Derde langspeler van het Duitse Ascension, een band die vooral imponeerde met zijn debuutplaat Consolamentum uit 2010. Franse orthodoxe black met Duitse gründlichkeit. Daarna werd het meer gründlichkeit dan duistere gevoelsmatigheid, de deskundigheid nam het wat over van de beleving. Niet erg als het technisch en complex mag zijn, wel als je leeft op sfeer en intuïtie. Under Ether is de derde ronde voor Ascension.
Net als bij alle vorige werkstukken is ook nu het artwork van zeer hoge kwaliteit. Ook tekstueel is dit meer dan de moeite waard om diepgaand door te nemen trouwens. Dat is iets wat ik de meeste zogenaamde orthodoxe black metal bands moet nageven. De uitvoering van dit nieuwe album is opnieuw wat menselijker, organischer geworden. Een oldschool doomdeath-sound voor de drums bijvoorbeeld en ook de vocalen klinken realistisch diep en rauw (naar “black metal” normen dan toch). Typisch voor orthodoxe black hoor ik u denken, en dat is natuurlijk waar. Ik wil alleen benadrukken dat hier een duidelijk doomdeath-randje aan vasthangt. Zelfs de blaststukken raken niet door de doommuur, het wordt nergens venijnig of ijzig. In plaats daarvan krijg je een occult en bedrukt sfeertje, met een lichtprogressieve, zelfs technische beleving.
Het is geen terugkeer naar het debuutalbum geworden, de Duitsers zakken af naar een doffe plaats waar Satyricon en Watain samen jammen, onderweg naar materiaal voor een nieuwe plaat. Ik vind er niet bijster veel aan, behalve dan tijdens de tweede helft van Dreaming In Death (pakkende gitaarwerk) of bij de enkele primitieve momenten die Under Ether rijk is.
Score:
73/100
Label:
WTC, 2018
Tracklisting:
- Garmonbozia
- Ever Staring Eyes
- Dreaming in Death
- Ecclesia
- Pulsating Nought
- Thalassophobia
- Stars to Dust
- Vela Dare
Links: