Het internationale collectief Bipolar Architecture, bestaande uit Duitse en Turkse bandleden, bracht in 2022 het debuut Depressionland uit. Zover ik kan nagaan bereikte deze debuutplaat de burelen van Zware Metalen niet. En ook uw redacteur van dienst moet het doen met de muziek die te horen is op de tweede worp naar glorie die de naam Metaphysicize heeft meegekregen. Volgens de promo een verderzetting van het debuut, dat vooral nog meer de diepte in gaat. We gaan als het ware de dieperik in om met de energetische lading van het debuut als brandstof naar nog grotere hoogte te stijgen op kwalitatief gebied, aldus de promo. Tja, voor mij lastig om te beoordelen natuurlijk in hoeverre dit nu waar is gemaakt. Maar na enkele luisterbeurten is het voor mij volstrekt evident dat ik ook het debuutalbum rondjes ga laten draaien, om zo tot een vergelijk te komen. Ik ga het niet onder stoelen of banken steken vandaag, Metaphysicize is een waanzinnig album, waarvan ik al in de decembermaand kon genieten. Zodoende laat de muziek die de heren maken mij maar moeilijk los.
En dan die drummer, beste lezers, zijn spel is niet gemakkelijk onder woorden te brengen. Dynamisch en hard is een understatement, maar daarnaast hoort u ook het zacht klinkende spel vol details terug, misschien nog wel het best waarneembaar tijdens de beginfase van Immor(t)al. Daarna kost het hem geen enkele moeite om het tempo op te drijven, niet met van die simpele uitgekauwde blastbeats, wel met drumroffels, bijzondere maatvoeringen en fills. Deze gast timmert niet alles klakkeloos volledig dicht, maar laat dikwijls ook voldoende ruimte over voor zijn kompanen op gitaar en bas. Zo hoort u onder andere tijdens het afsluitende Dysphoria. Over die bas gesproken, die dreunt er lekker op los, is niet overdreven goed hoorbaar, maar staat in dienst van de muziek waardoor de klap keer op keer des te harder aankomt.
Die vocalen dan! Een schreeuwgrunt die wel een aantal herinneringen oproep aan enkele oudgedienden, doch is hier een aparte vermelding op zijn plaats. Niet alleen weet de vocalist u bij de les te houden door hard te brullen en te schreeuwen, zo simpel maakt hij het geheel niet af. U hoort de wanhoop, onmacht en volslagen blinde agressie terug in zijn timbre. Want dat is wat de schreeuw laat horen; een timbre, zoals we dat ook bij cleane vocalen waar kunnen nemen. Ik hoop dat de heer Keski zich bewust is van het uitzonderlijke talent wat hij bezit.
De som der delen die deze band met elkaar tot een geheel heeft weten te smeden zorgt ervoor dat Bipolar Architecture met Metaphysicize een buitengewoon hoog niveau weet te behalen op het gebied van muzikaal vakmanschap. Dat is natuurlijk een prachtig gegeven, maar wanneer een band er dan ook nog zoveel gevoel en beleving in weet te verwerken stijgt de muziek boven zichzelf uit. Het openingsnummer, dat tevens het titelnummer is en naadloos overloopt in het catastrofale Disillusioned, laat mij al stante pede van verbazing en ongeloof sidderen. Gaandeweg komen we in een reusachtige draaikolk van riffgeweld en twee dimensionaal gitaarwerk terecht. Er zijn chuggy-riffs, core en elektronische effecten (op zang) hoorbaar, waarna het nummer zich in een soort van climax lijkt te ontspinnen.
Na drie minuten is het weer raak voor een knaak, de pannen vliegen door de keuken….. euh…. de gitaren rammen erop los. De donkere riffs worden gecombineerd met de gitaarlead en de niet aflatende schreeuw (in het Turks) stijgt boven het dreunend drumgeroffel uit. Een aantal massieve breakdowns die als bominslagen klinken brengen het nummer tot het eind. Alienated klinkt in eerste instantie chaotisch, bezeten en met wat minder structuur. Het is alsof de heren hier even al hun energie tegenaan gooien. En waar de andere nummers rustig opbouwen om af te wisselen met een harde passage, doet de band hier zonder scrupules het tegenovergestelde. De nummers Immor(t)al en Dysphoria doen over de gehele linie op geen enkel vlak onder voor de eerder beschreven nummers.
Als ik dan toch een klein punt van kritiek moet geven dan is het de wijze waarop het album eindigt. Na zoveel indrukwekkende muziek op allerlei niveaus verwacht ik als luisteraar nog die laatste grote knal, of zinderende melancholische passage. En tegen het einde van het laatste nummer heb ik alsmaar het gevoel dat het geheel te abrupt wordt afgebroken. Maar resumerend is Metaphysicize van Bipolar Architecture al vroeg in het jaar een serieuze kanshebber voor menig jaarlijst.
Score:
94/100
Label:
Pelagic Records, 2024
Tracklisting:
- Metaphysicize
- Disillusioned
- Death of the Architect
- Kaygı
- Alienated
- Immor(t)al
- Dysphoria
Line-up:
- Enes Akovali – Basgitaar
- Burak Altıparmak – Gitaren
- Sarp Keski – Vocalen, gitaren
- Ata Çetin – Drums
Links: