Boston Manor – Glue

Geschreven door op 17-05-2020 om 21:51.

Je moet wel van emo/poppunk houden, maar dan heb je hier ook een dijk van een plaat te pakken. Boston Manor is een Engels gezelschap dat emo(tionele) poppunk in elkaar zet en dat vrij aardig weet te doen. Wist de band met zijn debuut Be Nothing in 2016 al heel wat potjes te breken, in 2018 evenaarde Welcome to the Neighourhood bijna dat succes. In 2020 komt Glue door, gefabriceerd door vijf heren met hun instrumenten en een missie.

Muzikaal biedt de band een mix van verschillende rock- en metalstijlen met popinvloeden. Het luistert dan ook als een mix van herkenbaar geluid dat in een eigen jasje is gestoken. Dit is zeer geschikt voor liefhebbers van bands als Foals en Deftones. Het gaat van pop tot d-beat punk en van Marilyn Manson ten tijde van Mechanical Animals (Only1) tot Muse (Everything is Ordinary). Een heel divers palet aan stijlen dat de band met een eigen gezicht weet te brengen. De synthetische pop wordt afgewisseld door emotionele diepgang. Henry Cox switcht binnen al die stijlen moeiteloos mee. Zijn emopopvocalen, tragische slependheid, of zijn emotionele schreeuwen zet hij op de juiste momenten in. Alles klopt in dit plaatje. Bovendien spreekt het tekstuele thema aan met zinsnedes als “Put on your plastic smile. Why don’t you hide in the grey for a while?” en “I wan’t to look different like everyone else”. Het is een aanklacht tegen de platheid en het narcisme van de hedendaagse entertainmentindustrie, met de woorden:

Hey you
You’re a star
You’re the one
Thought I had a point to make
But I don’t remember

Terrible Love vervolgt met eenzelfde aanklacht Het is tekenend voor deze band, dat de muzikale diepgang wordt aangevuld met de tekstuele diepgang. Hoewel ik zelf meer heb met de wat hardere kant van de zaak (You, Me & The Class War, Only1, 1’s & 0’s, Monolith) zijn ook de rustigere nummers verwennerij voor de oren. Zo wordt de initiële dreamrock van Brand New Kids ontwikkelt tot een meer recht-toe-rechtaan rockrefrein. In de teksten wordt hard geflirt met Marilyn Manson. De echtheid van de band speelt ook door in de manier waarop dynamiek wordt ingezet. De opbouw en ontknopingen zijn geen geforceerde trucjes, maar de reeële uitingsvormen van de muziek. Je kan ook zeggen dat de songwriting lekker vloeiend is, maar dit gaat nog net een stapje verder. Rat King laat industrial gerichte muziek horen in de trant van Nine Inch Nails. Minimale pianoakkoorden bij Stuck in the Mud laten de meest emotionele kant zien van Boston Manor.

Een fantastische plaat met inzet van een heel divers palet aan stijlen. Het is vooral opvallend hoe Boston Manor niet verdwaald in die tuin vol verschillende bloemetjes, maar als een kundige tuinman de boel mooi bij elkaar houdt. Echte Zware Metalen zijn het dan misschien niet, maar soms zijn bloemetjes ook mooi.

Score:

90/100

Label:

Pure Noise Records, 2020

Tracklisting:

  1. Everything Is Ordinary
  2. 1’s & 0’s
  3. Plasticine Dreams
  4. Terrible Love
  5. On A High Ledge
  6. Only1
  7. You, Me & The Class War
  8. Playing God
  9. Brand New Kids
  10. Ratking
  11. Stuck In The Mud
  12. Liquid (Ft. John Floreani)
  13. Monolith

Line-up:

  • Henry Cox – Vocalen
  • Mike Cunniff – Gitaar
  • Ash Wilson – Gitaar
  • Dan Cunniff – Basgitaar
  • Jordan Pugh – Drums

Links: