- From Dust and Mud
- And Fleash And Blood
- Midnite Son
- End of All
Line-up:
- Eicca Toppinen (Apocalyptica)
- Fredrik Åkesson (Opeth)
- Erik Danielsson (Watain)
- Nico Elgstrand (Entombed AD)
- Tomas Haake & Dick Lövgren (Meshuggah)
- Jacob Hellner & Kristjan Järvi (Dirigent & producer)
- Baltic Sea Philharmonic – Alle instrumenten
Links: